[1] Πρόβλημα με μάρτυρες δεν νομίζω ότι θα έχω, άνδρες δικαστές. Γιατί βλέπω ανάμεσά σας ως δικαστές πολλούς από αυτούς που ήταν τότε παρόντες, όταν ο Λυσίθεος ζήτησε να ελεγχθεί ο Θεόμνηστος με τη διαδικασία της δοκιμασίας, διότι μιλούσε στην Εκκλησία του δήμου, ενώ δεν είχε δικαίωμα, επειδή είχε εγκαταλείψει τα όπλα. Ήταν σε εκείνη τη δίκη που έλεγε ότι εγώ σκότωσα τον πατέρα μου. [2] Εγώ ωστόσο, αν με κατηγορούσε ότι σκότωσα τον δικό του πατέρα, θα τον συγχωρούσα γι᾽ αυτά που είχε πει (γιατί θεωρούσα τον πατέρα του ασήμαντο και ανάξιο λόγου). Επίσης, αν είχε πει για μένα κάτι άλλο από αυτά που απαγορεύεται να πεις, πάλι δεν θα τον εδίωκα δικαστικά (γιατί θεωρώ ότι μόνο αναξιοπρεπείς και δικομανείς εμπλέκονται σε δίκες για δυσφήμηση). [3] Τώρα όμως νομίζω ότι αποτελεί όνειδος να μην τιμωρήσω τον άνθρωπο που είπε αυτά για τον πατέρα μου, ο οποίος άξιζε τόσο και για σας και για την πόλη. Και θέλω να ξέρω από σας αν θα τιμωρηθεί ή αν, μόνος αυτός από τους Αθηναίους, θα έχει παρά τους νόμους το προνόμιο να κάνει και να λέει ό,τι θέλει.