Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ἅ"
- ΑΙΣΧ Αγ 342 μή τις πρότερον ἐμπίπτῃ στρατῷ | πορθεῖν ἃ μὴ χρή, κέρδεσιν νικωμένους. | δεῖ γὰρ
- ΑΙΣΧ Επτ 426 φρονεῖ, | πύργοις δ᾽ ἀπειλεῖ δείν᾽, ἃ μὴ κραίνοι τύχη· | θεοῦ τε γὰρ θέλοντος
- ΑΙΣΧ Επτ 549 καλὰς τροφάς. | [πύργοις ἀπειλεῖ τοῖσδ᾽ ἃ μὴ κραίνοι θεός] | ἐλθὼν δ᾽ ἔοικεν οὐ
- ΑΙΣΧ Επτ 920 θής, ἐτύμως δακρυχέων | ἐκ φρενός, ἃ κλαιομένας | μου μινύθει,
- ΑΙΣΧ Ευμ 321 αὐτῷ τελέως ἐφάνημεν. | ― μᾶτερ ἅ μ᾽ ἔτικτες, ὦ | μᾶτερ Νύξ, ἀλα-
- ΑΙΣΧ Ευμ 461 κατέκτα, ποικίλοις ἀγρεύμασι | κρύψασ᾽, ἃ λουτρῶν ἐξεμαρτύρει φόνον. | κἀγὼ
- ΑΙΣΧ Ευμ 899 θήσῃ χρόνου; | ἔξεστι γάρ μοι μὴ λέγειν ἃ μὴ τελῶ. | θέλξειν μ᾽ ἔοικας καὶ
- ΑΙΣΧ Περ 514 ἀληθῆ· πολλὰ δ᾽ ἐκλείπω λέγων | κακῶν ἃ Πέρσαις ἐγκατέσκηψεν θεός.
- ΑΙΣΧ Πρ 485 κἄκρινα πρῶτος ἐξ ὀνειράτων ἃ χρὴ | ὕπαρ γενέσθαι, κληδόνας τε δυσκρίτους
- ΑΙΣΧ Πρ 596 θροεῖς, | θεόσυτόν τε νόσον ὠνόμασας, ἃ | μαραίνει με χρίουσα κέντροισι φοιταλέοισιν;
- ΑΙΣΧ Πρ 825 ὅπως δ᾽ ἂν εἰδῇ μὴ μάτην κλύουσά μου, | ἃ πρὶν μολεῖν δεῦρ᾽ ἐκμεμόχθηκεν φράσω,
- ΑΙΣΧ Πρ 928 ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα. | σύ θην ἃ χρῄζεις, ταῦτ᾽ ἐπιγλωσσᾷ Διός. | ἅπερ
- ΑΙΣΧ Πρ 929 Διός. | ἅπερ τελεῖται, πρὸς δ᾽ ἃ βούλομαι λέγω. | καὶ προσδοκᾶν χρὴ δεσπόσειν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.7 Ἃ χρὴ διαμνημονεύοντας ὑμᾶς μισεῖν τοὺς τὰ παράνομα γράφοντας, καὶ μηδὲν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.22 αὐτὸς ὑποβάλλει καὶ διδάσκει ὁ νόμος ἃ χρὴ γράφειν· κελεύει γὰρ αὐτὸ τοῦτο
- ΑΙΣΧΙΝ 3.57 ἀκούσωσι κἀγὼ δύνωμαι ἀπομνημονεῦσαι ἅ σοι σύνοιδα, πάνυ προσδοκῶ ἐπιδείξειν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.60 καιροὺς καὶ τὰ ψηφίσματα παρεχομένου ἃ μετὰ Φιλοκράτους ἔγραψε Δημοσθένης, ἐὰν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.72 ἐρώτημά τι ἠρώτα, προειπὼν μὲν ἃ ἐρήσεται, προδιδάξας δὲ ἃ χρὴ κατὰ τῆς πόλεως
- ΑΙΣΧΙΝ 3.72 προειπὼν μὲν ἃ ἐρήσεται, προδιδάξας δὲ ἃ χρὴ κατὰ τῆς πόλεως ἀποκρίνασθαι. Καὶ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.91 καὶ τοῖς περὶ τοῦτον. Τρία δ᾽ ἦν ἃ ἅμα ἐξεωνεῖτο, πρῶτον μὲν μὴ διασφαλῆναι τῆς
- ΑΙΣΧΙΝ 3.99 ἐπαρώμενος ἑαυτῷ, δεύτερον δέ, ἃ εὖ οἶδεν οὐδέποτε ἐσόμενα, τολμᾷ λέγειν
- ΑΙΣΧΙΝ 3. οὐκ ἔστιν ἄνδρα γεγονέναι ἀγαθὸν, ἃ τετόλμηκεν οὗτος ἐν τῷ ψηφίσματι γράψαι.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.118 καὶ δυσχερῆ κατὰ τῆς πόλεως διεξῄει, ἃ ἐγὼ οὔτε τότ᾽ ἐκαρτέρουν ἀκούων, οὔτε
- ΑΙΣΧΙΝ 3.121 ἐν τῇ ἀρᾷ κατά τε τῶν ἀσεβησάντων ἃ χρὴ παθεῖν αὐτούς, καὶ κατὰ τῶν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.161 νυνὶ προδέδωκεν, εἴπερ ἀληθῆ ἐστιν ἃ λέγεται.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.165 ποίησαι, Δημόσθενες, τί ποτ᾽ ἦν ἃ ἔπραξας, ἢ τί ποτ᾽ ἦν ἃ ἔλεγες· καὶ εἰ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.165 τί ποτ᾽ ἦν ἃ ἔπραξας, ἢ τί ποτ᾽ ἦν ἃ ἔλεγες· καὶ εἰ βούλει, παραχωρῶ σοι τοῦ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.166 ὅτι μὲν ἀπορεῖς, συγγνώμην ἔχω σοι, ἃ δὲ τότ᾽ ἔλεγες, ἐγὼ νυνὶ λέξω. Οὐ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.166 αὐτοῦ τὰ μιαρὰ καὶ ἀπίθανα ῥήματα, ἃ πῶς ποθ᾽ ὑμεῖς, ὦ σιδηροῖ, ἐκαρτερεῖτε
- ΑΙΣΧΙΝ 3.168 λόγον. Ἐγὼ μὲν μεθ᾽ ὑμῶν λογιοῦμαι ἃ δεῖ ὑπάρξαι ἐν τῇ φύσει τῷ δημοτικῷ ἀνδρὶ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.174 ὥστ᾽ ἐμὲ μὴ βούλεσθαι λέγειν ἃ τούτῳ πέπρακται· ἤδη γάρ ποτε εἶδον μισηθέντας
- ΑΙΣΧΙΝ 3.207 Ἀλλ᾽ ἃ δὴ συμβήσεται ὑμῖν, ἐὰν τοῦτον τὸν τρόπον τὴν ἀκρόασιν ποιήσησθε, ταῦθ᾽
- ΑΙΣΧΙΝ 3.209 ὑπὲρ τοῦ δήμου πεπολίτευσαι; ἃ μὲν γὰρ ὑπὲρ σεαυτοῦ βεβούλευσαι, πάντες
- ΑΙΣΧΙΝ 3.211 εἴποι ἀνὴρ ὄντως βεβιωκὼς μετ᾽ ἀρετῆς· ἃ δὲ σὺ λέξεις, εἴποι ἂν κάθαρμα
- ΑΙΣΧΙΝ 3.218 λέγεις δὲ οὐχ ὅταν σοι δοκῇ οὐδ᾽ ἃ βούλει, ἀλλ᾽ ὅταν οἱ μισθοδόται σοι
- ΑΙΣΧΙΝ 3.218 οὐκ αἰσχύνῃ δὲ ἀλαζονευόμενος ἃ παραχρῆμα ἐξελέγχῃ ψευδόμενος.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.225 τὰ ἔνατα διεξίοι πρὸς τοὺς οἰκείους, ἃ ἐπιτηδεύσας ὑγιὴς ἂν ἐγένετο.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.239 κατέπεμψε τριακόσια τάλαντα τῷ δήμῳ, ἃ σωφρονῶν οὐκ ἐδέξατο. Ὁ δὲ κομίζων ἦν τὸ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.239 τὰ δ᾽ ἑβδομήκοντα τάλαντα ὑποσιωπᾷς, ἃ προλαβὼν τοῦ βασιλικοῦ χρυσίου
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 21.1 ἐλάσαντες ἀπημπόλησαν. | οὕτω πολλάκις ἃ μὴ τέχνη παρέσχε, ταῦτα τύχη διεβράβευσεν.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 29.1 ἔμοιγε τοῦτο παντελῶς ἐστιν ἀδύνατον. ἃ γὰρ ἐγὼ λευκανῶ, σὺ ἀσβολώσεις».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 34.1 ῥᾴδιον οἱ ἄνθρωποι κατεπαγγέλλονται, ἃ τελέσειν ἔργῳ οὐ προσδοκῶσιν.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 47.1 ἡ δὲ εἶπεν· «οὐχὶ τὰ σά, τέκνον, ἃ δὲ κατέφαγες».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 181.1 ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι περὶ ταῦτα μᾶλλον σπουδάζομεν, περὶ ἃ ἂν πρότερον πταίσωμεν.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 247.1 οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων, ἃ μὴ ἑκόντες χαρίσασθαι βούλονται, ταῦτα ἄκοντες
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 306.1 ἔφη· «ταύτην διανέμων τὴν ὄρνιν καθ᾽ ἃ ἡ γραμματικὴ κελεύει, δείξω ὑμῖν, ὅτι
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 310.1 δύναται πρὸς τούτους ἀνήκειν, οἵτινες ἃ οὐκ οἴδασιν ἐπαγγέλλονται.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 313.1 μέρη αὐτοῦ ἐπόνουν. ἀπεκρίθη ὁ ὄνος· «ἃ σὺ θιγγάνεις».
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 315.1 μιμεῖσθαι πειρώμενοι συναποβάλλουσιν ἃ εἶχον, οἷς μαθεῖν ἐπετήδευον.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 319.1 τῆς παρανοίας ἐγένετο. | ῥᾷον παραινεῖν, ἃ πονεῖν ὑπῆρξεν ἀδύνατον.
