Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "μῦν"
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 50.1 τὸ σῶμα ἡ γαλῆ καὶ τὸν τρόπον ἤλλαξε, μῦν εἰς τὸ μέσον καθῆκεν. ἡ δὲ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 50.1 ἐξαναστᾶσα ἀπὸ τῆς κοίτης τὸν μῦν ἐδίωκε καταφαγεῖν ἐθέλουσα. καὶ ἡ θεὸς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 151.1 ὠνείδιζεν, εἰ λέων ὢν ἐφοβήθη μῦν.καὶ ὃς ἀπεκρίνατο· «οὐ τὸν μῦν ἐφοβήθην, ἀλλὰ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 151.1 μῦν. καὶ ὃς ἀπεκρίνατο· «οὐ τὸν μῦν ἐφοβήθην, ἀλλὰ κατὰ τῆς τόλμης αὐτοῦ τὴν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 182.1 ἔφησεν αὐτὴ μὴ ὄρνεον εἶναι ἀλλὰ μῦν καὶ οὕτως ἀφείθη. ὕστερον δὲ πάλιν πεσοῦσα
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 182.1 μυσὶ διεχθραίνειν ἔλεγεν αὐτὴ μὴ μῦν εἶναι ἀλλὰ νυκτερίδα, καὶ πάλιν ἀπελύθη.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 302.1 ἥλατο εἰς τὴν λίμνην ἕλκων καὶ τὸν μῦν δέσμιον. ὁ δὲ πνιγόμενος ἔλεγεν· «ἐγὼ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 302.1 ζῶντος». λούππης δὲ θεασάμενος τὸν μῦν πλέοντα καταπτὰς ἥρπασεν. ἐφέλκετο οὖν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 312.1 βάτραχος μῦν ἔπεισεν κολυμβᾶν, οὗ τὸν πόδα πρὸς τὸν ἴδιον πόδα ἔδησεν. εἶτα ὅτε
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 314.1 μῦς ἀρουραῖος ἐκάλεσεν ἐφ᾽ ἑστίασιν μῦν ἀστικὸν καὶ παρεῖχεν αὐτῷ σιτεῖσθαι τὰ
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1401a ὁμωνυμίαν, τὸ φάναι σπουδαῖον εἶναι μῦν,ἀφ᾽ οὗ γ᾽ ἐστὶν ἡ τιμιωτάτη πασῶν
- Βατρ 80 Εὐρώπην διὰ κύματος ἦγ᾽ ἐπὶ Κρήτην | ὡς μῦν ἁπλώσας ἐπινώτιον ἦγεν ἐς οἶκον
- Βατρ 147 ἀναστάς· | Ὦ φίλοι οὐκ ἔκτεινον ἐγὼ μῦν, οὐδὲ κατεῖδον | ὀλλύμενον· πάντως δ᾽
- ΗΡΟΔ 2.141.6 Ἡφαίστου λίθινος, ἔχων ἐπὶ τῆς χειρὸς μῦν,λέγων διὰ γραμμάτων τάδε· ἐς ἐμέ τις
- ΗΡΟΔ 4.131.1 δῶρα Δαρείῳ φέροντα ὄρνιθά τε καὶ μῦν καὶ βάτραχον καὶ ὀϊστοὺς πέντε.
- ΗΡΟΔ 8.135.1 ὑπὸ Θηβαίων· ἐλθεῖν ἄρα τὸν Εὐρωμέα Μῦν,περιστρωφώμενον πάντα τὰ χρηστήρια, καὶ
- ΗΡΟΔ 8.135.2 παρελθεῖν τὸν καλεόμενον τοῦτον Μῦν,ἕπεσθαι δέ οἱ τῶν ἀστῶν αἱρετοὺς ἄνδρας
- ΗΡΟΔ 8.135.3 τῷ παρεόντι πρήγματι· τὸν δὲ Εὐρωμέα Μῦν ἐξαρπάσαντα παρ᾽ αὐτῶν τὴν ἐφέροντο
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.85 οὖτος, ἔσχηκας· | πρός σοι βαλέω τὸν μῦν τάχ᾽ ἢν πλέω γρύξῃς. | ἰδού, σιωπῶ· μή
