Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <

Λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτατα προωθούμενη οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε. και τους σαφείς περιορισμούς της εξουσίας των εθνικών κρατών, οι Ευρωπαίοι εξομοιώνονται όλο και περισσότερο ο ένας με τον άλλο. Πρόκειται για μια αργή, σταδιακή εξομοίωση, η οποία πραγματοποιείται μέσω του εμπορίου, της οικονομίας, των τεχνολογιών της πληροφορίας και του πολιτισμού, και η οποία είναι ταυτόχρονα προορισμένη να ενσωματώσει και να αφομοιώσει τις διαφορές μεταξύ των εθνικών κρατών. Αυτές οι ολοένα μικρότερες διαφορές ανάμεσα στα κράτη-μέλη έχουν ως συνέπεια μια συμφιλίωση σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινοτικής ζωής στην Ευρώπη - ελάχιστα όμως στους τομείς της γλώσσας, του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε ότι με την ενίσχυση της ενοποίησης και με τον περιορισμό του απομονωτισμού του εθνικού κράτους, η διαρκής γλωσσική-πολιτισμική ποικιλομορφία θα είναι μία από τις ελάχιστες διαφορές που θα παραμείνουν σε ισχύ στην Ευρώπη, αφού η πολυγλωσσική αφομοίωση -κοινή τόσο στην Ασία όσο και στην Αφρική- είναι μάλλον σπάνιο φαινόμενο στη σύγχρονη Ευρώπη.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, η γλωσσική-πολιτισμική ιδιοσυγκρασία των κρατών-μελών θα γίνει τελικά το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της ταυτότητας των μελλοντικών Ευρωπαίων. Με άλλα λόγια θα αυξηθεί η σημασία των γλωσσών. Η πολυγλωσσία θα γίνει ένα βασικό χαρακτηριστικό της Ευρώπης, όπως ήδη συμβαίνει στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο, όπου η σημασία της πολυγλωσσίας για την οικονομική ευημερία των πολιτών τους είναι εδώ και πολύ καιρό το σημείο στο οποίο εστιάζουν οι προβληματισμού γλωσσικού σχεδιασμού. Επιπλέον, οι Grin (1996) και Vaillancourt (1996) έχουν με πειστικό τρόπο αποδείξει ποια οικονομικά οφέλη προσφέρει σε κάθε πολίτη η πολυγλωσσία. Γι' αυτό τον λόγο μπορούμε επίσης να υποθέσουμε ότι η σημασία της γλώσσας και των γλωσσών στην Ευρώπη διαρκώς θα αυξάνει και σίγουρα θα αποτελέσει νέα πρόκληση για τους ερευνητές της πολυγλωσσίας και της γλωσσολογίας της επαφής, και ιδιαίτερα για τους υπεύθυνους του γλωσσικού σχεδιασμού και για εκείνους που διαμορφώνουν τις γλωσσικές πολιτικές.