Ανθολογία Επιγραφών
Όψεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των αρχαίων Ελλήνων
του Άγγελου Π. Ματθαίου
31. Στήλη από τοπικό λίθο (αμυγδαλόπετρα).
Βρέθηκε στην Κίμωλο. Αργότερα μεταφέρθηκε στη Σμύρνη. Μετά την καταστροφή της πόλης το 1922 λανθάνει.
Έκδ. IG XII 3, 1259. M. N. Tod, Greek Historical Inscriptions, II, Οxford 1948, 179. P. J. Rhodes & R. Osborne, Greek Historical Inscriptions. 404-323 B.C., Oxford 2003, 82.
Λίγο μετά το 338 π.Χ.
|
θεός. ἔκρινε ὁ δᾶμος ὁ τῶν Ἀργείων κατὰ τὸ δόκη- μα τοῦ συνεδρίου τῶν Ἑλλάνων, ὁμολογη- [5] σάντων Μαλίων καὶ Κιμωλίων ἐμμενέν, ἇι κα δικάσσαιεν τοὶ Ἀργεῖοι περὶ τᾶν [ν]άσων Κιμωλίων [10] ἦμεν Πολύαιγαν Ἑτήι- ρειαν Λίβειαν. ἐδί- κασσαν νικῆν Κιμωλ[ί]- [ο]υς. Ἀρήτευε Λέων [β]ωλ[ᾶ]ς Σευτέρας, Ποσιδά- [15] ον· γρο[φ]εὺς βωλᾶς Πέριλ- λος Πεδιο͂ν. |
Θεός. Κρίσις του δήμου των Αργείων, σύμφωνα με την απόφαση του συνεδρίου των Ελλήνων να ανήκουν στους Κιμωλίους η Πολύαιγα, η Ετηίρεια και η Λίβεια, και μετά από συμφωνία των Μηλίων και των Κιμωλίων να δεσμευθούν από όποιους τυχόν όρους αποφασίσουν οι Αργείοι περί των νήσων. Έκριναν οι Αργείοι ότι εκέρδισαν οι Κιμώλιοι. Πρόεδρος της βουλής ήταν ο Λέων της Σευτέρας φράτρας και από την κώμη Ποσίδαον· γραφεύς της βουλής ήταν ο Πέριλλος από την κώμη Πεδίον.
Αργολική (Δωρική) διάλεκτος· δᾶμος = δῆμος. | ἐμμενέν = ἐμμενεῖν. | ἇι κα = ἐάν. | δικάσσαιεν (ευκτ.). | τοί = οἱ. | τᾶν (θηλ. άρθρο) = τῶν. | νάσων = νήσων. | νικῆν = νικᾶν. | βωλά = βουλή. | ἦμεν = εἶναι. | γροφεύς = γραφεύς. | Ποσιδάον = Ποσιδάων. | Πεδιο͂ν = Πεδιῶν. |
Οι διαφορές μεταξύ των πόλεων-κρατών ήταν, όπως και μεταξύ των κρατών των νεότερων χρόνων, συχνότατα εδαφικές, για περιοχές που βρίσκονταν στα σύνορά τους και η έκταση, η κατοχή ή ο έλεγχός τους ετίθετο σε αμφισβήτηση ή για νησιά, συνήθως μικρά, που ήταν πλησίον. Η επίλυση των διαφορών γινόταν ή με πόλεμο ή με διαιτησία· μία τρίτη πόλις ή μία ομοσπονδία πόλεων, αποδεκτή και από τα δύο μέρη, αναλάμβανε την κρίσιν, την εξέταση του ζητήματος και την επίλυσή του, με την επιδίκαση της αμφισβητούμενης περιοχής και τη χάραξη νέων ορίων. Την κρίση και την οριοθέτηση αναλάμβαναν πολίτες, συχνά ικανός αριθμός, της πόλης ή του κοινού, στο οποίο είχε ανατεθεί η διαιτησία. Σώζονται επιγραφές, οι λεγόμενοι τερμονισμοί, οι οποίοι περιέχουν την οριοθέτηση, την αναλυτική δηλαδή περιγραφή των ορίων με την παράθεση των βουνών, λόφων, ποταμών, χειμάρρων και των τοπωνυμίων, από όπου περνούσαν τα όρια και έπρεπε να στηθούν στήλες οροσήμων.
Στην παρουσιαζόμενη επιγραφή η διαφορά είναι μεταξύ δύο γειτονικών νησιών, πόλεων-κρατών, της Μήλου και της Κιμώλου, τα οποία διεκδικούν τρία παρακείμενα νησίδια. Τα δύο μέρη κατέφυγαν στο συνέδριον των Ελλήνων, το συνέδριο δηλαδή των Ελληνικών πόλεων στην Κόρινθο, που ίδρυσε ο βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος Β´ (βασ. 359-336 π.Χ.) μετά τη νίκη του στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.). Το συνέδριο αποφάσισε να επιδικάσει τα τρία μικρά νησιά στους Κιμωλίους, και ανέθεσε στο Άργος να αναλάβει την κρίσιν των επί μέρους όρων. Τα δύο αντίδικα μέρη συμφώνησαν να σεβαστούν την κρίσιν του Άργους.
