Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Ενίσχυση και αποδυνάμωση των γλωσσών: προς την ενεργητική προστασία

Στον τίτλο του άρθρου μου μιλώ για την «αποδυνάμωση των ισχυρών γλωσσών». Αυτό αισθάνονται ότι συμβαίνει στις γλώσσες τους οι ηγέτες πολλών χωρών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, και φυσικά των μικρότερων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διεθνοποίηση των αγορών σημαίνει ότι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι βρίσκουν τη χρήση της αγγλικής όλο και περισσότερο αναγκαία. Οι Γάλλοι ανησύχησαν τόσο πολύ, που άλλαξαν το Σύνταγμά τους και ψήφισαν νόμο^[1] για την προστασία της επίσημης γλώσσας τους, της γαλλικής. Είναι φυσικό οι Σουηδοί, οι Πορτογάλοι και οι Έλληνες -για να αναφέρω μερικούς μόνο- να διαπιστώνουν ότι η χρήση της γλώσσας τους δεν είναι δυνατή σε διεθνή φόρα όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης ή τα Ηνωμένα Έθνη. Αλλά και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση συχνά η χρήση τους είναι περιορισμένη, όταν πρόκειται για κείμενα εργασίας ή συνεδριάσεις επιτροπών. Έτσι, άνθρωποι που εργάζονται σε διοικήσεις και συστήματα που προηγουμένως ήταν κλειστά, διαπιστώνουν τώρα ότι δεν τους αρκεί πλέον μόνο η δική τους γλώσσα για να συμμετέχουν αποτελεσματικά σε τέτοιες περιστάσεις. Αυτή η ανάγκη πολυγλωσσίας είναι για τους περισσότερους από αυτούς μια σχετικά νέα εμπειρία και μοιάζει να δημιουργεί ένα βαθμό ανασφάλειας. Αισθάνονται ότι η γλώσσα τους γίνεται λειτουργικά μικρότερη.