πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Η αυθεντική αξιολόγηση (alternative assessment) αναφέρεται κατά κύριο λόγο στην αξιολόγηση των μαθητών και την ανάγκη οι δραστηριότητες που σχεδιάζονται για την αξιολόγησή τους να είναι πιο πρακτικές, πιο ρεαλιστικές και πιο ελκυστικές από τις παραδοσιακές γραπτές δοκιμασίες. Η θέση αυτή αντανακλά τη φιλοσοφία ότι όταν η αξιολόγηση είναι «αυθεντική», με την παραπάνω έννοια, ωθεί και τη διδασκαλία να γίνει αυθεντική και συνεπώς πιο αποτελεσματική (Δημητρόπουλος 2002:100).

Η αυθεντική αξιολόγηση είναι μια έννοια που αναπτύχθηκε από την Wiggins (1993), σύμφωνα με την οποία οι μαθητές που χρησιμοποιούν τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους για να λύσουν προβλήματα του «πραγματικού κόσμου» δίνουν στη δραστηριότητα μια αίσθηση αυθεντικότητας. Τα τεστ προσπαθούν να μετρήσουν την απόκτηση της γνώσης ολιστικά. Στην αυθεντική αξιολόγηση δεν υπάρχει απλά ανάκληση απαντήσεων, όπως συμβαίνει με τα παραδοσιακά τεστ. Οι μαθητές πρέπει να επιδεικνύουν ολοκληρωμένη κατανόηση του προβλήματος, εφαρμόζοντας και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους. Θεωρείται ένας καλύτερος τρόπος για την προετοιμασία των μαθητών στις απαιτήσεις του αυριανού κόσμου. Εν ολίγοις, παρέχει μια πλούσια εικόνα του τι ο μαθητής πραγματικά γνωρίζει και μπορεί να κάνει, σε σχέση με σημαντικούς στόχους που σχετίζονται με τη μετέπειτα ζωή του (Οικονομόπουλος κ.ά. 2006:269).

Στοχεύει στη διερεύνηση του γνωστικού αποτελέσματος, αλλά ταυτόχρονα δίνει έµφαση κυρίως στην ικανότητα διαχείρισης της γνώσης και στην πολλαπλή εφαρµογή και χρησιµοποίησή της. Συγχρόνως, αναδεικνύει τις επικοινωνιακές δεξιότητες και τη µαθησιακή «ταυτοτητα» κάθε µαθητή. Στις εναλλακτικές μεθόδους αξιολόγησης περιλαµβάνονται ο ηµιδοµηµένος δυναµικός διάλογος µεταξύ των συµµετεχόντων στη µαθησιακή διαδικασία, τα σχέδια εργασίας, η συστηµατική παρατήρηση, ο έλεγχος του φακέλου εργασιών, η αυτοαξιολόγηση των µαθητών, η αξιολόγηση από τους συµµαθητές και ο συνδυασµός διαφορετικών τεχνικών (π.χ. τεστ και προφορική εξέταση) (Κωνσταντίνου 2002:44).

Βιβλιογραφία