Ο μέλλοντας γίνεται περιφραστικός

Ο μέλλοντας αρχίζει να εκφράζεται περιφραστικά και όχι με μια ειδική μορφή του ρήματος. Στη θέση του λύω/λύσω (μέλλοντας) αρχίζουν να εμφανίζονται οι περιφράσεις ἒχω + απαρέμφατο, μέλλω + απαρέμφατο (π.χ. μέλλω λύσειν 'θα λύσω'). Αργότερα, στα μεσαιωνικά χρόνια (10ος αιώνας μ.Χ. και μετά) τον ρόλο του «δείκτη» της μελλοντικότητας θα αναλάβει το ρήμα θέλω, π.χ. θέλω γενέσθαι 'θα γίνω'.