Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "τἀγαθόν"
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1094a δοκεῖ· διὸ καλῶς ἀπεφήναντο τἀγαθόν,οὗ πάντ᾽ ἐφίεται. διαφορὰ δέ τις φαίνεται
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1094a τὴν ὄρεξιν), δῆλον ὡς τοῦτ᾽ ἂν εἴη τἀγαθὸν καὶ τὸ ἄριστον. ἆρ᾽ οὖν καὶ πρὸς τὸν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1095b μᾶλλον εἶναι ἢ ἐν τῷ τιμωμένῳ, τἀγαθὸν δὲ οἰκεῖόν τι καὶ δυσαφαίρετον εἶναι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1096a τις ἐπὶ τούτοις ἰδέα. ἔτι δ᾽ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται τῷ ὄντι (καὶ γὰρ ἐν τῷ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1097a ταῖς λοιπαῖς ὁμοίως. τί οὖν ἑκάστης τἀγαθόν;ἢ οὗ χάριν τὰ λοιπὰ πράττεται;
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1097b τι καὶ πρᾶξις, ἐν τῷ ἔργῳ δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι καὶ τὸ εὖ, οὕτω δόξειεν ἂν καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1098a Περιγεγράφθω μὲν οὖν τἀγαθὸν ταύτῃ· δεῖ γὰρ ἴσως ὑποτυπῶσαι πρῶτον, εἶθ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1101b τοιοῦτον δ᾽ εἶναι τὸν θεὸν καὶ τἀγαθόν·πρὸς ταῦτα γὰρ καὶ τἆλλα ἀναφέρεσθαι. ὁ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1102a ἀνθρωπίνης δῆλον ὅτι· καὶ γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1113a συμβαίνει δὲ τοῖς μὲν τὸ βουλητὸν τἀγαθὸν λέγουσι μὴ εἶναι βουλητὸν ὃ βούλεται
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1113a καὶ κατ᾽ ἀλήθειαν βουλητὸν εἶναι τἀγαθόν,ἑκάστῳ δὲ τὸ φαινόμενον; τῷ μὲν οὖν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1155b τι ἢ ἡδονή, ὥστε φιλητὰ ἂν εἴη τἀγαθόν τε καὶ τὸ ἡδὺ ὡς τέλη. πότερον οὖν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1155b τε καὶ τὸ ἡδὺ ὡς τέλη. πότερον οὖν τἀγαθὸν φιλοῦσιν ἢ τὸ αὑτοῖς ἀγαθόν;
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1155b φιλεῖν ἕκαστος, καὶ εἶναι ἁπλῶς μὲν τἀγαθὸν φιλητόν, ἑκάστῳ δὲ τὸ ἑκάστῳ· φιλεῖ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1165b δυνατόν, εἴπερ μὴ πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν;οὔτε δὲ φιλητὸν ‹τὸ› πονηρὸν οὔτε
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1166a καὶ πράττει (τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν διαπονεῖν) καὶ ἑαυτοῦ ἕνεκα (τοῦ γὰρ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1166a γενόμενον (ἔχει γὰρ καὶ νῦν ὁ θεὸς τἀγαθόν)ἀλλ᾽ ὢν ὅ τι ποτ᾽ ἐστίν· δόξειε δ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172a ἐχόντων ἀμφισβήτησιν. οἳ μὲν γὰρ τἀγαθὸν ἡδονὴν λέγουσιν, οἳ δ᾽ ἐξ ἐναντίας
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b Εὔδοξος μὲν οὖν τὴν ἡδονὴν τἀγαθὸν ᾤετ᾽ εἶναι διὰ τὸ πάνθ᾽ ὁρᾶν ἐφιέμενα αὐτῆς,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b πᾶσιν ἀγαθόν, καὶ οὗ πάντ᾽ ἐφίεται, τἀγαθὸν εἶναι. ἐπιστεύοντο δ᾽ οἱ λόγοι διὰ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b Πλάτων ἀναιρεῖ ὅτι οὐκ ἔστιν ἡδονὴ τἀγαθόν·αἱρετώτερον γὰρ εἶναι τὸν ἡδὺν βίον
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b κρεῖττον, οὐκ εἶναι τὴν ἡδονὴν τἀγαθόν·οὐδενὸς γὰρ προστεθέντος αὐτῷ τἀγαθὸν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b οὐδενὸς γὰρ προστεθέντος αὐτῷ τἀγαθὸν αἱρετώτερον γίνεσθαι. δῆλον δ᾽ ὡς οὐδ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1172b δῆλον δ᾽ ὡς οὐδ᾽ ἄλλο οὐδὲν τἀγαθὸν ἂν εἴη, ὃ μετά τινος τῶν καθ᾽ αὑτὸ ἀγαθῶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1173a ἡδονὴν ἐνδέχεται εἶναι. τέλειόν τε τἀγαθὸν τιθέντες, τὰς δὲ κινήσεις καὶ τὰς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1173b ἢ διαφόρους εἴδει· ὃ μὲν γὰρ πρὸς τἀγαθὸν ὁμιλεῖν δοκεῖ, ὃ δὲ πρὸς ἡδονήν, καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1174a Ὅτι μὲν οὖν οὔτε τἀγαθὸν ἡ ἡδονὴ οὔτε πᾶσα αἱρετή, δῆλον ἔοικεν εἶναι, καὶ ὅτι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 426 ἵνα τοῦτ᾽ ἀπέλαυσαν Ναυσικύδους τἀγαθόν. | μετὰ τοῦτο τοίνυν εὐπρεπὴς νεανίας
- ΕΥΡ ΙΑυλ 1186 τίνας εὐχὰς ἐρεῖς; | τί σοι κατεύξει τἀγαθόν, σφάζων τέκνον; | νόστον πονηρόν,
- ΠΛ ΙππΜ 303e ὠφέλιμον,» φήσει, «τὸ ποιοῦν τἀγαθόν,τὸ δὲ ποιοῦν καὶ τὸ ποιούμενον ἕτερον
- ΠΛ Λυσις 216d ἡμᾶς, ἅτε τοιοῦτον ὄν. λέγω γὰρ τἀγαθὸν καλὸν εἶναι· σὺ δ᾽ οὐκ οἴει; ―Ἔγωγε.
- ΠΛ Λυσις 216d δὲ σοί; ―Καὶ ἐμοί, ἔφη. ―Καὶ οὔτε τἀγαθὸν τἀγαθῷ οὔτε τὸ κακὸν τῷ κακῷ οὔτε
- ΠΛ Λυσις 216d τἀγαθῷ οὔτε τὸ κακὸν τῷ κακῷ οὔτε τἀγαθὸν τῷ
- ΠΛ Λυσις 220d γένοιτο κατάδηλον ὅτι διὰ τὸ κακὸν τἀγαθὸν ἠγαπῶμεν καὶ ἐφιλοῦμεν, ὡς φάρμακον
- ΠΛ Λυσις 220d ἆρ᾽ οὕτω πέφυκέ τε καὶ φιλεῖται τἀγαθὸν διὰ τὸ κακὸν ὑφ᾽ ἡμῶν, τῶν μεταξὺ ὄντων
- ΠΛ Λυσις 222c ὁμοίου; ―Πάνυ γε. ―Πότερον οὖν καὶ τἀγαθὸν οἰκεῖον θήσομεν παντί, τὸ δὲ κακὸν
- ΠΛ Πολ 506e ἐστὶ τἀγαθὸν ἐάσωμεν τὸ νῦν εἶναι —πλέον γάρ μοι φαίνεται ἢ κατὰ τὴν παροῦσαν
- ΠΛ Πολ 508b λέγειν τὸν τοῦ ἀγαθοῦ ἔκγονον, ὃν τἀγαθὸν ἐγέννησεν ἀνάλογον ἑαυτῷ, ὅτιπερ αὐτὸ
- ΠΛ Πολ 518d θεωμένη· τοῦτο δ᾽ εἶναί φαμεν | τἀγαθόν. ἦ γάρ; | Ναί.
- ΠΛ Πολ 521a τὰ δημόσια ἴασιν, ἐντεῦθεν οἰόμενοι τἀγαθὸν δεῖν ἁρπάζειν, οὐκ ἔστι·
- ΠΛΟΥΤ Σολ 28.5 λόγος γὰρ ἦν καὶ δόξα τἀγαθὸν παρούσης· αἱ μεταβολαὶ δέ μοι αὐτῆς εἰς πάθη
- ΣΟΦ Αι 964 χρείᾳ δορός. | οἱ γὰρ κακοὶ γνώμαισι τἀγαθὸν χεροῖν | ἔχοντες οὐκ ἴσασι, πρίν τις
- ΣΟΦ Αντ 275 τὸν δυσδαίμονα | πάλος καθαιρεῖ τοῦτο τἀγαθὸν λαβεῖν. | πάρειμι δ᾽ ἄκων οὐχ
