Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και διδασκαλία της ελληνικής
Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην ελληνική εκπαίδευση
5.4. Προτάσεις βελτίωσης
Η αρνητική κριτική που ασκείται από τους εκπαιδευτικούς για τα επιμορφωτικά αυτά προγράμματα εστιάζεται κυρίως στην περιορισμένη τους χρονική διάρκεια, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να εμπεδώσουν όσα διδάχτηκαν και να μην έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν όλοι οι συμμετέχοντες διδασκαλίες.
Ένα ακόμη πρόβλημα που παρατηρήθηκε ήταν η απουσία ομοιογένειας μεταξύ των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν στις επιμορφώσεις. Αρκετοί από αυτούς δεν είχαν καμιά προηγούμενη εμπειρία από τη χρήση έστω των ηλεκτρονικών υπολογιστών, με αποτέλεσμα πολλές από τις επιμορφωτικές συναντήσεις να αναλωθούν στην προσπάθεια εξοικείωσης όλων με τη χρήση τους. Με την ολοκλήρωση μάλιστα αυτών των επιμορφώσεων πολλοί από τους εκπαιδευτικούς συμμετείχαν στα προγράμματα που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο της Κοινωνίας της Πληροφορίας, όπου και επανέλαβαν πράγματα που είχαν ήδη μάθει σχετικά με τις βασικές δεξιότητες στη χρήση νέων τεχνολογιών.
Οι φιλόλογοι του τμήματος δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο ως προς τις γνώσεις στον υπολογιστή. ζήτησαν, λοιπόν, να ξεκινήσουμε από το μηδέν, με αποτέλεσμα να φτάσουν όλοι σε ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο.
Δεν είχαν ενδιαφέρον τα πράγματα που ήδη γνώριζα, λόγου χάρη πώς να ανοίγουμε τον υπολογιστή ή πώς να μπαίνουμε στο word[…]. Δεν υπήρχαν τμήματα για φιλολόγους αρχάριους στους υπολογιστές και για φιλολόγους που είχαν αρκετές γνώσεις στους υπολογιστές.
Στο πλαίσιο της έρευνας οι εκπαιδευτικοί προτείνουν μεγαλύτερη διάρκεια των επιμορφωτικών προγραμμάτων, τα οποία θα προσφέρουν δυνατότητες για μεγαλύτερης διάρκειας πρακτική άσκηση.
Να βελτιωθεί, ναι. Είναι ο χρόνος της επιμόρφωσης, πιστεύω, δηλαδή, ότι οι ώρες ήταν συνολικά λίγες. Αρχίσαμε, λ.χ., αρχές Δεκεμβρίου και τελειώσαμε μέσα Μαΐου. […] θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο αν άρχιζε η επιμόρφωση τον Σεπτέμβριο, αν, δηλαδή, κάλυπτε όλη τη σχολική χρονιά, όπως και τα μαθήματα. Το ένα, λοιπόν, είναι ο χρόνος, το δεύτερο είναι -απ' ό,τι μας είπε η επιμορφώτρια, αν θυμάμαι καλά- ότι δεν υπήρχε μια ενιαία γραμμή, δηλαδή ο ένας επιμορφωτής μπορεί να ακολουθούσε έναν τρόπο διδασκαλίας, ο άλλος ένα διαφορετικό, το υλικό που μοίραζαν μπορεί να ήταν διαφορετικό. Δεν ξέρω αν πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα minimumκοινών σημειώσεων, διδακτικών προτάσεων, λογισμικού, που να δίνονται σε όλους τους φιλολόγους, γιατί πιστεύω ότι, με τον τρόπο που γινόταν το μάθημα, όλα εξαρτιόταν απ' την πρωτοβουλία του επιμορφωτή.
Κάποιοι προτείνουν τη δημιουργία και δεύτερου εργαστηρίου σε κάθε σχολείο, ώστε οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν για την πραγματοποίηση τέτοιων καινοτόμων δράσεων να μην χρειάζεται να ακολουθούν μια ιδιαίτερα κοπιαστική διαδικασία διαπραγματεύσεων με άλλους εκπαιδευτικούς, κυρίως της πληροφορικής.
Αυτό που έχω να προσθέσω είναι να αποδεσμευτούν τα εργαστήρια του μαθήματος της Πληροφορικής από ένα εργαστήριο στο οποίο να μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι οι καθηγητές. Πρέπει να υπάρχει και δεύτερο εργαστήριο στα σχολεία, οπωσδήποτε ένα δεύτερο εργαστήριο.