Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ἕ"
- ΑΙΣΧ Επτ 84 ἕλε δὲ γᾶς ἐμᾶς πεδί᾽· ὁπλῶν κτύπος, | ἒ ἕ, χρίμπτεται. | (βοᾷ)
- ΑΙΣΧ Επτ 150 ἒ ἕ, ἒ ἕ, | ὄτοβον ἁρμάτων ἀμφὶ πόλιν κλύω·
- ΑΙΣΧ Επτ 150 ἒ ἕ, ἒ ἕ, | ὄτοβον ἁρμάτων ἀμφὶ πόλιν κλύω·
- ΑΙΣΧ Επτ 158 ποῖ δ᾽ ἔτι τέλος ἐπάγει θεός; | ἒ ἕ, ἒ ἕ, | ἀκροβόλων [δ᾽] ἐπάλξεις λιθὰς ἔρχεται·
- ΑΙΣΧ Επτ 158 ποῖ δ᾽ ἔτι τέλος ἐπάγει θεός; | ἒ ἕ, ἒ ἕ, | ἀκροβόλων [δ᾽] ἐπάλξεις λιθὰς ἔρχεται·
- ΑΙΣΧ Πρ 566 γῆς ἡ μογερὰ πεπλάνημαι. | ἆ ἆ, ἓ ἕ· | χρίει τίς αὖ με τὰν τάλαιναν οἶστρος;
- ΑΙΣΧ Πρ 566 γῆς ἡ μογερὰ πεπλάνημαι. | ἆ ἆ, ἓ ἕ· | χρίει τίς αὖ με τὰν τάλαιναν οἶστρος;
- ΑΙΣΧ Πρ 579 εὑρὼν ἁμαρτοῦσαν ἐν πημοναῖσιν, | ἓ ἕ· | οἰστρηλάτῳ δὲ δείματι δειλαίαν
- ΑΙΣΧ Πρ 579 εὑρὼν ἁμαρτοῦσαν ἐν πημοναῖσιν, | ἓ ἕ· | οἰστρηλάτῳ δὲ δείματι δειλαίαν
- ΑΙΣΧ Πρ 598 με χρίουσα κέντροισι φοιταλέοισιν; | ἓ ἕ· | σκιρτημάτων δὲ νήστισιν αἰκείαις
- ΑΙΣΧ Πρ 598 με χρίουσα κέντροισι φοιταλέοισιν; | ἓ ἕ· | σκιρτημάτων δὲ νήστισιν αἰκείαις
- ΑΙΣΧ Πρ 602 δαμεῖσα. δυσ- | δαιμόνων δὲ τίνες οἵ, ἓ ἕ, | οἷ᾽ ἐγὼ μογοῦσιν;
- ΑΙΣΧ Πρ 602 δαμεῖσα. δυσ- | δαιμόνων δὲ τίνες οἵ, ἓ ἕ, | οἷ᾽ ἐγὼ μογοῦσιν;
- ΑΙΣΧ Πρ 742 ἰώ μοί μοι. | ἓ ἕ. | σὺ δ᾽ αὖ κέκραγας κἀναμυχθίζῃ· τί που
- ΑΙΣΧ Πρ 742 ἰώ μοί μοι. | ἓ ἕ. | σὺ δ᾽ αὖ κέκραγας κἀναμυχθίζῃ· τί που
- ΗΡΟΔ 7.220.4 ἀντιβίην· Ζηνὸς γὰρ ἔχει μένος· οὐδέ ἕ φημι | σχήσεσθαι, πρὶν τῶνδ᾽ ἕτερον διὰ
- ΗΣ Ασπ 359 συνοισόμεθα πτολεμίζειν. | ἤδη μέν τέ ἕ φημι καὶ ἄλλοτε πειρηθῆναι | ἔγχεος
- ΟΜ Ιλ 4.497 ἰὼν καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ | ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο | ἀνδρὸς
- ΟΜ Ιλ 5.103 βέβληται γὰρ ἄριστος Ἀχαιῶν, οὐδέ ἕ φημι | δήθ᾽ ἀνσχήσεσθαι κρατερὸν βέλος, εἰ
- ΟΜ Ιλ 11.589 Αἴανθ᾽, ὃς βελέεσσι βιάζεται, οὐδέ ἕ φημι | φεύξεσθ᾽ ἐκ πολέμοιο δυσηχέος· ἀλλὰ
- ΟΜ Ιλ 13.414 «οὐ μὰν αὖτ᾽ ἄτιτος κεῖτ᾽ Ἄσιος, ἀλλά ἕ φημι | εἰς Ἄϊδός περ ἰόντα πυλάρταο
- ΟΜ Ιλ 14.162 βουλή, | ἐλθεῖν εἰς Ἴδην εὖ ἐντύνασαν ἓ αὐτήν, | εἴ πως ἱμείραιτο παραδραθέειν
- ΟΜ Ιλ 15.241 κεῖτο, νέον δ᾽ ἐσαγείρετο θυμόν, | ἀμφὶ ἓ γιγνώσκων ἑτάρους· ἀτὰρ ἆσθμα καὶ ἱδρὼς
- ΟΜ Ιλ 15.574 καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ | ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο | ἀνδρὸς
- ΟΜ Ιλ 17.27 ἐλέγχιστον πολεμιστὴν | ἔμμεναι· οὐδέ ἕ φημι πόδεσσί γε οἷσι κιόντα | εὐφρῆναι
- ΟΜ Ιλ 17.551 κήδει, | ὣς ἡ πορφυρέῃ νεφέλῃ πυκάσασα ἓ αὐτὴν | δύσετ᾽ Ἀχαιῶν ἔθνος, ἔγειρε δὲ
- ΟΜ Ιλ 18.132 αὐτὸς ἔχων ὤμοισιν ἀγάλλεται· οὐδέ ἕ φημι | δηρὸν ἐπαγλαϊεῖσθαι, ἐπεὶ φόνος
- ΟΜ Ιλ 21.569 ὀξέϊ χαλκῷ, | ἐν δὲ ἴα ψυχή, θνητὸν δέ ἕ φασ᾽ ἄνθρωποι | ἔμμεναι· αὐτάρ οἱ Κρονίδης
- ΟΜ Ιλ 23.203 πάντες ἀνήϊξαν, κάλεόν τέ μιν εἰς ἓ ἕκαστος· | ἡ δ᾽ αὖθ᾽ ἕζεσθαι μὲν ἀνήνατο,
- ΟΜ Οδ 15.213 ἀλλ᾽ αὐτὸς καλέων δεῦρ᾽ εἴσεται, οὐδέ ἕ φημι | ἂψ ἰέναι κενεόν· μάλα γὰρ
- ΟΜ Οδ 17.387 πτωχὸν δ᾽ οὐκ ἄν τις καλέοι τρύξοντα ἓ αὐτόν. | ἀλλ᾽ αἰεὶ χαλεπὸς περὶ πάντων εἰς
- ΟΜ Οδ 22.436 Τηλέμαχον καὶ βουκόλον ἠδὲ συβώτην | εἰς ἓ καλεσσάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ΠΙΝΔ Νεμ 7.25 ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος. εἰ γὰρ ἦν | ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθείς
- ΠΙΝΔ Ολ 9.14 ἐλελίζων | κλεινᾶς ἐξ Ὀπόεντος· αἰνήσαις ἓ καὶ υἱόν, | ἃν Θέμις θυγάτηρ τέ οἱ
- ΠΛ Πολ 617e πεσόντα ἕκαστον ἀναιρεῖσθαι πλὴν οὗ, ἓ δὲ οὐκ ἐᾶν· τῷ δὲ ἀνελομένῳ δῆλον εἶναι
- ΠΛ Συμπ 175a Καὶ ἓ μὲν ἔφη ἀπονίζειν τὸν παῖδα ἵνα κατακέοιτο· ἄλλον δέ τινα τῶν παίδων
- ΠΛ Συμπ 175c κελεύειν μεταπέμψασθαι τὸν Σωκράτη, ἓ δὲ οὐκ ἐᾶν. ἥκειν οὖν αὐτὸν οὐ πολὺν
- ΠΛ Συμπ 223b ἔφη ὁ Ἀριστόδημος οἴχεσθαι ἀπιόντας, ἓ δὲ ὕπνον λαβεῖν,
- ΠΛ Συμπ 223d ἐκείνους, ἀναστάντα ἀπιέναι, καὶ ‹ἓ›ὥσπερ εἰώθει ἕπεσθαι, καὶ ἐλθόντα εἰς
