Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Κείμενο 1: Χριστίδης, Α.-Φ. 1988. Γενική Γλωσσολογία Ι. Γενικά χαρακτηριστικά της γλώσσας. Θεσσαλονίκη:, Υπηρεσία Δημοσιευμάτων ΑΠΘ, σελ.14.

…Το περιβάλλον ("σαβάνα") στο οποίο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, διαδραματίστηκε η "ανθρωποποίηση του πιθήκου" ενδεχομένως εξηγεί ακόμη ένα χαρακτηριστικό του λόγου: το γεγονός ότι το ακουστικό σήμα (παρόλο που το αντιλαμβανόμαστε ως ασυνεχές -ως αποτελούμενο από διακριτές μονάδες) είναι στη φυσική του υπόσταση συνεχές. Από παρατηρήσεις που έγιναν σε πιθήκους στο φυσικό τους περιβάλλον διαπιστώθηκαν τα εξής: είδη πιθήκων που ζουν σε "σαβάνες" (ανοιχτές/ χέρσες εκτάσεις) ή στο έδαφος του δάσους παρουσιάζουν συστήματα σημάτων (κραυγών) με το χαρακτηριστικό της συνέχειας, ενώ είδη πιθήκων που ζουν πάνω στα δέντρα του δάσους παρουσιάζουν ασυνεχή (στη φυσική τους υπόσταση) σήματα. Για τη διαφοροποίηση αυτή έχει προταθεί η εξής ερμηνεία: τα συνεχή σήματα (σήματα που η φασματογραφική τους ανάλυση δείχνει κάθετους διαχωρισμούς και όχι συνεχή ροή) εξυπηρετούν την επικοινωνία σε περιβάλλοντα (διαβίωση πάνω στα δέντρα του δάσους) όπου παρεμβαίνουν φυσικά εμπόδια (βλάστηση -θα μπορούσαν να προστεθούν και οι κραυγές/ ήχοι των άλλων "κατοίκων" του δάσους), που παρεμποδίζουν την οπτική επαφή και δημιουργούν κινδύνους μη πρόσληψης ή παράλλαξης του εκπεμπόμενου σήματος. Τα συνεχή (στη φυσική τους υπόσταση) σήματα αναπτύσσονται σε περιβάλλοντα (σαβάνα, έδαφος δάσους) όπου δεν παρεμβάλλονται εμπόδια στον ίδιο βαθμό και υπάρχει οπτική επαφή των μελών της αγέλης. Η υπόθεση της "ανθρωποποίησης" του πιθήκου σε περιβάλλον "σαβάνας", συνδυασμένη με τις "ηθολογικές" αυτές παρατηρήσεις, μπορεί να προσφέρει κάποια εύλογη ερμηνεία για τον συνεχή (στη φυσική του υπόσταση) χαρακτήρα της ομιλίας.