Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Πυθιονίκαις (10.55-10.72)


55 ἔλπομαι δ᾽ Ἐφυραίων [στρ. δ]
ὄπ᾽ ἀμφὶ Πηνεϊὸν γλυκεῖαν προχεόντων ἐμάν
τὸν Ἱπποκλέαν ἔτι καὶ μᾶλλον σὺν ἀοιδαῖς
ἕκατι στεφάνων θαητὸν ἐν ἅλι-
ξι θησέμεν ἐν καὶ παλαιτέροις,
νέαισίν τε παρθένοισι μέλημα. καὶ γάρ
60 ἑτέροις ἑτέρων ἔρωτες ἔκνιξαν φρένας·

τῶν δ᾽ ἕκαστος ὀρούει, [αντ. δ]
τυχών κεν ἁρπαλέαν σχέθοι φροντίδα τὰν πὰρ ποδός·
τὰ δ᾽ εἰς ἐνιαυτὸν ἀτέκμαρτον προνοῆσαι.
πέποιθα ξενίᾳ προσανέϊ Θώρα-
κος, ὅσπερ ἐμὰν ποιπνύων χάριν
65 τόδ᾽ ἔζευξεν ἅρμα Πιερίδων τετράορον,
φιλέων φιλέοντ᾽, ἄγων ἄγοντα προφρόνως.

πειρῶντι δὲ καὶ χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει [επωδ. δ]
καὶ νόος ὀρθός.
ἀδελφεοῖσί τ᾽ ἐπαινήσομεν ἐσλοῖς, ὅτι
70 ὑψοῦ φέροντι νόμον Θεσσαλῶν
αὔξοντες· ἐν δ᾽ ἀγαθοῖσι κεῖται
πατρώϊαι κεδναὶ πολίων κυβερνάσιες.


55Κι αν οι Εφυραίοι το γλυκό τραγούδι μου [στρ. δ]
 στις όχθες του Πηνειού το τραγουδήσουν,
 ελπίζω τον Ιπποκλέα και θαυμαστόν ακόμα πιο πολύ
 να κάνω για τη νίκη του
 ανάμεσα στους συνομηλίκους και τους γεροντοτέρους
 κι έγνοια γλυκιά για τις παρθένες·
 γιατί, αλήθεια, γι᾽ άλλο πράγμα κάθε φορά
 60ο πόθος την καρδιά του ανθρώπου την κεντρίζει.
Όμως ό,τι ο καθένας λαχταράει, [αντ. δ]
 αν το πετύχει, ας το χαρεί για σήμερα·
 το τί του χρόνου θα γενεί, να το προβλέψει δεν μπορεί.
 Εμπιστοσύνη έχω στην καλόγνωμη φιλοξενία του Θώρακα,
 που, την τέχνη μου τιμώντας,
 65έζεψε αυτό το τέθριππο των Πιερίδων άρμα·
 τον αγαπώ και μ᾽ αγαπά, και πρόθυμα τον οδηγώ και μ᾽ οδηγά.
Όπως στην πέτρα το αληθινό χρυσάφι δοκιμάζεται, [επωδ. δ]
 έτσι και των ανθρώπων η ορθοφροσύνη στην πράξη.
 Παινεύω και τ᾽ αδέρφια τ᾽ άξια
 70που ψηλά της Θεσσαλίας το πολίτευμα κρατούν και το ενισχύουν.
 Σε χέρια βρίσκεται των αγαθών
 η πατροπαράδοτη και τιμημένη των πόλεων εξουσία.


55Μα ελπίζω πως, ενώ θα χύνουνε [στρ. δ]
 στου Πηνειού τις όχτες γύρω οι Εφυραίοι
 των τραγουδιώ μου τη γλυκιά φωνή,
 τον Ιπποκλέα θα κάμω ακόμα πιότερο,
 με τ᾽ άσματά μου για τις νίκες του,
 να τον ζηλεύουνε κι οι συνομήλικοί του
 κι οι πιο ηλικιωμένοι του· κι οι νιες παρθένες
 να τον έχουν λαχτάρα των· γιατί σ᾽ άλλους γι᾽ αυτά
 60σ᾽ άλλους για κείνα ο έρωτας το νου ερεθίζει.
Όσα καθένας λαχταρά, [αντ. δ]
 σαν θα του τύχει, γρήγορ᾽ ας αρπάξει
 τον πόθο του μπροστ᾽ απ᾽ τα πόδια του.
 Του χρόνου τί θα ᾽ρθει είν᾽ ανείκαστο να το προβλέψεις.
 Εγώ τα θάρρη μου έχω στην καλοπροαίρετη
 του Θώρακα ξενία, που ολοπρόθυμος
 65των Πιερίδων έζεψε για χάρη μου
 το τέθριππο αυτό τ᾽ άρμα, και του φίλου του
 εμένα φίλος χαίροντας μαζί μου πάει χέρι με χέρι.
Στην πέτρα το χρυσάφι δοκιμάζεται [επωδ. δ]
 τί αξίζει κι ο σωστός ο νους του ανθρώπου.
 Έτσι και τους αρίστους θα επαινέσομε
 τους αδερφούς του, που ψηλά βαστούν
 70των Θεσσαλών τη δόξα κι όλο την ψηλώνουν·
 κι οι πατρικές των πολιτείες βρίσκουνται
 καλά κυβερνημένες σ᾽ άξια χέρια.