[6.5.49] Στη διαβούλευση που ακολούθησε οι Αθηναίοι δεν δέχτηκαν ν᾽ ακούσουν όσους διαφωνούσαν, παρά ψήφισαν γενική επιστράτευση για να βοηθήσουν τους Λακεδαιμονίους κι εκλέξαν στρατηγό τον Ιφικράτη. Κι όταν πέτυχε η θυσία και ο Ιφικράτης πρόσταξε τον στρατό να δειπνήσει στην Ακαδημία, λένε πως πολλοί ξεκίνησαν πρωτύτερα κι από τον ίδιο. Κατόπιν μπήκε επικεφαλής ο Ιφικράτης και οι υπόλοιποι τον ακολούθησαν, με την προσδοκία ότι θα τους οδηγούσε σ᾽ ένδοξα κατορθώματα. Είν᾽ αλήθεια ότι όταν, φτάνοντας στην Κόρινθο, σταμάτησε εκεί λίγες μέρες, ακούστηκαν αμέσως οι πρώτες επικρίσεις για τούτη την καθυστέρηση· αφού όμως τελικά προχώρησε, τον ακολούθησαν μ᾽ ενθουσιασμό όπου κι αν τους πήγαινε, κι όποτε τους έβαζε να επιτεθούν σ᾽ οχυρώσεις δείχνονταν πρόθυμοι στην έφοδο.
[6.5.50] Στο μεταξύ, από τους εχθρούς που βρίσκονταν στη Λακεδαίμονα είχαν φύγει πολλοί Αρκάδες, Αργείοι και Ηλείοι, που ήταν γείτονές της, σέρνοντας ή κουβαλώντας μαζί τους ό,τι είχαν αρπάξει. Οι Θηβαίοι πάλι κι οι υπόλοιποι ήθελαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, και για τον λόγο ότι μέρα με τη μέρα έβλεπαν τον στρατό τους να λιγοστεύει, αλλά κι επειδή με την κατανάλωση, τη λεηλασία, τη σπατάλη και τις πυρκαγιές είχαν αρχίσει να λείπουν οι τροφές· εκτός από τούτα ήταν και χειμώνας, κι έτσι όλοι ήθελαν πια να φύγουν. [6.5.51] Όταν εκείνοι άρχισαν να εκκενώνουν τη Λακεδαίμονα, τότε κι ο Ιφικράτης πήρε πίσω τους Αθηναίους από την Αρκαδία στην Κόρινθο.
Για όσες φορές φάνηκε καλός στρατηγός, δεν τον επικρίνω· όλες του όμως οι ενέργειες εκείνο τον καιρό βρίσκω πως ήταν είτε περιττές, είτε κι ασύμφορες. Έτσι, ενώ ανέλαβε να φρουρήσει το Όνειο για να μην μπορέσουν οι Βοιωτοί να γυρίσουν στον τόπο τους, άφησε αφύλαχτο τον θαυμάσιο δρόμο που περνούσε από τις Κεγχρειές. [6.5.52] Έπειτα, θέλοντας να μάθει αν οι Θηβαίοι είχαν περάσει από το Όνειο, έστειλε ανιχνευτές όλο το ιππικό και των Αθηναίων και των Κορινθίων. Ωστόσο τη δουλειά του παρατηρητή μπορούν να την κάνουν λίγοι άνθρωποι εξίσου καλά με πολλούς· κι αν πάλι παρουσιαστεί ανάγκη ν᾽ αποτραβηχτούν, πολύ πιο εύκολο είναι στους λίγους να βρουν βολικό δρόμο και ν᾽ αποτραβηχτούν με άνεση. Το να στέλνεις μπροστά ένα πολυάριθμο σώμα, που να ᾽ναι μολοντούτο ασθενέστερο από τον αντίπαλο, δεν είναι μεγάλη απερισκεψία; Και πραγματικά: καθώς ήταν πολύ το ιππικό, απλώθηκε σε μεγάλο πλάτος, κι όταν χρειάστηκε ν᾽ αποτραβηχτεί απάντησε πολλούς δύσβατους τόπους, μ᾽ αποτέλεσμα να μη σκοτωθούν λιγότεροι από είκοσι ιππείς.
Τότε λοιπόν οι Θηβαίοι έφυγαν όπως ήθελαν.