Η «καλή» και η «κακή» γλώσσα

Όλοι μας, από μικρά παιδιά, μαθαίνουμε να διακρίνουμε αυτό που λέει ο τίτλος του κεφαλαίου αυτού, την «καλή» από την «κακή» γλώσσα. Έτσι, όλοι θυμόμαστε ότι οι γονείς μας μάς έλεγαν πως, όταν μας ρωτάει κάποιος μεγάλος κάτι, δεν λέμε Τί; αλλά Ορίστε; και ότι στους δασκάλους μας πρέπει να μιλάμε στον πληθυντικό: εσείς και όχι εσύ. Επίσης, μιλώντας στους δασκάλους μας δεν χρησιμοποιούμε λέξεις που χρησιμοποιούμε με τους φίλους μας. Δεν λέμε λ.χ. στον δάσκαλο μας ή στον καθηγητή μας Αυτό που λες είναι χαζομάρα αλλά Αυτό που λέτε δεν είναι σωστό  . Τί σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι οι γλωσσικές επιλογές που κάνουμε στην καθημερινή μας επικοινωνία, οι λέξεις που διαλέγουμε, αντανακλούν τις σχέσεις μέσα στην κοινωνία: σχέσεις ηλικίας, διαφορετικούς κοινωνικούς ρόλους (δάσκαλος, μαθητής) κλπ. Και αυτή η σχέση της γλώσσας με την κοινωνία γεννά και τις γλωσσικές αξιολογήσεις, τί είναι δηλαδή «καλή» και τί «κακή» γλώσσα.