την κόρη την προφήτισσα παίρνοντας στον λαιμό του [στρ. γ]
κι αφού για χάρη της Ελένης επυρπόλησε
34των Τρώων τα σπίτια και την ευδαιμονία τους εχάλασε.
Όμως ο Ορέστης, το νιο το παλικάρι, στον γέρο φίλο του
35έφτασε, στον Στρόφιο, που κατοικούσε
36στου Παρνασσού τα ριζοβούνια·
και σαν επέρασε καιρός, με τη βοήθεια του Άρη
τη μάνα του τη σκότωσε
κι έπνιξε τον Αίγιστο στο αίμα.

Ωστόσο, φίλοι, μήπως παρασύρθηκα [αντ. γ]
και τρίστρατο μπλεγμένο πήρα,
ενώ πρωτύτερα σε ίσιο τραβούσα δρόμο;
ή μήπως κάποιος άνεμος έξω απ᾽ την πορεία μ᾽ έριξε
40σαν βάρκα μες στο πέλαγο;
Όσο για σένα, Μούσα, αν με αμοιβή
συμφώνησες να δίνεις τη φωνή σου,
κι έργο σου είναι κάθε φορά
τούτο ή τ᾽ άλλο ν᾽ ανακινείς μ᾽ ασημωμένη γλώσσα,

τώρα είναι η σειρά του Πυθόνικου, του πατέρα, [επωδ. γ]
45και του Θρασυδαίου, που δόξα τούς λαμπρύνει κι ευφροσύνη.
Από καιρό με το άρμα τους εκέρδισαν τη νίκη
στης Ολυμπίας τους ξακουστούς αγώνες
κι απόχτησαν με τ᾽ άτια τους της φήμης την αχτίδα
που γοργά τριγύρω απλώνεται.