ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
- Baker C. 1992. Attitudes and Language
- Κωστούλα-Μακράκη, Ν. 2001. Γλώσσα και κοινωνία. Βασικές έννοιες.
- Αλεξάκης, Β. 2003. Οι ξένες λέξεις.
- Κωστούλα-Μακράκη, Ν. 2001. Γλώσσα και κοινωνία. Βασικές έννοιες.
- α. Αποσπάσματα από επιστολές αναγνωστών σε εφημερίδες: ζητήματα γλωσσικής υπόστασης ποικιλιών, β. Κωστούλα-Μακράκη, Ν. 2001. Γλώσσα και κοινωνία. Βασικές έννοιες.
- Χάρης, Γ. Η. 2003. Το στοίχημα ή τα μεταξωτά βρακιά. Στο Η γλώσσα, τα λάθη και τα πάθη.
- Χριστίδης, Α.-Φ. 2001. Η φύση της γλώσσας: Γλώσσα και ιστορία.
- Μοσχονάς, Σ. Α. Διορθωτικές πρακτικές.
- Αποσπάσματα από επιστολές αναγνωστών σε εφημερίδες: ζητήματα μορφής της γλώσσας.
- Κακριδή-Φερράρι, Μ. 2005. Γλώσσα και κοινωνικό περιβάλλον: Ζητήματα Κοινωνιογλωσσολογίας.
- α. Calvet, L.-J. 1999. Όταν οι γλωσσικές αναπαραστάσεις επινοούν τις γλώσσες, β. Χριστίδης, Α.-Φ. 2001. Η φύση της γλώσσας: Γλώσσα και ιστορία.
- Strubell, M. 1999. Στάσεις απέναντι στη γλώσσα: Αποδυνάμωση των ισχυρών γλωσσών και ενίσχυση των ασθενών.
- α. Baker, C. 2001. Εισαγωγή στη διγλωσσία και τη δίγλωσση εκπαίδευση, β. Κωστούλα-Μακράκη, Ν. 2001. Γλώσσα και κοινωνία. Βασικές έννοιες.
- Μοσχονάς, Σ. Α. Διορθωτικές πρακτικές
- Χριστίδης, Α.-Φ. 2001. Η φύση της γλώσσας: Γλώσσα και ιστορία.
- Κωστούλα-Μακράκη, Ν. 2001. Γλώσσα και κοινωνία. Βασικές έννοιες
- Κωστούλα-Μακράκη, Ν. 2001. Γλώσσα και κοινωνία. Βασικές έννοιες
- Καρυολαίμου, Μ. 1993. Μεταγλωσσικά σχόλια και γλωσσικές στάσεις
- Αρχάκης, Α. & Μ. Κονδύλη. 2004. Εισαγωγή σε ζητήματα κοινωνιογλωσσολογίας
- Trudgill, P. 1983. On Dialect (Social and Geographical Perspectives)
Θέματα ιστορίας της ελληνικής γλώσσας
Στάσεις απέναντι στη γλώσσα
Μαρία Κακριδή-Φερράρι (2007)
Trudgill, P. 1983.
On Dialect (Social and Geographical Perspectives)
Οξφόρδη: Basil Blackwell, σελ. 224-225.© BlackwellΣυμπέρασμα
Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκείνοι οι γλωσσολόγοι που ασχολούνται με προβλήματα αυτού του είδους θα επιχειρούσαν να πείσουν τους άλλους ότι η πεποίθηση πως κάποιες γλωσσικές ποικιλίες είναι λανθασμένες ή/και ανεπαρκείς είναι αστήρικτη. Δεν μπορούμε, από την άλλη πλευρά, να πούμε στον κόσμο ότι οι αισθητικές αντιδράσεις του είναι ψευδείς. Θα πρέπει, μάλλον, να ενθαρρύνουμε τους δασκάλους και τον υπόλοιπο κόσμο, όχι να εγκαταλείψουν τις αισθητικές τους κρίσεις, αλλά να αναγνωρίσουν σε αυτές αυτό που πράγματι είναι: το αποτέλεσμα ενός συμπλέγματος κοινωνικών, πολιτισμικών, τοπικών, πολιτικών και προσωπικών διασυνδέσεων και προκαταλήψεων. Η γνώση των περισσότερων ακροατών για κάποιες γλωσσικές ποικιλίες περιορίζεται στο ότι δεν τους αρέσουν∙ θα πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι τα συναισθήματα αυτά είναι πολύ υποκειμενικά και δεν έχουν κανένα έρεισμα σε αντικειμενικά γλωσσικά δεδομένα. Ειδικότερα, δεν θα πρέπει να αφήνουμε τέτοιου είδους συναισθήματα να επηρεάζουν τις στάσεις και τις πρακτικές των δασκάλων απέναντι στη γλώσσα των παιδιών -πολλώ δε μάλλον αφού είναι πιθανό να δημιουργήσουν γλωσσική ανασφάλεια, και εν πάση περιπτώσει αφού σχεδόν σίγουρα δεν τα συμμερίζονται όλα τα μέλη του ευρύτερου πολιτισμού. Μέσα στην τάξη υπάρχει μεγάλη και σημαντική διαφορά ανάμεσα στο «Η γλώσσα του Birmingham είναι άσχημη», που εμφανίζεται ως δήλωση ενός προφανώς αντικεμενικού γεγονότος, και στο «Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει η γλώσσα του Birmingham», διατύπωση που, μολονότι καλύτερα να μη λεγόταν, αναγνωρίζει ωστόσο την υποκειμενικότητα αντιδράσεων που οφείλονται σε κοινωνικές συνδηλώσεις.
