Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Αποτελέσματα για: "Δ"
- δ (6)
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1131b α ὅρος πρὸς τὸν β, οὕτως ὁ γ πρὸς τὸν δ,καὶ ἐναλλὰξ ἄρα, ὡς ὁ α πρὸς τὸν γ, ὁ β
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1131b ἄρα, ὡς ὁ α πρὸς τὸν γ, ὁ β πρὸς τὸν δ.ὥστε καὶ τὸ ὅλον πρὸς τὸ ὅλον· ὅπερ ἡ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1131b Ἡ ἄρα τοῦ α ὅρου τῷ γ καὶ ἡ τοῦ β τῷ δ σύζευξις τὸ ἐν διανομῇ δίκαιόν ἐστι, καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1133a ἐφ᾽ ᾧ β, οἰκία ἐφ᾽ ᾧ γ, ὑπόδημα ἐφ᾽ ᾧ δ.δεῖ οὖν λαμβάνειν τὸν οἰκοδόμον παρὰ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1133b β, τὸ ἔργον αὐτοῦ τὸ ἰσασμένον δ.εἰ δ᾽ οὕτω μὴ ἦν ἀντιπεπονθέναι, οὐκ ἂν ἦν
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1456b γινόμενον ἀκουστόν, οἷον τὸ Γ καὶ τὸ Δ.ταῦτα δὲ διαφέρει σχήμασίν τε τοῦ
- δ᾽ (21283)
- ΑΙΣΧ Αγ 16 βεβαίως βλέφαρα συμβαλεῖν ὕπνῳ— | ὅταν δ᾽ ἀείδειν ἢ μινύρεσθαι δοκῶ, | ὕπνου τόδ᾽
- ΑΙΣΧ Αγ 20 τὰ πρόσθ᾽ ἄριστα διαπονουμένου. | νῦν δ᾽ εὐτυχὴς γένοιτ᾽ ἀπαλλαγὴ πόνων
- ΑΙΣΧ Αγ 34 βαλούσης τῆσδέ μοι φρυκτωρίας. | γένοιτο δ᾽ οὖν μολόντος εὐφιλῆ χέρα | ἄνακτος
- δ᾽αὖ (1)
- ΟΜ Ιλ 15.478 ἀλλὰ μνησώμεθα χάρμης.» | Ὣς φάθ᾽, ὁ δ᾽αὖ τόξον μὲν ἐνὶ κλισίῃσιν ἔθηκεν, | αὐτὰρ ὅ
- δ᾽εἰ (1)
- ΛΥΣ 7.7 οὐ θαυμαστὸν δ᾽εἰ τότε τὰς μοριὰς ἐξέκοπτον, ἐν ᾧ οὐδὲ τὰ ἡμέτερ᾽ αὐτῶν
- δ᾽ἐσίδῃ (1)
- ΗΣ Εργ 610 ἐς μέσον ἔλθῃ | οὐρανόν, Ἀρκτοῦρον δ᾽ἐσίδῃ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, | ὦ Πέρση, τότε
- δ᾽ὅθ᾽ (1)
- ΣΟΦ Ηλ 709 δέκατον ἐκπληρῶν ὄχον. | στάντες δ᾽ὅθ᾽ αὐτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς | κλήροις ἔπηλαν
- δᾶ (7)
- ΑΙΣΧ Αγ 1072 ὀτοτοτοτοῖ πόποι δᾶ. | ὦπολλον ὦπολλον.
- ΑΙΣΧ Αγ 1076 θρηνητοῦ τυχεῖν. | ὀτοτοτοτοῖ πόποι δᾶ. | ὦπολλον ὦπολλον.
- ΑΙΣΧ Ευμ 841 πνέω τοι μένος ἅπαντά τε κότον. | οἰοῖ δᾶ, φεῦ. | τίς μ᾽ ὑποδύεται πλευράς, ‹τίς›
- ΑΙΣΧ Ευμ 874 πνέω τοι μένος ἅπαντά τε κότον. | οἰοῖ δᾶ, φεῦ. | τίς μ᾽ ὑποδύεται πλευράς, ‹τίς›
- ΑΙΣΧ Πρ 567 εἴδωλον Ἄργου γηγενοῦς· † ἄλευ᾽, ἆ δᾶ· φοβοῦμαι, | τὸν μυριωπὸν εἰσορῶσα βούταν.
- ΑΙΣΧ Χο 405 πόποι δᾶ νερτέρων τυραννίδες, 405 | ἴδετε πολυκρατεῖς ἀραὶ φθινομένων,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 198 εἰς τὴν κύλικα μὴ ᾽πιχεῖν ὕδωρ. | φεῦ δᾶ, τὸν ὅρκον ἄφατον ὡς ἐπαινίω. | φερέτω
- Δᾶ᾽ (2)
- ΜΕΝ Δυσκ 235 σε, νὴ Δία, | τὸν τῇ κόρῃ προσιόντα, ‹Δᾶ᾽›, ὅστις ποτ᾽ ἦν, | ἰδεῖν τότ᾽ εὐθύς,
- ΜΕΝ Δυσκ 240 οὐκ ἔνεστ᾽ ἴσως φυγεῖν | οἰκειότητα, Δᾶ᾽. ἀδελφῆς ἔτι μέλει | ἐμῆ[ς]. ὁ πατὴρ
- δα- (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 796 ἑσπέρας ἀπάγξαι. | τοιάδε χρὴ Χαρίτων δα- | μώματα καλλικόμων
- Δάαι (2)
- ΑΡΡ Αναβ 3.11.3 Βάκτριοι ἱππεῖς εἶχον καὶ ξὺν τούτοις Δάαι καὶ Ἀραχωτοί· ἐπὶ δὲ τούτοις Πέρσαι
- ΑΡΡ Αναβ 3.28.10 τοὺς ἐκ τῆς Σογδιανῆς ἱππέας, καὶ Δάαι οἱ ἀπὸ τοῦ Τανάϊδος. οἱ δὲ τῶν Βακτρίων
- δᾴαν (1)
- ΑΙΣΧ Περ 271 γᾶς ἀπ᾽ Ἀσίδος ἤλθετ᾽—αἰαῖ— | δᾴαν Ἑλλάδα χώραν. | πλήθουσι νεκρῶν δυσπότμως
- Δάας (2)
- ΑΡΡ Αναβ 3.28.8 αὐτῶν Βακτρίων ἐς ἑπτακισχιλίους καὶ Δάας τοὺς ἐπὶ τάδε τοῦ Τανάϊδος ποταμοῦ
- ΑΡΡ Αναβ 5.12.2 Σογδιανῶν καὶ τοὺς Σκύθας ἱππέας καὶ Δάας τοὺς ἱπποτοξότας καὶ τῆς φάλαγγος
- δαγῦδι (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 2.110 ποτὶ ματέρα τέκνα· | ἀλλ᾽ ἐπάγην δαγῦδι καλὸν χρόα πάντοθεν ἴσα. | φράζεό μευ τὸν
- δᾷδ᾽ (5)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 978 ἀποθάνοιμ᾽ ἄρα. | τοῦ δαὶ δεόμενος δᾷδ᾽ ἔχων ἐλήλυθας; | Ἀναφλύστιον ζητῶν τιν᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 612 ἀλλ᾽ ἐμφανῶς. | πρῶτα μὲν τοῦ μηνὸς εἰς δᾷδ᾽ οὐκ ἔλαττον ἢ δραχμήν, | ὥστε καὶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 614 ἐξιόντας ἑσπέρας· | «μὴ πρίῃ, παῖ, δᾷδ᾽, ἐπειδὴ φῶς Σεληναίης καλόν.» | ἄλλα τ᾽ εὖ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1490 ἂν αὐτοῖς ἐμβάλῃς τὴν οἰκίαν· | ἐμοὶ δὲ δᾷδ᾽ ἐνεγκάτω τις ἡμμένην, | κἀγώ τιν᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1041 φαίνεται· | στεφάνους γέ τοι καὶ δᾷδ᾽ ἔχων πορεύεται.
- δᾷδα (7)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 692 αὐτῷ στεφάνῳ | πᾶς τις ἄπεισιν τὴν δᾷδα λαβών. | αἱ δὲ γυναῖκες κατὰ τὰς διόδους
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 1150 δεῖπνον ἤδη ᾽πείξομαι· | ἔχω δέ τοι καὶ δᾷδα ταυτηνὶ καλῶς. | τί δῆτα διατρίβεις
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1052 ΓΡ. ἆ ἆ, | τὴν δᾷδα μή μοι πρόσφερ᾽. εὖ μέντοι λέγει.
- ΘΕΟΦΡ Χαρ 3.3 ὡς Δάμιππος μυστηρίοις μεγίστην ‹τὴν› δᾷδα ἔστησεν, καὶ «Πόσοι εἰσὶ κίονες τοῦ
- ΛΟΥΚ Μεν 9 ἐσπείσαμεν. ὁ δὲ μάγος ἐν τοσούτῳ δᾷδα καιομένην ἔχων οὐκέτ᾽ ἠρεμαίᾳ τῇ φωνῇ,
- ΜΕΝ Δυσκ 964 ἰώ, ἐκδότω | στεφάνους τις ἡμῖν, δᾷδα. τουτονὶ λαβέ. | εἶἑν. συνησθέντες
- ΜΕΝ Σαμ 731 αὐλητρίδα. | δεῦρο δ᾽ ἡμῖν ἐκδότω τις δᾷδα καὶ στεφάνους, ἵνα | συμπροπέμπωμεν.
- Δαδάκης (1)
- ΑΙΣΧ Περ 304 θείνεται Σιληνιῶν. | χὠ χιλίαρχος Δαδάκης πληγῇ δορὸς | πήδημα κοῦφον ἐκ νεὼς
- δᾷδάς (2)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 1317 τὴν νύμφην ἔξω τινὰ δεῦρο κομίζειν | δᾷδάς τε φέρειν, καὶ πάντα λεὼν συγχαίρειν κἀπικελεύειν.
- ΑΡΡ Αναβ 1.22.2 καὶ οἱ μὲν δᾷδάς τε ταῖς μηχαναῖς ἐνέβαλλον καὶ ὅσα ἄλλα ἐς τὸ ἐξάψαι τε φλόγα
- δᾷδας (7)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 543 πονηρὰ σκώμματα, | οὐδ᾽ εἰσῇξε δᾷδας ἔχουσ᾽, οὐδ᾽ ἰοὺ ἰοὺ βοᾷ, | ἀλλ᾽ αὑτῇ καὶ τοῖς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 425 καὶ τραγῳδικόν. | ἀλλ᾽ οὐκ ἔχει γὰρ δᾷδας. οὐκοῦν κλαύσεται. | οἴεσθε δ᾽ εἶναι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1194 τῆς θεοῦ. | ἀλλ᾽ ἐκδότω τις δεῦρο δᾷδας ἡμμένας, | ἵν᾽ ἔχων προηγῇ τῷ θεῷ σύ. πάνυ
- ΑΡΡ Αναβ 1.21.5 ἐπεφάνη ἐν τῇ ἐκδρομῇ, τάς τε δᾷδας,ὅσας ἔχοντες ἐκβεβοηθήκεσαν, ἀφέντες καὶ τὰ
- ΑΡΡ Αναβ 2.19.1 μακρότατον, ὡς φορυτόν τε ταύτῃ καὶ δᾷδας ὅσας πλείστας δέξασθαι· πρὸς δὲ
- ΛΟΓΓ 4.40.1 συρίττοντες, οἱ δὲ αὐλοῦντες, οἱ δὲ δᾷδας μεγάλας ἀνίσχοντες.
- ΛΥΣ 1.24 ἐκ τῶν παρόντων ἐβάδιζον. καὶ δᾷδας λαβόντες ἐκ τοῦ ἐγγύτατα καπηλείου
- δᾳδί (3)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1331 ὦ πόνηροι, ταυτῃὶ τῇ | δᾳδὶ φρυκτοὺς σκευάσω. | ἦ μὴν σὺ δώσεις αὔριον τούτων δίκην
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1390 ὁδὶ γὰρ ἁνήρ ἐστιν ὅς μ᾽ ἀπώλεσεν | τῇ δᾳδὶ παίων, κἀξέβαλεν ἐντευθενὶ | ἄρτους
- ΛΟΥΚ Μεν 7 τέ με καὶ ἀπέμαξε καὶ περιήγνισεν δᾳδὶ καὶ σκίλλῃ καὶ ἄλλοις πλείοσιν, ἅμα καὶ
- Δαδίκαι (2)
- ΗΡΟΔ 3.91.4 Σατταγύδαι δὲ καὶ Γανδάριοι καὶ Δαδίκαι τε καὶ Ἀπαρύται ἐς τὠυτὸ τεταγμένοι
- ΗΡΟΔ 7.66.1 καὶ Σόγδοι τε καὶ Γανδάριοι καὶ Δαδίκαι τὴν αὐτὴν σκευὴν ἔχοντες τὴν καὶ
