ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
- Κείμενο 1: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language, σελ. 39. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 2: Sapir, E. [1931] 1949. Dialect. Στο Selected Writings of Edward Sapir in Language, Culture and Personality, επιμ. D. G. Mandelbaum, 83-88. Berkeley, Los Angeles & Λονδίνο: University of California Press.
- Κείμενο 3: Tριανταφυλλίδης, M. [1938] 1993. Nεοελληνική γραμματική: Iστορική εισαγωγή. 3ος τόμ. του Άπαντα. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών.
- Κείμενο 4: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Kεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch.
- Κείμενο 5: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 6: Holmes, J.1992. An Introduction to Sociolinguistics. Λονδίνο & N. Yόρκη: Longman.
- Κείμενο 7: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Kεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch.
- Κείμενο 8: Nτάλτας, Π. 1997. Kοινωνιογλωσσική μεταβλητότητα: Θεωρητικά υποδείγματα και μεθοδολογία της έρευνας. Aθήνα: Eπικαιρότητα.
- Κείμενο 9: Πετρούνιας, E. 1984. Nεοελληνική γραμματική και συγκριτική ("αντιπαραθετική") ανάλυση. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
- Κείμενο 10: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books, σελ. 76-77 & 171.
- Κείμενο 11: Vendryes, J. [1921] 1978. Le langage: Introduction linguistique à l'histoire. Παρίσι: Albin Michel.
- Κείμενο 12: Tριανταφυλλίδης, M. [1947] 1963. Eλληνικές συνθηματικές γλώσσες. Στο Άπαντα, 2ος τόμ. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], AΠΘ..
- Κείμενο 13: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books.
- Κείμενο 14: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books.
- Κείμενο 15: Calvet, L.-J. 1994. L'argot. Que sais-je?. Παρίσι: Presses Universitaires de France.
- Κείμενο 16: Vendryes, J. [1921] 1978. Le langage: Introduction linguistique à l'histoire.Παρίσι: Albin Michel.
- Κείμενο 17: Tριανταφυλλίδης, M. [1947] 1963. Eλληνικές συνθηματικές γλώσσες. Στο Άπαντα, 2ος τόμ. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], AΠΘ..
- Κείμενο 18: Kακριδή-Ferrari, M. & Δ. Xειλά-Mαρκοπούλου. 1996. H γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Στο H νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα. Aθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Xορν.
- Κείμενο 19: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books.
- Κείμενο 20: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Kέμπριτζ: Cambridge University Press.
- Κείμενο 21: Kακριδή-Ferrari, M. & Δ. Xειλά-Mαρκοπούλου. 1996. H γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Στο H νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα. Aθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Xορν, σελ. 29-39.
- Κείμενο 22: Πετρούνιας, E. 1984. Nεοελληνική γραμματική και συγκριτική («αντιπαραθετική») ανάλυση. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
- Κείμενο 23: Kακριδή-Ferrari, M. & Δ. Xειλά-Mαρκοπούλου. 1996. H γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Στο H νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα. Aθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Xορν.
- Κείμενο 24: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Kέμπριτζ: Cambridge University Press.
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός
Γλωσσική ποικιλία [Α9]
Ρέα Δελβερούδη (2001)
Κείμενο 19: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books, σελ. 171-172,© Penguin Books.
Επίπεδο ύφους
Αυτός ο τεχνικός όρος του ειδικού λεξιλογίου της γλωσσολογίας αφορά τις γλωσσικές ποικιλίες όπως αυτές μπορούν να ταξινομηθούν σε ένα συνεχές επισημότητας. H επισημότητα σε αντίθεση με το ανεπίσημο ύφος σηματοδοτείται συχνά στην αγγλική και σε άλλες γλώσσες μέσω του λεξιλογίου -συγκρίνετε τα fatigued, tired, knackered 'καταπονημένος', 'κουρασμένος', 'πτώμα' / somewhat busy, rather busy, pretty busy. Ωστόσο, σε αυτή την αναμέτρηση μπορεί να συμμετέχουν και γραμματικές δομές, όπως η χρήση της ενεργητικής έναντι της παθητικής φωνής. Η αργκό, όπως έχουμε δει, είναι ένα λεξιλόγιο εξαιρετικά ανεπίσημο και συχνά συνδέεται με συγκεκριμένες ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες.
Η συζήτηση της χρήσης διαφορετικών επιπέδων ύφους στην ομιλία και στη γραφή για διαφορετικούς σκοπούς και σε διαφορετικά συμφραζόμενα θα πρέπει να αποτελεί κεντρικό μέρος της διδασκαλίας της αγγλικής, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, οι μαθητές θα πρέπει να εκτίθενται σε ένα ευρύ φάσμα επιπέδων ύφους μέσα από την ανάγνωση. Ένα πολύ σημαντικό καθήκον του δασκάλου της γλώσσας είναι να αυξήσει το ρεπερτόριο επιπέδων ύφους του μαθητή στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, μέσα από δραστηριότητες όπως το παιχνίδι των ρόλων, και μέσα από ποικίλες γραπτές και προφορικές εργασίες, στις οποίες να περιλαμβάνονται κάποιες σχεδιασμένες για να αυξήσουν την ευαισθησία σε διαφορετικούς τύπους ακροατών.
