Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Ὀλυνθιακὸς β΄ (2) (1-2)


[1] Ἐπὶ πολλῶν μὲν ἄν τις ἰδεῖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δοκεῖ μοι τὴν παρὰ τῶν θεῶν εὔνοιαν φανερὰν γιγνομένην τῇ πόλει, οὐχ ἥκιστα δ᾽ ἐν τοῖς παροῦσι πράγμασι· τὸ γὰρ τοὺς πολεμήσοντας Φιλίππῳ γεγενῆσθαι καὶ χώραν ὅμορον καὶ δύναμίν τινα κεκτημένους, καὶ τὸ μέγιστον ἁπάντων, τὴν ὑπὲρ τοῦ πολέμου γνώμην τοιαύτην ἔχοντας ὥστε τὰς πρὸς ἐκεῖνον διαλλαγὰς πρῶτον μὲν ἀπίστους, εἶτα τῆς ἑαυτῶν πατρίδος νομίζειν ἀνάστασιν, δαιμονίᾳ τινὶ καὶ θείᾳ παντάπασιν ἔοικεν εὐεργεσίᾳ. [2] δεῖ τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτ᾽ ἤδη σκοπεῖν αὐτούς, ὅπως μὴ χείρους περὶ ἡμᾶς αὐτοὺς εἶναι δόξομεν τῶν ὑπαρχόντων, ὡς ἔστι τῶν αἰσχρῶν, μᾶλλον δὲ τῶν αἰσχίστων, μὴ μόνον πόλεων καὶ τόπων ὧν ἦμέν ποτε κύριοι φαίνεσθαι προϊεμένους, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπὸ τῆς τύχης παρασκευασθέντων συμμάχων καὶ καιρῶν.


ΠΡΟΟΙΜΙΟ (§§ 1-2)
[1] Αθηναίοι, σε πολλές περιπτώσεις νομίζω πως θα μπορούσε κάποιος να δει να γίνεται φανερή η εύνοια των θεών προς την πόλη, όχι λιγότερο όμως στη σημερινή περίπτωση. Το ότι δηλαδή έχουν βρεθεί αυτοί που θα πολεμήσουν τον Φίλιππο και διαθέτουν χώρα γειτονική προς αυτόν και έχουν κάποια σημαντική δύναμη, και το σπουδαιότερο απ᾽ όλα, έχουν τέτοια γνώμη για τον πόλεμο, ώστε κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης με εκείνον να τη θεωρούν κατά πρώτον αναξιόπιστη και έπειτα καταστροφή της πατρίδας τους, αυτό μοιάζει πέρα για πέρα με κάποιαν υπερφυσική και θεϊκή ευεργεσία. [2] Τώρα λοιπόν, Αθηναίοι, ένα πράγμα πρέπει να προσέξουμε, πώς δεν θα φανούμε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων όσον αφορά τη συμπεριφορά μας. Γιατί είναι ντροπή, μάλλον η πιο μεγάλη ντροπή να φαινόμαστε ότι εγκαταλείπουμε όχι μόνο πόλεις και οχυρά μέρη που κάποτε εξουσιάζαμε αλλά και συμμάχους και ευκαιρίες που μας πρόσφερε η τύχη.