Στην ώρα τους τα λόγια σου αν θα λες [στρ. ε]
μαζεύοντας σ᾽ όσο μπορείς πιο λίγα
πολλών πραγμάτων τις κορφές,
μικρότερος θα σ᾽ ακλουθά του κόσμου ο ψόγος·
γιατί στομώνει ο πληχτικός
κόρος ελπίδες βιαστικές
κι ο έπαινος, που όλο ακούγεται
για του άλλου το καλό,
κρυφό φαρμάκι στάζει στις καρδιές.
85Όμως —μια κι είναι προτιμότερος
από τον οίκτο ο φθόνος—
μη βγαίνεις έξω εσύ από τα καλά,
με δίκιο τους λαούς σου αφέντευε τιμόνι
και στης αλήθειας πάνω χάλκευε
τη γλώσσα σου το αμόνι.

Κι αν σου ξεφύγει κάτι ασήμαντο, [αντ. ε]
μεγάλο γίνεται, γιατί θα ᾽ναι από σένα·
πολλών ανθρώπων είσαι βασιλιάς,
πολλοί θα δώσουν μαρτυρία πιστή
γι᾽ αυτά και τούτα σου τα καμωμένα.
Το ευγενικό σου φρόνημα φυλάγοντας,
90αν αγαπάς πάντα ν᾽ ακούς τη γλυκιά φήμη,
να μην πάρ᾽ αποκάνεις στα έξοδα,
μα σαν καλός καραβοκύρης άνοιγε
στον άνεμ᾽ όλο το πανί σου,
χωρίς ν᾽ αφήνεις απ᾽ τα κέρδη τ᾽ άστατα,
φίλε, να δολωθεί η ψυχή σου.

Μόνο της φήμης το διαλάλημα, [επωδ. ε]
που κι ύστερα απ᾽ τον άνθρωπο θα μείνει,
μηνάει στο ρήτορα και στον τραγουδιστή
για τη ζωή εκείνων πὄχουν φύγει.
Ποτέ η καλοπροαίρετη
γνώμη του Κροίσου δεν ξεχνιέται,
95μα εκείνον, που έκαιγε σκληρόψυχα
στο χάλκινο τον ταύρο τους ανθρώπους,
το Φάλαρη, ένας κόσμος καταριέται
κι ούτε κάτω από στέγη ανθρώπινη
σμίγουν γλυκά ποτέ οι κιθάρες τ᾽ όνομά του
με των παιδιών τα ξεφαντώματα.
Έτσι, της ευτυχίας η απόχτηση
είναι το πρώτο απ᾽ τ᾽ άθλα
κι η καλή φήμη δεύτερο έρχεται·
100μα όποιος του τύχει και τα δύο να καταχτήσει,
αυτός τον ύψιστο το στέφανο
έχει κερδίσει.