Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Δείγμα τραγικής ποίησης

1. Σοφοκλέους, Αντιγόνη 615-638 Masqueray, μτφρ. Ι. Ν. Γρυπάρη.

ΧΟ. Ἁ γὰρ δὴ πολύπλαγκτος ἐλ-
πις πολλοῖς μὲν ὄνασις ἀνδρῶν,
πολλοῖς δ' ἀπάτα κουφονόων ἐρώτων˙
εἰδότι δ' οὐδὲν ἕρπει,
πρὶν πυρὶ θερμῶ πόδα τις προσαύσῃ.
Σοφίᾳ γὰρ ἔκ του
κλεινὸν ἔπος πέφανται,
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν
τῷδ' ἔμμεν, ὅτῳ φρένας
θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν˙
πράσσει δ' ὀλιγοστὸν χρόνον ἐκτὸς ἄτας.

ΚΡ. Ὅδε μὴν Αἵμων, παίδων τῶν σῶν
νέατον γέννημ'˙ ἆρ' ἀχνύμενος
τῆς μελλογάμου
τάλιδος ἥκει μόρον Ἀντιγόνης,
ἀπάτας λεχέων ὑπεραλγῶν;
Τάχ'εἰσόμεθα μάντεων ὑπέρτερον.
Ὦ παῖ, τελείαν ψῆφον ἆρα μὴ κλύων
τῆς μελλονύμφου πατρὶ λυσσαίνων πάρει;
ἢ σοὶ μὲν ἡμεῖς πανταχῇ δρῶντες φίλοι;

ΑΙ. Πάτερ, σὸς εἰμι, καὶ σύ μοι γνώμας ἔχων
χρηστὰς ἀπορθοῖς, αἷς ἔγωγ'ἐφέψομαι.
Ἐμοὶ γὰρ οὐδεὶς ἀξιώσεται γάμος
μείζων φέρεσθαι σοῦ καλῶς ἡγουμένου.

ΧΟΡΟΣ

Γιατί η άστατη βέβαια η ελπίδα
για πολλούς βγαίνει σε όφελος,
μα άλλων του κούφιους τους πόθους γελά
κι η απάτη γλιστρά μες στον άνθρωπο, δίχως
να γνωρίζη αυτός τίποτα, ως που
στην πυρωμένη τη φωτιά
το ποδάρι του κάψη˙
γιατί αλήθεια σοφός ο περίφημος λόγος
που βγήκε από κάποιον: πώς φαίνεται
καλό το κακό σε κείνον που ο Θεός
οδηγάει το νού του στο χαμό,.
κι ο χαμός δε θ' αργήση να φτάση.

Μα να κι ο Αίμονας, απ' τα παιδιά σου
ο στερνός βλαστός˙ νάρχεται τάχα
για την τύχη της μελλόνυφής του
Αντιγόνης πικραμένος και βαριά
για το ταίρι του που χάνει πονεμένος;

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Θα το ξέρωμε ευτύς κάλλιο από μάντεις.
Παιδί μου, μη τυχόν μαθαίνοντας
την αμετάκλητή μου απόφαση
για τη μελλόνυφή σου, ήρθες ίσως
με μένα τον πατέρα σου ωργισμένος;
ή μ' ότι και να κάνωμε, για σένα
φίλοι πάντα θα σου είμαστε;

ΑΙΜΟΝΑΣ

Πατέρα,
είμαι δικός σου κι οδηγός μου εσύ 'σαι
με τις ορθές σου συμβουλές, που πάντα
εγώ θ'ακολουθώ ˙ γιατί για μένα
ποτέ δε θα' ναι κανείς γάμος άξιος
να τον βάλω πιο πάνω από σένα, όταν
το σωστό συμβουλεύης.