Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Κείμενο 6: Β. Δενδρινού. Γλωσσικές πλευρές της διγλωσσίας και της απόκτησης της γλώσσας.

Σύμφωνα με κάποιες μελέτες, ο ισχυρισμός ότι η πλευρίωση της γλώσσας συμβαίνει νωρίτερα στον δίγλωσσο από ό,τι στον μονόγλωσσο σχετίζεται με το γεγονός ότι ο πρώτος είναι πιθανό να έχει αναπτύξει μια αφαιρετική στάση απέναντι στη γλώσσα σε μικρότερη ηλικία. Από την άλλη μεριά, η εκμάθηση δεύτερης γλώσσας στον ενήλικα λέγεται πως απαιτεί τη συμμετοχή και των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Υποθέτουμε πως οι γλωσσικές στρατηγικές μεταφέρονται από την πρώτη γλώσσα και πως αυτό εξηγεί τις παρεμβολές στην καινούρια γλώσσα. Όμως τόσο ο ενήλικας όσο και το παιδί, θα περάσουν μέσα από συγκεκριμένα στάδια κατάκτησης της γλώσσας. Οι μελέτες πάνω στην απόκτηση γλώσσας τείνουν νασυνδέουν το γεγονός αυτό με τις δομές που υποτίθεται πως είναι εγγενείς στις ίδιες τις γλώσσες. Αυτό υποδεικνύει πως οι μελέτες αυτές βασίζονται σε μια σύλληψη της γλώσσας την οποία συνδέουμε συνήθως με το κυρίαρχο ρεύμα της λεγόμενης θεωρητικής γλωσσολογίας και με την κλασική φιλοσοφία. Στο μέτρο που μια τέτοια σύλληψη υπολανθάνει και σε μελέτες που αφορούν τις γλωσσικές πλευρές της διγλωσσίας, τα ευρήματα που αναφέρονται έχουν ως εξής: πρώτον ότι διαφορετικά παραγωγικά φωνολογικά και μορφολογικά συστήματα κατακτώνται πρώτα, και ότι συντακτικά και λεξικά πρότυπα ταξινομούνται αργότερα. Δεύτερον, υποστηρίζεται πως υπάρχει ανεξαρτησία ανάμεσα στα συστήματα παραγωγής και στα συστήματα αντίληψης, πράγμα που υποδηλώνει ότι ο δίγλωσσος ίσως φτιάχνει ένα ενιαίο σύστημα για την αντίληψη και διατηρεί δύο ξεχωριστά συστήματα για την παραγωγή. Αν και καμία από αυτές τις δυο μελέτες δεν υποστηρίζει υστέρηση του δίγλωσσου σε γνωστικό ή ακαδημαϊκό επίπεδο, ερευνούν τη γλωσσική παρεμβολή σαν να ήταν και αυτή μια ουδέτερη, ιδεολογικά ελεύθερη κατασκευή.

Μετάφραση Νίκος Γεωργίου