Ανθολογία Επιγραφών
Όψεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των αρχαίων Ελλήνων
του Άγγελου Π. Ματθαίου
44. Στήλη.
Βρέθηκε στο χωριό Ιμπραήμ Εφέντη της Τεγέας, ευρισκόμενο πλησίον του χωριού Πιαλί (= Αλέα) το 1888. Η στήλη λανθάνει.
Έκδ. V. Bérard, «Tégée et la Tégéatide», BCH 16 (1892) 529-549, ειδ. σελ. 543-544, αρ. 4. IG V 2, 16. Syll.3 533.
218 π.Χ.
|
Ὁπότε Θεόκριτος καὶ Ἀμφάλκης τῶν πολεμίων ἐπι‹β›άντων ἐπὶ τὰ τείχεα ἄνδρες ἀγαθοὶ ἐγένοντο μαχόμενοι ὑπὲρ τᾶι τᾶς πόλιο̣[ς] ἐλευθερίαι, καὶ ἀπεδείξαντο τὰν εὔνοιαν ἀξίως τῶ προκειμένω κινδύνω, δεδόχθαι [5] τᾶι πόλι ἀνκαρῦ̣ξ̣αι αὐτὸς ἀνδραγαθίαυ κατὸν νόμον, καὶ ἀνγράψαντας τὸ ψάφισμα τόδε τὸς στραταγὸς τὸς περὶ Στρατέαν εἰς στάλαν ἀνθῆναι ἰν τὰν ἀγοράν, ὅπως κ‹αὶ› οἱ λοιποὶ λεύ̣τ̣οντες τὰν τᾶς πόλιος ε[ὐ]- [10] χαριστίαν ἄνδρες ἀγαθοὶ γίνωνται· γρά- ψ̣αι δὲ ἰν τὰν στ̣ά̣λαν τὰν αὐτάν, ὅθι̣ καὶ οἱ [π]ερ̣ὶ Θεόκριτον, Σιμίδαν v Νικίαν v Ξένιππον Ἀρχέαν Ἐπιτέλην. |
Επειδή ο Θεόκριτος και ο Αμφάλκης, όταν οι εχθροί πάτησαν τα τείχη, υπήρξαν άνδρες γενναίοι, μαχόμενοι υπέρ της ελευθερίας της πόλεως και απέδειξαν την εύνοιά τους προς την πόλη ανταξίως του κινδύνου που την απειλούσε, να αποφασίσει η πόλη να τους ανακηρύξει δημοσίως για την αναδραγαθία τους, συμφώνως προς τον νόμο, και να αναγράψουν ο Στρατέας και οι λοιποί στρατηγοί το ψήφισμα αυτό σε στήλη και να το στήσουν στην Αγορά, για να βλέπουν και οι υπόλοιποι την έμπρακτη ευχαριστία της πόλης και να γίνονται άνδρες αγαθοί· να αναγράψουν στην ίδια στήλη όπου έχουν αναγραφεί ο Θεόκριτος και οι άνδρες του, και τους Σιμίδα, Νικίαν, Ξένιππον, Αρχέαν και Επιτέλην.
ἀνδραγαθίαυ = (Αττ.) ἀνδραγαθίας. | λεύ̣τ̣οντες = (Αττ.) ὁρῶντες. | ἰν τὰν στ̣ά̣λαν = (Αττ.) ἐν τῇ στήλῃ. | ὅθι = (Αττ.) οὗ. |
Ψήφισμα της Τεγέας, με το οποίο τιμώνται πολίτες οι οποίοι, όταν επιτέθηκαν εχθροί και επέτυχαν να ανέβουν στα τείχη της πόλης με κίνδυνο να την καταλάβουν, αμύνθηκαν σθεναρά και υπήρξαν γενναίοι, με αποτέλεσμα να μην καταληφθεί η πόλη. Οι μη κατονομαζόμενοι εχθροί ήταν μάλλον Λακεδαιμόνιοι και η επίθεση είναι η μνημονευόμενη από τον ιστορικό Πολύβιο (5, 17), που έγινε το 218 π.Χ. υπό τον βασιλέα της Σπάρτης Λυκούργο.
