[56] Κάποιοι από τους πολιτικούς στην Όλυνθο ήταν όργανα του Φιλίππου, που υπηρετούσαν εκείνον σε όλα, ενώ υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που υπηρετούσαν το συμφέρον της πόλης και που ενεργούσαν με τρόπο ώστε να μην υποδουλωθούν οι συμπολίτες τους. Ποιοι από τους δύο οδήγησαν την πατρίδα τους στον όλεθρο; Ποιοι πρόδωσαν τους ιππείς, μετά την προδοσία των οποίων χάθηκε η Όλυνθος; Οι Φιλιππίζοντες, εκείνοι που, όταν υπήρχε η πόλη, συκοφαντούσαν τους ρήτορες που έδιναν τις καλύτερες συμβουλές διαβάλλοντάς τους κατά τέτοιον τρόπο, ώστε έπεισαν τους Ολύνθιους δημοκρατικούς ακόμη και να εξορίσουν τον Απολλωνίδη.
[57] Η συνήθεια (: νοοτροπία) αυτή δεν προκάλεσε όλα τα κακά μόνο στους Ολυνθίους και πουθενά αλλού· αλλά και στην Ερέτρια, όταν ο λαός απαλλαγμένος από τον Πλούταρχο και τους μισθοφόρους του κρατούσε υπό τον έλεγχό του την πόλη και τον Πορθμό, άλλοι από αυτούς έσπρωχναν τα πράγματα προς εσάς, άλλοι προς τον Φίλιππο. Ακούοντας τους δεύτερους τις περισσότερες ή μάλλον όλες τις φορές οι ταλαίπωροι και δυστυχείς Ερετριείς, πείσθηκαν τελικά να εξορίσουν αυτούς που υπερασπίζονταν τα συμφέροντά τους. [58] Πράγματι, ο σύμμαχός τους Φίλιππος, αφού έστειλε τον Ιππόνικο και χίλιους μισθοφόρους, γκρέμισε ολόγυρα τα τείχη του Πορθμού και εγκατέστησε τρεις τυράννους, τον Ίππαρχο, τον Αυτομέδοντα και τον Κλείταρχο. Και όταν ύστερα από αυτά θέλησαν δύο φορές να σωθούν, και τις δυο τους έδιωξε από τη χώρα τους, την πρώτη φορά στέλνοντας τον Ευρύλοχο με τους μισθοφόρους του, τη δεύτερη τον Παρμενίωνα με τους δικούς του μισθοφόρους.
[59] Και τι χρειάζεται να αναφέρω τις περισσότερες περιπτώσεις; Στους Ωρεούς εργαζόταν για τον Φίλιππο ο Φιλιστίδης και μαζί του ο Μένιππος, ο Σωκράτης, ο Θόας και ο Αγαπαίος, οι ίδιοι που και σήμερα έχουν υπό τον έλεγχό τους την πόλη (και αυτά τα γνωρίζουν καλά όλοι)· αλλά κάποιος Ευφραίος, που έζησε κάποτε εδώ σε μας, φρόντιζε πώς οι συμπολίτες του θα είναι ελεύθεροι και δεν θα γίνουν δούλοι κανενός. [60] Πολλά θα μπορούσα να αναφέρω γενικά για το πώς εξευτελιζόταν και προπηλακιζόταν ο άνθρωπος αυτός από τον λαό. Έναν χρόνο πριν από την άλωση της πόλης, όταν ο Ευφραίος ανακάλυψε τις ενέργειές τους, κατάγγειλε ως προδότες τον Φιλιστίδη και την κλίκα του. Τότε συνωμότησαν πολλοί εναντίον του και χρηματοδοτούμενοι από τον Φίλιππο και κατευθυνόμενοι από εκείνον έστειλαν τον Ευφραίο στη φυλακή με την κατηγορία ότι δημιουργεί αναταραχή στην πόλη. [61] Ενώ όμως έβλεπε αυτά ο λαός των Ωρειτών, αντί να βοηθήσει εκείνον και να κάνει αυτούς τύμπανο από το ξύλο, εναντίον αυτών βέβαια δεν οργιζόταν, για τον Ευφραίο όμως έλεγε ότι του άξιζε να πάθει αυτά και επέχαιρε. Ύστερα από αυτά σχεδίαζαν με όλη τους την άνεση πώς θα καταληφθεί η πόλη, και έβαζαν σε ενέργεια την πραγματοποίηση του σχεδίου τους· και αν κάποιος από τον πολύν λαό αντιλαμβανόταν αυτά, σώπαινε από την τρομάρα του, αναλογιζόμενος τον Ευφραίο και τα παθήματά του. Σε τόσο άθλια θέση βρίσκονταν, ώστε, ενώ πλησίαζε ένα τέτοιο κακό, κανένας δεν τόλμησε προηγουμένως να βγάλει άχνα, μέχρι που οι εχθροί τελείωσαν τις προετοιμασίες τους και πλησίασαν στα τείχη της πόλης. Τότε άλλοι προσπαθούσαν να τους αποκρούσουν, άλλοι να παραδώσουν την πόλη στους εχθρούς. [62] Και μετά την τόσο επαίσχυντη και ταπεινωτική άλωση της πόλης, οι τελευταίοι είναι άρχοντες και τύραννοί της, εκείνους όμως που γλίτωσαν τότε και που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν οτιδήποτε σε βάρος του Ευφραίου, άλλους εξόρισαν και άλλους σκότωσαν· αλλά ο γνωστός Ευφραίος αυτοκτόνησε αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι δικαίως και ανιδιοτελώς υπέρ των συμπολιτών του είχε αντισταθεί στον Φίλιππο.