ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
- Καραλή, Μ. 2001. Η ταξινόμηση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων. (σελ. 284-285)
- Κοντοσόπουλος, Ν. Γ. 2001. Διάλεκτοι και ιδιώματα της νέας ελληνικής. (σελ. 1-2)
- Walter, H. 1994. L'Aventure des langues en Occident.
- Κακριδή, Μ., Δ. Κατή & Β. Νικηφορίδου. 1999. Γλωσσική ποικιλία και σχολική εκπαίδευση.
- Brixhe. C. 2003. Η ελληνική διαλεκτολογία μια "σχολή του Nancy". (σελ. 42-43)
- Brixhe, C. 2001. Μια σύγχρονη προσέγγιση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων. (σελ. 365-367)
- Brixhe, C. 2001. Μια σύγχρονη προσέγγιση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων. (σελ. 361)
- Καραλή, Μ. 2001. Η ταξινόμηση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων. (σελ. 285-286)
- Βrixhe, C. 2001. Μια σύγχρονη προσέγγιση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων. (σελ. 369-370)
- Παντελίδης, Ν. 2001. Πελοποννησιακός ιδιωματικός λόγος και κοινή νεοελληνική.
- α) Trudgill, P. 1986. Dialects in contact. - β) Bubenik, V. 2001. Η δημιουργία κοινής.
- Χριστίδης, Α.-Φ. 2001. Εισαγωγή [στη Γ΄ ενότητα του "Ιστορία της ελληνικής γλώσσας: Από τις αρχές έως την ύστερη αρχαιότητα"]
- α) Bοιωτική. Tιμητικό ψήφισμα για κάποιον αθηναίο δάσκαλο. - β, γ) Τριανταφυλλίδης, Μ. [1938] 1981. Νεοελληνική Γραμματική. Ιστορική Εισαγωγή. - δ, ε) Κοντοσόπουλος, Ν. Γ. 2001. Διάλεκτοι και ιδιώματα της νέας ελληνικής.
- Κοντοσόπουλος, Ν. Γ. 2001. Διάλεκτοι και ιδιώματα της νέας ελληνικής. (σελ. 2-3)
- Τριανταφυλλίδης, Μ. [1938] 1981. Νεοελληνική Γραμματική. Ιστορική Εισαγωγή. (σελ. 64)
- Τριανταφυλλίδης, Μ. [1938] 1981. Νεοελληνική Γραμματική. Ιστορική Εισαγωγή. (σελ. 81)
- Κοντοσόπουλος, Ν. Γ. 2001. Διάλεκτοι και ιδιώματα της Νέας Ελληνικής. (σελ. 36)
- Trudgill, P. 2003. Modern Greek dialects: A premilinary classification.
- Σετάτος, Μ. 1977. Προβλήματα και μέθοδοι διαλεκτολογίας.
- Brixhe, C. 2003. Ελληνική διαλεκτολογία: μια "σχολή του Nancy". (σελ. 40-42)
- α) Brixhe, C. 2001. Μια σύγχρονη προσέγγιση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων (σελ. 363) - β) Chadwick, J. 2001. Μυκηναϊκή ελληνική.
Θέματα ιστορίας της ελληνικής γλώσσας
Διάλεκτος
Μαρία Κακριδή-Φερράρι (2007)
Καραλή, Μ. 2001. Η ταξινόμηση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων.
Στο Ιστορία της ελληνικής γλώσσας: Από τις αρχές έως την ύστερη αρχαιότητα, επιμ. Α.-Φ. Χριστίδης, 284-290. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], σελ. 285-286.© Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη]H αναγνώριση των στενότερων σχέσεων μεταξύ κάποιων διαλέκτων και της γενετικής τους σύνδεσης, της καταγωγής τους δηλαδή από κάποιον κοινό διαλεκτικό πρόγονο, γίνεται με βάση τα κοινά χαρακτηριστικά που εμφανίζουν ή, για να χρησιμοποιήσουμε έναν τεχνικό όρο, με βάση τα "ισόγλωσσα". H ύπαρξη κοινών χαρακτηριστικών σε διαλέκτους παρακείμενων ή μη περιοχών δηλώνεται με μια γραμμή στον χάρτη που περικλείει όλες τις περιοχές με το ίδιο χαρακτηριστικό. Oι γραμμές αυτές ονομάζονται ισόγλωσσα. H ύπαρξη όμως ίδιων γνωρισμάτων σε δύο διαλέκτους δεν αποτελεί πάντοτε εγγύηση γενετικής σύνδεσης και, από μεθοδολογική πλευρά, δεν έχουν όλα τα κοινά χαρακτηριστικά την ίδια αξία για την απόδειξη γενετικής συσχέτισης. Kαταρχήν, τα κοινά γνωρίσματα μπορεί να είναι αποτέλεσμα επαφής και αμοιβαίας επιρροής, δανεισμού μεταξύ διαλέκτων (αυτό που ο Brixhe 1990, 34 ονομάζει "οσμωτικό μοντέλο"). Για παράδειγμα, το αττικό κυναγέτης 'κυνηγός' αποτελεί δάνειο από μια δωρική διάλεκτο, επειδή διατηρεί αμετάβλητο το μακρό [a:] α, και όχι ένδειξη συγγένειας μεταξύ της αττικής και της δωρικής διαλέκτου από την οποία προέρχεται….
