Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Πυθιονίκαις (10.19-10.36)


τῶν δ᾽ ἐν Ἑλλάδι τερπνῶν [στρ. β]
20 λαχόντες οὐκ ὀλίγαν δόσιν, μὴ φθονεραῖς ἐκ θεῶν
μετατροπίαις ἐπικύρσαιεν. θεὸς εἴη
ἀπήμων κέαρ· εὐδαίμων δὲ καὶ ὑμνη-
τὸς οὗτος ἀνὴρ γίνεται σοφοῖς,
ὃς ἂν χερσὶν ἢ ποδῶν ἀρετᾷ κρατήσαις
τὰ μέγιστ᾽ ἀέθλων ἕλῃ τόλμᾳ τε καὶ σθένει,

25 καὶ ζώων ἔτι νεαρόν [αντ. β]
κατ᾽ αἶσαν υἱὸν ἴδῃ τυχόντα στεφάνων Πυθίων.
ὁ χάλκεος οὐρανὸς οὔ ποτ᾽ ἀμβατὸς αὐτῷ·
ὅσαις δὲ βροτὸν ἔθνος ἀγλαΐαις ἁ-
πτόμεσθα, περαίνει πρὸς ἔσχατον
πλόον· ναυσὶ δ᾽ οὔτε πεζὸς ἰών ‹κεν› εὕροις
30 ἐς Ὑπερβορέων ἀγῶνα θαυμαστὰν ὁδόν.

παρ᾽ οἷς ποτε Περσεὺς ἐδαίσατο λαγέτας, [επωδ. β]
δώματ᾽ ἐσελθών,
κλειτὰς ὄνων ἑκατόμβας ἐπιτόσσαις θεῷ
ῥέζοντας· ὧν θαλίαις ἔμπεδον
35 εὐφαμίαις τε μάλιστ᾽ Ἀπόλλων
χαίρει, γελᾷ θ᾽ ὁρῶν ὕβριν ὀρθίαν κνωδάλων.


Από της νίκης τις χαρές που γνώρισε η Ελλάδα [στρ. β]
 20μικρό δεν τους έλαχε μερίδιο,
 κι είθε αναποδιές να μην τους τύχουν απ᾽ των θεών τον φθόνο.
 Καλόγνωμος μαζί τους ας είναι ο θεός.
 Γιατί ευτυχισμένος κι άξιος να τον υμνούν οι ποιητές
 είναι όποιος με τα χέρια του νικήσει ή με των ποδιών του την αξιοσύνη
 κι αναδειχτεί πρωταθλητής με δύναμη και τόλμη·
25κι ακόμα όποιος, όσο ζει, τον νεαρό του γόνο δει [αντ. β]
 των Πυθίων τον στέφανο να του χαρίζει η μοίρα.
 Στον χάλκινο ουρανό ποτέ ν᾽ ανέβει δεν μπορεί.
 Αλλά σ᾽ όσες εμείς οι θνητοί μπορούμε να φτάσουμε δόξες,
 όλες αυτές ώς τη στερνή τις έχει ταξιδέψει.
 Όμως ούτε με πλοίο ούτε πεζός
 δεν γίνεται να βρεις τον θαυμαστό τον δρόμο
 30για των Υπερβορείων τη χώρα.
Κάποτε ο Περσέας, του λαού του ο ηγέτης, [επωδ. β]
 κάθισε στο τραπέζι τους, στα δώματά τους μπήκε·
 τους βρήκε να προσφέρουν στον θεό εξαίσιες όνων εκατόμβες·
 35και χαίρεται πολύ με τις αδιάκοπες γιορτές και με τους ύμνους
 ο Απόλλων και γελάει σαν βλέπει την άγρια φωνή των άσκημων ζώων.


Κι αφού τους έλαχεν απ᾽ όσα ζηλευτά [στρ. β]
 20μες στην Ελλάδα όχι και λίγη δόση,
 είθε να μην τους τύχουν φτονερές
 απ᾽ τους θεούς μεταστροφές κατόπι
 ανόργητη του θεού η καρδιά
 κακό μην τους θελήσει. Ευτυχισμένος
 και δοξολογημένος από τους σοφούς
 ο άντρας εκείνος, που νικώντας
 με των χεριών και των ποδιών του την αξιά,
 τα πιο μεγάλα τα έπαθλα
 με τόλμη και με δύναμη κερδίσει·
25και ζωντανός ακόμα δει το νέο του γιο [αντ. β]
 σύμφωνα με την τάξη να πετύχει
 στεφάνια πυθικά· μόνο στο χάλκινο
 τον ουρανό δεν τού ειναι μπορετό
 ποτέ ν᾽ ανέβει αυτός· μα όσο για τ᾽ άλλα
 που εμείς, το γένος των θνητών, χαιρόμαστε αγαθά,
 βγάζει ως την άκρη πέρα το ταξίδι.
 Κανείς με το πλοίο ούτε πεζός πηγαίνοντας
 δε θενα βρει θαυμαστό το δρόμο που οδηγά
 30στα χαροκόπια των Υπερβορείων.
Σε κείνους μια φορά ο Περσέας φιλεύτηκε [επωδ. β]
 στις κατοικίες των μπαίνοντας· τους βρήκε
 να θυσιάζουν πλούσιες εκατόμβες όνων στο θεό
 γιατί από πάντα χαίρεται ο Απόλλωνας πολύ
 35μ᾽ αυτά τα πανηγύρια των που τον τιμούνε
 και γελά βλέποντας την όρθια
 την βαρβατίλα των κνωδάλων.