ΟΓΔΟΟΣ ΙΣΘΜΙΟΝΙΚΗΣ

(ΚΛΕΑΝΔΡΩ ΑΙΓΙΝΙΤΗ ΠΑΓΚΡΑΤΙΩ)

Στον Κλέαντρο και στη νιότη του [στρ. α]
ας πάμε, ω νέοι, τ᾽ άξια των μόχτων του λύτρα
και μπρός στα λαμπρά του πατέρα του
του Τελεσάρχου τα πρόθυρα
το γιορτινό το τραγούδι ας του υψώσομε,
πλερωμή για τη νίκη του στα Ίσθμια
5και για τ᾽ άθλα που στα Νέμεα κέρδισε.
Γι᾽ αυτόν κι από μένα ζητούν,
αν κι έχω βαριά πληγωμένη καρδιά,
τη χρυσή να καλέσω τη Μούσα.
Μ᾽ αφού απ᾽ τα μεγάλα γλιτώσαμε πένθη,
σε στεφάνων ορφάνια ας μην πέσουμε·
μην παραχαϊδεύεις τις λύπες·
σε ανώφελους βάζοντας τέλος καημούς
και μετά από τον πόνο
χαρούμενο ας βγάλουμε κάτι στη μέση,
10μια και την πέτρα του Τάνταλου
που στο κεφάλι μας κρέμονταν,
την απόστρεψε κάποιος θεός από πάνω μας,

για την Ελλάδα ένα μόχτον ατόλμητο. [στρ. β]
Έτσι για μένα, κι ο φόβος που πέρασε
απ᾽ τη σκληρή μου την έγνοια με λύτρωσε·
κάλλιο το τί ᾽ναι στα πόδια σου μπρος
να ᾽χεις κάθε φορά να κοιτάς
γιατί άπιστος κρέμεται ο Χρόνος στον άνθρωπο επάνω
και της ζωής κλωθοστρίβει τους δρόμους·
15μα τ᾽ άλλα εκείνα γιατρεύουνται, φτάνει
να μη χαθεί η λευτεριά.
Ο άντρας, του αξίζει να θρέφει γενναίες ελπίδες·
κι εγώ της εφτάπυλης γέννημα Θήβας,
την ανθοκορφή των Χαρίτων χρωστώ
να προσφέρω στην Αίγινα πρώτα,
γιατ᾽ από ᾽να πατέρα γεννήθηκαν δίδυμες
του Ασωπού θυγατέρες νεότερες
κι απ᾽ το Δία πατέρα το ίδιο αγαπήθηκαν,
20που τη μια στης καλλίροης τις όχτες της Δίρκης
την κατάστησε δέσποινα πάλης φιλάρματης