Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ἐᾷ"
- ΑΙΣΧ Επτ 378 Προιτίσιν | βρέμει, πόρον δ᾽ Ἰσμηνὸν οὐκ ἐᾷ περᾶν | ὁ μάντις· οὐ γὰρ σφάγια
- ΑΙΣΧΙΝ 3.21 δρασμῷ χρήσῃ. Πάλιν ὑπεύθυνον οὐκ ἐᾷ τὴν οὐσίαν καθιεροῦν, οὐδὲ ἀνάθημα
- ΑΙΣΧΙΝ 3.26 τῆς ἐλαχίστης ὑπεύθυνος ᾖ, τοῦτον οὐκ ἐᾷ,πρὶν ἂν λόγον καὶ εὐθύνας δῷ,
- ΑΙΣΧΙΝ 3.127 οὑτωσὶ τὴν πόλιν διατέθηκεν. Οὐκ ἐᾷ μεμνῆσθαι τῶν ὅρκων οὓς ἡμῶν ὤμοσαν οἱ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.176 τῆς ἀγορᾶς ἐξείργει, καὶ οὐκ ἐᾷ στεφανοῦσθαι, οὐδ᾽ εἰσιέναι εἰς τὰ ἱερὰ τὰ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 150.1 ἥτις με θαλάσσιον ποιήσασα γῆς οὐκ ἐᾷ ἐπιβῆναι».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 250.1 ἐὰν φάγῃ τις κρέα ὑός, τοῦτον οὐκ ἐᾷ εἰς τὸ ἱερὸν αὐτῆς εἰσιέναι. καὶ ἡ ὗς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1138a τοῦτο δρᾷ παρὰ τὸν ὀρθὸν λόγον, ὃ οὐκ ἐᾷ ὁ νόμος· ἀδικεῖ ἄρα. ἀλλὰ τίνα; ἢ τὴν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 480 μόνοι προθυμοῦντ᾽· ἀλλ᾽ ὁ χαλκεὺς οὐκ ἐᾷ. | οὐδ᾽ οἱ Μεγαρῆς δρῶσ᾽ οὐδέν· ἕλκουσιν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 58 μεμαγμένην. | ἡμᾶς δ᾽ ἀπελαύνει κοὐκ ἐᾷ τὸν δεσπότην | ἄλλον θεραπεύειν, ἀλλὰ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1656 νοθεῖ᾽ ἀποθνῄσκων; ὁ νόμος αὐτὸν οὐκ ἐᾷ. | οὗτος ὁ Ποσειδῶν πρῶτος, ὃς ἐπαίρει
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 6 τῶν κακῶν. | τοῦ σώματος γὰρ οὐκ ἐᾷ τὸν κύριον | κρατεῖν ὁ δαίμων, ἀλλὰ τὸν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 121 δρᾷ, | ὅστις σε προσπταίοντα περινοστεῖν ἐᾷ; | οὐκ οἶδ᾽· ἐγὼ δ᾽ ἐκεῖνον ὀρρωδῶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 589 λήροις ἀναδῶν τοὺς νικῶντας τὸν πλοῦτον ἐᾷ παρ᾽ ἑαυτῷ. | πολὺ τῆς πενίας πρᾶγμ᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 340 ‹καὶ› τίνα πρόφασιν ἔχων; | οὐκ ἐᾷ μ᾽, ὦνδρες, δικάζειν οὐδὲ δρᾶν οὐδὲν κακόν,
- ΔΗΜ 15.10 οὐχ οὕτως, ἀλλ᾽ ἐφίενται μέν, ἐάν τις ἐᾷ,ἐὰν δὲ κωλυθῶσιν, οὐδὲν ἠδικηκέναι
- ΔΗΜ 21.209 δ᾽ ὑβρίζειν, ἀναπνεῖν δέ; ὃν εἴ τις ἐᾷ ζῆν, ἀγαπᾶν δεῖ;»
- ΔΗΜ 3.33 οὔτ᾽ ἰσχὺν ἐντίθησιν οὔτ᾽ ἀποθνῄσκειν ἐᾷ·καὶ ταῦθ᾽ ἃ νέμεσθε νῦν ὑμεῖς, οὔτε
- ΔΗΜ 3.33 οὔτ᾽ ἀπογνόντας ἄλλο τι πράττειν ἐᾷ,ἀλλ᾽ ἔστι ταῦτα τὴν ἑκάστου ῥᾳθυμίαν ὑμῶν
- ΕΥΡ Ανδρ 22 παῖς Ἀχιλλέως, | Πηλέα δ᾽ ἀνάσσειν γῆς ἐᾷ Φαρσαλίας, | ζῶντος γέροντος σκῆπτρον οὐ
- ΕΥΡ Ανδρ 1008 εἰς ἀναστροφὴν | δαίμων δίδωσι κοὐκ ἐᾷ φρονεῖν μέγα.
- ΕΥΡ Εκ 501 κάρα. | ἔα· τίς οὗτος σῶμα τοὐμὸν οὐκ ἐᾷ | κεῖσθαι; τί κινεῖς μ᾽, ὅστις εἶ,
- ΕΥΡ Εκ 587 ἢν γὰρ ἅψωμαί τινος, | τόδ᾽ οὐκ ἐᾷ με, παρακαλεῖ δ᾽ ἐκεῖθεν αὖ | λύπη τις ἄλλη
- ΕΥΡ ΙΑυλ 858 δοῦλος, οὐχ ἁβρύνομαι τῷδ᾽· ἡ τύχη γὰρ οὐκ ἐᾷ. | τίνος; ἐμὸς μὲν οὐχί· χωρὶς
- ΕΥΡ Μηδ 707 μ᾽ ἐλαύνει φυγάδα γῆς Κορινθίας. | ἐᾷ δ᾽ Ἰάσων; οὐδὲ ταῦτ᾽ ἐπῄνεσα. | λόγῳ μὲν
- ΗΡΟΔ 1.207.2 ἐστὶ πρηγμάτων, περιφερόμενος δὲ οὐκ ἐᾷ αἰεὶ τοὺς αὐτοὺς εὐτυχέειν.
- ΗΡΟΔ 7.10ε.1 ὑπερέχοντα ζῷα ὡς κεραυνοῖ ὁ θεὸς οὐδὲ ἐᾷ φαντάζεσθαι, τὰ δὲ σμικρὰ οὐδέν μιν
- ΗΡΟΔ 7.10ε.1 ὧν ἐφθάρησαν ἀναξίως ἑωυτῶν. οὐ γὰρ ἐᾷ φρονέειν μέγα ὁ θεὸς ἄλλον ἢ ἑωυτόν.
- ΗΣ Θεογ 772 ἀμφοτέροισιν, | ἐξελθεῖν δ᾽ οὐκ αὖτις ἐᾷ πάλιν, ἀλλὰ δοκεύων | ἐσθίει, ὅν κε λάβῃσι
- ΜΕΝ Σαμ 631 ἀνδρεῖον οὐθέν· οὐ γὰρ ἔξεστ᾽ οὐδ᾽ ἐᾷ | ὁ τῆς ἐμῆς νῦν κύριος γνώμης Ἔρως.
- ΜΕΝ Σαμ 683 μὴ δέητ᾽, ἄνδρες, καταμένειν, ἀλλ᾽ ἀποργισθεὶς ἐᾷ | ἀπιέναι —τουτὶ γὰρ ἄρτι
- ΞΕΝ ΚΑναβ 3.3.3 Χειρίσοφος· Ἡμῖν δοκεῖ, εἰ μέν τις ἐᾷ ἡμᾶς ἀπιέναι οἴκαδε, διαπορεύεσθαι τὴν
- ΞΕΝ Οικ 5.4 παρέχουσα δ᾽ ἀφθονώτατα τἀγαθὰ οὐκ ἐᾷ ταῦτα μετὰ μαλακίας λαμβάνειν, ἀλλὰ ψύχη
- ΞΕΝ Οικ 7.33 ἐκείνη γε ἐν τῷ σμήνει μένουσα οὐκ ἐᾷ ἀργοὺς τὰς μελίττας εἶναι, ἀλλ᾽ ἃς μὲν
- ΟΜ Ιλ 5.256 αὔτως | ἀντίον εἶμ᾽ αὐτῶν· τρεῖν μ᾽ οὐκ ἐᾷ Παλλὰς Ἀθήνη. | τούτω δ᾽ οὐ πάλιν αὖτις
- ΟΜ Οδ 13.359 διδώσομεν, ὡς τὸ πάρος περ, | αἴ κεν ἐᾷ πρόφρων με Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη | αὐτόν τε
- ΠΛ ΙππΜ 292b οὐκ | ἔνδικος ὑμῖν ἡ πόλις ἐστίν, ἀλλ᾽ ἐᾷ ἀδίκως τύπτειν ἀλλήλους τοὺς πολίτας;
- ΠΛ ΙππΜ 292b τοὺς πολίτας; | Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν ἐᾷ.. | Οὐκοῦν δώσει δίκην ἀδίκως γέ σε τύπτων.
- ΠΛ ΙππΜ 294b ὡς ὁ σὸς λόγος, οἷα δ᾽ ἔστιν οὐκ ἐᾷ φαίνεσθαι. τὸ δὲ ποιοῦν εἶναι καλά, ὅπερ
- ΠΛ Λυσις 208d ἔλθῃς παρὰ τὴν μητέρα, ἐκείνη σε ἐᾷ ποιεῖν ὅτι ἂν βούλῃ, ἵν᾽ αὐτῇ μακάριος ᾖς,
- ΠΛ Λυσις 216e εἶναι, ὥσπερ οὐδ᾽ ὁ ἔμπροσθεν λόγος ἐᾷ·λείπεται δή, εἴπερ τῴ τί ἐστιν φίλον, τὸ
- ΠΛ Πολ 345a κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ᾽ ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ πράττειν ἃ βούλεται.
- ΠΛ Πολ 361a καὶ τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ ἐᾷ·ἔτι δὲ ἐὰν ἄρα πῃ σφαλῇ, ἱκανὸς ἐπανορθοῦσθαι—
- ΠΛ Πολ 553d καταδουλωσάμενος, τὸ μὲν οὐδὲν ἄλλο ἐᾷ λογίζεσθαι οὐδὲ σκοπεῖν ἀλλ᾽ ἢ ὁπόθεν ἐξ
- ΠΛ Πολ 572a τῷ βελτίστῳ χαῖρον ἢ λυπούμενον, ἀλλ᾽ ἐᾷ αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ μόνον καθαρὸν σκοπεῖν
- ΠΛΟΥΤ Σολ 24.5 παρασιτεῖν κέκληκε. τὸν γὰρ αὐτὸν οὐκ ἐᾷ σιτεῖσθαι πολλάκις, ἐὰν δ᾽ ᾧ καθήκει
- ΠΛΟΥΤ Σολ 27.8 παντοδαπαῖς χρώμενον ἀεὶ τὸν βίον, οὐκ ἐᾷ τοῖς παροῦσιν ἀγαθοῖς μέγα φρονεῖν
- ΣΟΦ Αι 1184 μόλω | τάφου μεληθεὶς τῷδε, κἂν μηδεὶς ἐᾷ.
- ΣΟΦ ΟΚ 407 καὶ κατασκιῶσι Θηβαίᾳ κόνει; | ἀλλ᾽ οὐκ ἐᾷ τοὔμφυλον αἷμά σ᾽, ὦ πάτερ. | οὐκ ἆρ᾽
- ΣΟΦ ΟΚ 948 πάγον | ἐγὼ ξυνῄδη χθόνιον ὄνθ᾽, ὃς οὐκ ἐᾷ | τοιούσδ᾽ ἀλήτας τῇδ᾽ ὁμοῦ ναίειν πόλει·
