Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ναί"
- ΑΙΣΧ Περ 738 σεσῶσθαι τήνδε, τοῦτ᾽ ἐτήτυμον; | ναί· λόγος κρατεῖ σαφηνὴς τοῦτό γ᾽· οὐκ ἔνι στάσις.
- ΑΙΣΧ Περ 1072 ἰωὰ δὴ κατ᾽ ἄστυ. | ἰωὰ δῆτα, ναὶ ναί. | γοᾶσθ᾽ ἁβροβάται.
- ΑΙΣΧ Περ 1072 ἰωὰ δὴ κατ᾽ ἄστυ. | ἰωὰ δῆτα, ναὶ ναί. | γοᾶσθ᾽ ἁβροβάται.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.22 Ναί,ἀλλ᾽ ἔστι τις ἄνθρωπος ὃς οὔτ᾽ εἴληφεν οὐδὲν τῶν δημοσίων οὔτ᾽ ἀνήλωκε,
- ΑΙΣΧΙΝ 3.28 Ναί,ἀλλ᾽ ἀντιδιαπλέκει πρὸς τοῦτο εὐθὺς λέγων ὡς οὔτ᾽ ἔλαχε τειχοποιὸς οὔτ᾽
- ΑΙΣΧΙΝ 3.48 ἀπομνημονεύετε αὐτοῖς ὑποβάλλειν· ναί,εἴ γε σέ τις ἄλλη πόλις στεφανοῖ· εἰ δὲ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.84 Ναί,ἀλλὰ χαλκοῖς καὶ ἀδαμαντίνοις τείχεσιν, ὡς αὐτός φησι, τὴν χώραν ἡμῶν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.168 Ναί,ἀλλὰ δημοτικός ἐστιν. Ἂν μὲν τοίνυν πρὸς τὴν εὐφημίαν αὐτοῦ τῶν λόγων
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 305.1 οἱ θεοὶ τῆς εὐχῆς». ἡ δὲ μωρὰ ἔφη· «ναί,μῆτερ». ἡ δέ φησιν· «καὶ ποίῳ τρόπῳ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1113b μὴ πράττειν, καὶ ἐν οἷς τὸ μή, καὶ τὸ ναί·ὥστ᾽ εἰ τὸ πράττειν καλὸν ὂν ἐφ᾽ ἡμῖν
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1419a «οὐκοῦν σὺ ταῦτα ἔπραξας τὰ πονηρά; » «ναὶ», ἔφη, «οὐ γὰρ ἦν ἄλλα βελτίω». καὶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Βατρ 189 που. σχήσειν δοκεῖς | ἐς κόρακας ὄντως; ναὶ μὰ Δία σοῦ γ᾽ οὕνεκα. | εἴσβαινε δή.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 214 ὑπερβάλοιντο μικρόν, ἔλεγον ἂν ταδί· | «ναὶ τὼ σιώ, νῦν Ὡττικίων δωσεῖ δίκαν.» | εἰ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 378 σε, δέσποτα. | οὐκ ἂν σιωπήσαιμι. ναί, πρὸς τῶν κρεῶν, | ἁγὼ προθύμως σοι φέρων
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 416 τοῦ κύκλου παρέτρωγον ὑφ᾽ ἁρματωλίας. | ναὶ μὰ Δία. πρὸς ταῦτ᾽, ὦ φίλ᾽ Ἑρμῆ, ξύλλαβε
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 930 δοκεῖ σοι δῆτα τῶν λοιπῶν; ὀί. | ὀί; ναὶ μὰ Δί᾽. ἀλλὰ τοῦτό γ᾽ ἔστ᾽ Ἰωνικὸν | τὸ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 1113 πρίν κεν λύκος οἶν ὑμεναιοῖ. | ναὶ πρὸς τῶν γονάτων. ἄλλως, ὦ τᾶν, ἱκετεύεις·
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 551 ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ἣν ἐγᾠχόμην. | ἀτὰρ γεγένηται; ναὶ μὰ Δί᾽. οὐκ ᾔδησθά με | φράσαντά σοι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Εκκλ 786 ποῦ μοὔσθ᾽ ἱμάς; | ὄντως γὰρ οἴσεις; ναὶ μὰ Δία, καὶ δὴ μὲν οὖν | τωδὶ ξυνάπτω τὼ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 280 Πελοποννησίων τριήρεσι ζωμεύματα. | ναὶ μὰ Δία κἄγωγε τοῦτον, ὅτι κενῇ τῇ κοιλίᾳ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 338 πονηρῶν. | οὐκ αὖ μ᾽ ἐάσεις; μὰ Δία. ναὶ μὰ Δία. μὰ τὸν Ποσειδῶ, | ἀλλ᾽ αὐτὸ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 749 διάκρινον, ἵνα τοῦτον φιλῇς. | ναί, ναί, διάκρινον δῆτα, πλὴν μὴ ᾽ν τῇ πυκνί.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 749 διάκρινον, ἵνα τοῦτον φιλῇς. | ναί, ναί, διάκρινον δῆτα, πλὴν μὴ ᾽ν τῇ πυκνί.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 81 κἂν ταῦρον ἄγχοις. μάλα γ᾽, οἰῶ, ναὶ τὼ σιώ· | γυμνάδδομαι γὰρ καὶ ποτὶ πυγὰν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 86 ᾽σθ᾽ ἡ νεᾶνις ἁτέρα; | πρέσβειρά τοι ναὶ τὼ σιὼ Βοιωτία | ἵκει ποθ᾽ ὑμέ. νὴ Δί᾽ ὡς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 90 τίς δ᾽ ἁτέρα παῖς; χαἵα ναὶ τὼ σιώ, | Κορινθία δ᾽ αὖ. χαΐα νὴ τὸν Δία
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 142 ‹ἄν›, — | ξυμψήφισαί μοι. χαλεπὰ μὲν ναὶ τὼ σιὼ | γυναῖκας ὑπνῶν ἐστ᾽ ἄνευ ψωλᾶς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 206 καλῶς. | καὶ μὰν ποτόδδει γ᾽ ἁδὺ ναὶ τὸν Κάστορα.
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 983 ἢ Κονίσαλος; | κᾶρυξ ἐγών, ὦ κυρσάνιε, ναὶ τὼ σιὼ | ἔμολον ἀπὸ Σπάρτας περὶ τᾶν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 988 ἦ βουβωνιᾷς | ὑπὸ τῆς ὁδοῦ; ἀλεός γα ναὶ τὸν Κάστορα | ὥνθρωπος. ἀλλ᾽ ἔστυκας, ὦ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1095 ὄψεται. | νὴ τὸν Δί᾽ εὖ μέντοι λέγεις. ναὶ τὼ σιὼ | παντᾶ γα. φέρε τὸ ἔσθος
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1105 ἥπερ διαλλάξειεν ἡμᾶς ἂν μόνη; | ναὶ τὼ σιώ, καἰ λῆτε, τὸν Λυἵστρατον. | ἀλλ᾽ οὐδὲν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1174 βούλομαι. | ἐγὼν δὲ κοπραγωγῆν γα πρῲ ναὶ τὼ σιώ. | ἐπὴν διαλλαγῆτε, ταῦτα
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1180 νῷν, | βινεῖν, ἅπασιν; τοῖσι γῶν ναὶ τὼ σιὼ | ἁμοῖσι. καὶ γὰρ ναὶ μὰ Δία
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 1181 τοῖσι γῶν ναὶ τὼ σιὼ | ἁμοῖσι. καὶ γὰρ ναὶ μὰ Δία Καρυστίοις. | καλῶς λέγετε. νῦν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 784 οὐκ ἂν διδάξαιμ᾽ ἄν σ᾽ ἔτι. | ὁτιὴ τί; ναὶ πρὸς τῶν θεῶν, ὦ Σώκρατες. | ἀλλ᾽ εὐθὺς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1468 οὐκ ἂν ἀδικήσαιμι τοὺς διδασκάλους. | ναὶ ναί, καταιδέσθητι πατρῷον Δία. | ἰδού γε
- ΑΡΙΣΤΟΦ Νεφ 1468 ἂν ἀδικήσαιμι τοὺς διδασκάλους. | ναὶ ναί, καταιδέσθητι πατρῷον Δία. | ἰδού γε Δία
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 82 καὶ Ζεῦ, τί φῄς; ἐκεῖνος ὄντως εἶ σύ; ναί. | ἐκεῖνος αὐτός; αὐτότατος. πόθεν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 187 δυνατός εἰμ᾽ εἷς ὢν ποεῖν; | καὶ ναὶ μὰ Δία τούτων γε πολλῷ πλείονα· | ὥστ᾽ οὐδὲ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 890 σῷ, σάφ᾽ ἴσθ᾽ ὅτι. | ἀπὸ τῶν ἐμῶν γὰρ ναὶ μὰ Δία δειπνήσετον. | ὡς δὴ ᾽π᾽ ἀληθείᾳ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 904 μ᾽ οὕτως οἴει; | Ἀλλ᾽ ἔμπορος; ναί, σκήπτομαί γ᾽, ὅταν τύχω. | τί δαί; τέχνην
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 134 δ᾽ ὄνομα τῷ μὲν γέροντι Φιλοκλέων, | ναὶ μὰ Δία, τῷ δ᾽ υἱεῖ γε τῳδὶ Βδελυκλέων,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 181 εἰ μὴ φέρεις | Ὀδυσσέα τιν᾽; ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία φέρει | κάτω γε τουτονί τιν᾽
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 183 τιν᾽ ὑποδεδυκότα. | ποῖον; φέρ᾽ ἴδω. ναί, τουτονί. τουτὶ τί ἦν; | τίς εἶ ποτ᾽,
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1438 εἶθ᾽ ἡ Συβαρῖτις εἶπεν· «εἰ ναὶ τὰν Κόραν | τὴν μαρτυρίαν ταύτην ἐάσας ἐν τάχει
- ΑΡΡ Αναβ 4.11.3 ἄλλοις ἄλλαι τιμαὶ πρόσκεινται, καὶ ναὶ μὰ Δία ἥρωσιν ἄλλαι, καὶ αὗται
- ΔΗΜ 18.251 Ναί,φησίν, ἀλλὰ τὸ τοῦ Κεφάλου καλόν, τὸ μηδεμίαν γραφὴν φυγεῖν. καὶ νὴ Δί᾽
- ΕΥΡ Αλκ 1119 Γοργόν᾽ ὡς καρατομῶν. | ἔχεις; ἔχω. ναί. σῷζέ νυν, καὶ τὸν Διὸς | φήσεις ποτ᾽
- ΕΥΡ Ανδρ 242 δ᾽; οὐ γυναιξὶ ταῦτα πρῶτα πανταχοῦ; | ναί, | καλῶς γε χρωμέναισιν· εἰ δὲ μή, οὐ