Παράλληλη αναζήτηση
| 5.986 εγγραφές [1 - 10] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- Π, π το [pí] (άκλ.) : 1.το δέκατο έκτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, το ψηφίο πι*. 2. στο σύστημα απόδοσης των αριθμητικών με τα γράμματα του αλφαβήτου: α. (με διακριτικό τονικό σημάδι) Π' ή π' = ογδόντα ή ογδοηκοστός: Στη σελίδα πδ' (= 84η) της εισαγωγής. || 'Π ή 'π = ογδόντα χιλιάδες. β. (χωρίς κανένα διακριτικό σημάδι στις περιπτώσεις που, κατά παράδοση ή καταχρηστικά, ακολουθείται η ακριβής σειρά των ψηφίων του αλφαβήτου) Π ή π = δέκατος έκτος: Οι ραψωδίες Π [pí] της Iλιάδας και π της Οδύσσειας.
[αρχ. Π (σημιτ. προέλ.)· προφ. [p], διπλό <ππ>: προφ. [pp] μέχρι το μεσαίωνα· (δες και πι)]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πα [pá] επιφ. : (οικ.) πάντοτε με επανάληψη· συχνά προηγείται το α 1· χρησιμοποιείται απολύτως στη θέση μονολεκτικής απάντησης ή και με πρόταση για να δηλώσει έντονη άρνηση που οφείλεται σε κάποια προηγούμενη αρνητική εμπειρία: Θα έρθεις μαζί μας; - A ~ ~ ~, αποκλείεται!, σε καμία περίπτωση. Ξανά εγώ μαζί τους; A ~ ~ ~! ~ ~ ~ δε μ΄ αρέσει / δε συμφωνώ.
[ηχομιμ.]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πα το [pá] Ο (άκλ.) : η πρώτη νότα της βυζαντινής μουσικής κλίμακας αντίστοιχη προς το ρε της ευρωπαϊκής.
[λόγ. σειρά φθογγοσήμων για τη βυζαντινή μουσική: πα, βου, γα, δι, κε, ζω, νη που δημιουργήθηκαν για προσαρμ. προς την ευρωπαϊκή μουσική· επιλέχτηκαν οι αρχικοί φθόγγοι των εφτά πρώτων γραμμάτων του αλφαβήτου (τα πρώτα τέσσερα αντιστοιχούν και προς την ονομασία των τεσσάρων τρόπων της βυζαντινής μουσικής) και προστέθηκε φωνήεν ή σύμφωνο για δημιουργία συλλαβής]
[Λεξικό Κριαρά]
- παβγούνιν το,
- βλ. παβιόνι.
[Λεξικό Κριαρά]
- παβέζι το· παβέτζι(ον)· παβίζι(ον)· παφέζιν· πληθ. παφεζία.
-
- Μεγάλη ξύλινη ασπίδα που καλύπτει ολόκληρο το σώμα:
- το απεζικόν αφήκαν τα παφεζία και τ’ άρματά τους (Μαχ. 6625).
[<ιταλ. pavese. Ο τ. ‑τζιον στο Du Cange. Ο τ. παφέζιν <μσν. γαλλ. pavais ή pavois ή <προβ. paves. Η λ. και διάφ. τ. σήμ. ιδιωμ.]
- Μεγάλη ξύλινη ασπίδα που καλύπτει ολόκληρο το σώμα:
[Λεξικό Κριαρά]
- παβεζώνω.
-
- Στήνω όρθια την ασπίδα:
- οι Αρμένηδες … επαβεζώσαν … και εκδέχουνταν τους Σαρακηνούς (Μαχ. 66024 κριτ. υπ).
[<ουσ. παβέζι. Τ. ‑ντζώνω και λ. παβεντζάρω σήμ. ιδιωμ. Η λ. και σήμ ιδιωμ.]
- Στήνω όρθια την ασπίδα:
[Λεξικό Κριαρά]
- παβέτζι(ον) το,
- βλ. παβέζι.
[Λεξικό Κριαρά]
- παβιέρα η.
-
- Ξύλινο προκάλυμμα με τη μορφή μεγάλης ασπίδας για την προστασία των πολιορκητών:
- εβαστούσαν (ενν. οι στρατιώτες) λαμπρόν … και εκάψαν την παβιέραν (Μαχ. 46015.)
[<μεσν. γαλλ. paviere]
- Ξύλινο προκάλυμμα με τη μορφή μεγάλης ασπίδας για την προστασία των πολιορκητών:
[Λεξικό Κριαρά]
- παβίζι(ον) το,
- βλ. παβέζι.
[Λεξικό Κριαρά]
- παβιόνι το· παβγούνιν· παβιούνιν· παβιούννιν.
-
- Στρατιωτική σκηνή:
- στα παβιόνια πα να δώ τι κάνουν οι στρατιώτες (Ερωφ. Ά 511)·
- (στον πληθ. συνεκδ. προκ. για το στρατόπεδο):
- (Χορτάτση, Ελευθ. Ιερουσ. Γ́ 115).
[<βεν. pavion. Η λ. στο Βλάχ. (λ. ‑ιώ‑)]
- Στρατιωτική σκηνή:
