ΜΕΡΟΣ Β’

119b . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .].
119c . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ].α.
119d [ΜΟ.] . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]ται
120 . . . . . . . ].μισεῖ καὶ δικ[αίως· οὐδὲ] ἓν
ἐ]γὼ μελετήσας ὧν τό̣[τ᾽ ἐνόουν ἔρ]χομαι.
ὡς ἐγενόμην γὰρ ἐκπ[οδὼν αὐτὸς μ]όνος,
ἔθυον, ἐπὶ τὸ δεῖπνον [ἐκάλουν τοὺς φ]ίλους,
ἐπὶ λούτρ᾽ ἔπεμπον τὰς γ[υναῖκας,] περιπατῶν
125 τὴν σησαμῆν διένεμον, ᾖ[δον…τ]ότε
ὑμέναιον, ἐτερέτιζον· ἦν ἀβέλτερος.
ὡς δ᾽ οὖν ἐνεπλήσθην — ἀλλ᾽, Ἄπολλον, οὑτοσὶ
ὁ πατήρ. ἀκήκο᾽ ἆρα; χαῖρέ μοι, πάτερ.
[ΔΗ.] ν]ὴ καὶ σύ γ᾽, ὦ παῖ. (ΜΟ.) τί σκυθρωπάζεις; (ΔΗ.) τί γάρ;
130 γαμετὴν ἑταίραν, ὡς ἔοικ᾽, ἐλάνθανον
ἔχων. (ΜΟ.) γαμετήν; πῶς; ἀγνοῶ ‹γὰρ› τὸν λόγον.
(ΔΗ.) . . λάθ]ριό[ς τι]ς ὑ‹ός›, ὡς ἔοικε, γέγονέ μοι·
ὅν γ᾽] ἐς κόρακας ἄπεισιν ἐκ τῆς οἰκίας
ἤ]δη λαβ[ο]ῦσα. (ΜΟ.) μηδαμῶς. (ΔΗ.) πῶς μηδαμῶς;
135 ἄλλ᾽ ἦ μ[ε θ]ρέψειν ἔνδον ὑὸν προσδοκᾷς
νόθον; [κενὸ]ν γ᾽ οὐ τοῦ τρόπου τοὐμοῦ λέγεις.
(ΜΟ.) τίς δ᾽ ἐστ[ὶν] ἡμῶν γνήσιος, πρὸς τῶν θεῶν,
ἢ τίς νόθος, γενόμενος ἄνθρωπος; (ΔΗ.) σὺ μὲν
παίζεις. (ΜΟ.) μὰ τὸν Διόνυσον, ‹ἀλλ᾽› ἐσπούδακα·
140 οὐθὲν γένος γένους γὰρ οἶμαι διαφέρειν,
ἀλλ᾽ εἰ δικαίως ἐξετάσαι τις, γνήσιος
ὁ χρηστός ἐστιν, ὁ δὲ πονηρὸς καὶ νόθος
καὶ δοῦλος ἐ[στὶν . . . . . . . . . . . . . . . . . ].[.]ς
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
150 (ΜΟ.) . . . . . . . [ΔΗ.] ἐ]πὰν διδῶσ᾽ οὗτοι γαμεῖς.
(ΜΟ.) πῶς ἂν π]υθόμενος μηδὲ ἓν τοῦ πράγματος,
ἐσπο]υδακότα μ᾽ αἴσθοιο συλλάβοις τέ μοι;
(ΔΗ.) ἐσπουδακότα; μηδὲν πυθόμενος; καταν[οῶ
τὸ πρᾶγμα, Μοσχίων, ὃ λέγεις· ἤδη τρέχω
155 πρὸς τουτονὶ καὶ τοὺς γάμους αὐτῷ φράσω
ποεῖν· τὰ παρ᾽ ἡμῶν γὰρ ‹τάχ᾽› ἔσται ταῦ̣[τα. [MΟ.] ‹πῶς›
λέγεις. περιρρανάμενος ἤδη παρα[γαγών,
σπείσας τε καὶ λιβανωτὸν ἐπιθεὶς [τὴν κόρην
μέτειμι; (ΔΗ.) μήπω δὴ βάδιζ᾽, ἄχ[ρι ἂν μάθω
160 εἰ ταῦτα συγχωρήσεθ᾽ ἡμ[ῖν οὑτοσί.
(ΜΟ.) οὐκ ἀντερεῖ σοι· παρενοχλε[ῖν
ἐμὲ συμπαρόντ᾽ ἐστ᾽ ἀπρε[πές, ἀλλ᾽ ἀπέρχομαι.