ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
- Eideneir, H.: Ptochoprodromos. Neograeca Medii Aevi V.
- Jeffreys, E.: Digenis Akritis. The Grottaferrata and Escorial versions.
- Cupane, C.: Romanzi cavallereschi bizantini.
- Egea, J.: La crónica de Morea.
- Μανούσακας, Μ. Ι.: Λεονάρδου Ντελλαπόρτα Ποιήματα (1403/1411).
- Siapkaras-Pitsillides, Th.: Le pétrarquisme en Chypre. Poèmes d' amour. 2η έκδ.
- Αλεξίου, Στ.: Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος.
- Πολίτης, Λ.: Γεωργίου Χορτάτση, Κατζούρμπος.
- Κακουλίδη-Πάνου, Ε.: Ιωαννίκιος Καρτάνος, Παλαιά τε και Νέα Διαθήκη.
- Κάσδαγλης, Ε.: Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις απλήν διάλεκτον γενομένη μετάφρασις διά Μαξίμου του Καλλιουπολίτου.
- Λάνδος, Α.: Γεωπονικόν. Βιβλίο καλούμενον Γεωπονικόν εις το οποίον περιέχονται ερμηνείαις θαυμασιώτατες.
- Manoussacas, M. & M. Lassithiotakis.: François Scouphos Ο Γραμματοφόρος (Le Courrier).
- Browning R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 106-108, 123-125.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά: Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 474-476.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά: Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 324-329.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά. Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 524-526.
- Browning, R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 121-123.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά: Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 529.
- Καρατζόλα, Ε. Από τον Ουμανισμό στον Διαφωτισμό: Η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής και της γραμματικής της.
- Browning, R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 137, 138-139.
- α. Browning, R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 137-138, β. Συμεωνίδης, Χ. Π. Ελληνικής και τουρκικής αμοιβαίες επιδράσεις, γ. Σκοπετέα, E. «Aσθενείς» και «ισχυροί» των Bαλκανίων.
Θέματα ιστορίας της ελληνικής γλώσσας
Η Ελληνική γλώσσα από τον 12ο εως τον 17ο αιώνα: Πηγές και εξέλιξη
Michel Lassithiotakis (2007)
Jeffreys, E. 1998.
Digenis Akritis. The Grottaferrata and Escorial versions. Cambridge Medieval Classics 7. Cambridge: Cambridge University Press.
(από την παραλλαγή Escorial)
Και <πάλιν> διεχώρισεν χιλίους Αραβίτας,
ολολουρίκους και καλούς, χρυσοκλιβανιασμένους,
580 να περπατούσιν έμπροσθεν του <θαυμαστού> αγούρου
και άλλες καν χιλιάδες δύο τον αμιράν αντάμα. |
…
583 |Και η κόρη με τον άγουρον μόνοι των 'ς το κουβούκλιν
φιλούν, και οι βάγιες ραίνουν τους μετά ροδοσταμάτων
585 και εδρόσιζαν τα χείλη των εκ τον γλυκύν τον πόθον.
586 Και τότε ως το ήκουσαν οι γυναικαδελφοί του,
588 εξαίφνης εσεβήκασιν απέσω εις το κουβούκλιν
και τον γαμπρόν τους ηύρηκαν μετά της αδελφής των
590 και εκάμνασιν το ηξεύρετε, το κάμνουν οι αγαπούντες,
και εντράπησαν τα αδέλφια της και εστάθησαν απέξω
και είχαν χαράν εξαίρετην, χαράν αλλά μεγάλην.
Τον Διγενήν επήραν τον οι βάγιες και ήφεράν τον·
το να τον ιδή ο αμιράς, επίασε, εφίλησέν τον
595 και εθεώρει τον λοιπόν και αποκαμάρωνέ τον
και εχαίρετο ότι είν' έμορφος μετά της ποθητής του,
αμάδιν και η μητέρα του και οι γυναικαδελφοί του
και όλη η συντροφία του και όλον το φουσάτον.
599/600 Και τα γομάρια εφθάσασιν εκεί όπου επιθυμούσαν,
601/2 και τα έβαλαν 'ς το σπίτιν του και τα φαρία | εις τον στάβλον·
τους δε αγούρους του τους καλούς, Πέρσας και Αραβίτας,
φιλοτιμίας έδωσεν εκ τα πεθερικά του
…