Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

(από το βιβλίο Γ΄)

Μοιάζ' η Αρετούσα τ' άρρωστου οπού πολλά τον κρίνει
κάηλα βαρά κι όλο διψά, πάντα ζητά να πίνη
κι όσο του δίδουν το νερό, πλιά καίγεται και βράζει
και πλια πληθαίνει η δίψα του και πλια τόνε πειράζει·
5 και πλια ο καημός στα σωθικά τόνε κεντά και ξάφτει
και το ζητά για γιατρικόν, εκείνο τόνε βλάφτει·
όση ώραν έχει το νερό στο στόμα, δρόσος παίρνει
κ΄ ύστερα δυνατότερη η δίψα του γιαγέρνει.
Όση ώρα το Ρωτόκριτον εθώρει η Αρετούσα,
10 τα σωθικά τση κ' η καρδιά το δρόσος εγροικούσα·
ορέγετο τα κάλλη του, παρηγοριά τσ' εδίδα,
εχαίρετο, ελαφρώνετο στην πελελήν ολπίδα·
μα σαν εμίσεψε από κει και πλιο δεν τον εθώρει,
κιαμιάς λογής ανάπαψη δεν ηύρισκεν η κόρη·
15 πλια ξάψε στην αγάπη του, πλια στη φιλιά του εμπήκε
και πλια μεγάλη την πληγή στα σωθικά τση εφήκε:
συχνιά εψυγομαραίνουντο, συχνιά είχε λιγωμάρες,
συχνιά 'χε μες στο λογισμό τσ' αγάπης τσι τρομάρες.
Αμ' όσην ώραν ήβλεπεν εκείνο που την κρίνει,
20 οι λογισμοί κ' οι πόνοι της τση κάναν καλοσύνη,
μα σαν τον είχε στερευτή, περίσσα ετυραννάτο
κι όλη εξαναμαλάσσετο κι όλη εξαναγεννάτο.
Έπέρνα μέρες σκοτεινές, νύκτες ασβολωμένες,
αποσπερνές λαχταριστές κι αυγές περιορισμένες.
25 Η μάνα της κι ο κύρης της πόνο πολύ εγροικούσα
κι αλλήλως τως ελέγασιν ίντά 'χει η Αρετούσα
κ' εχάθηκεν ο ύπνος της κ' εκόπη το φαητό τση,
σαν ποιο να 'ναι το βάρος της και πού 'χει το κακό τση·
καθημερνό τήνε ρωτούν ίντά 'ν' κι αδυναμίζει
30 και το κακό της δε γροικά, γιατρός δεν το γνωρίζει·
κ' εκείνη με καλή καρδιά και γέλιο απιλογάτο
κ' ήλεγε πως δεν είν' κακά, αμή καλά εγροικάτο.
Με πονηριά τα πράματα ξανάστροφα γυρίζει
και σ' ίντα στάτο ευρίσκεται κιανείς δεν το γνωρίζει·
35 τα πάθη της δε γνώθουσι ουδέ τα κουρφά τση ενιώσα
και λεν πως το 'χει φυσικό ν' αδυναμίση τόσα.