Για τα μεγάλα κατορθώματα πολλά ν᾽ ανιστορήσεις έχεις. [στρ. δ]
Αν στα μεγάλα θέματα τα μικρά με τέχνη ξομπλιάσεις,
τούτο για τ᾽ αυτιά μόνο των μορφωμένων είναι·
το μέτρο το σωστό είναι το πιο καλό σε κάθε υπόθεση.
Κάποτε η Θήβα γνώρισε η εφτάπυλη
80πώς τον Τελεσικράτη τίμησε ο Ιόλαος,
που με την κόψη του σπαθιού του την κεφαλή του Ευρυσθέα πήρε·
τον εκρύψαν κάτω απ᾽ τη γη,
81αστου ηνίοχου του Αμφιτρύωνα το μνήμα,
εκεί που ο παππούς του κείτονταν,
ο ξένος των Σπαρτών, από τότε που είχε μετοικήσει
στην πόλη των Καδμείων που τρέφανε άλογα λευκά.

Μ᾽ αυτόν και με τον Δία μαζί η γνωστική σαν έσμιξε Αλκμήνη [αντ. δ]
85τούς γέννησε, με μια μονάχα γέννα,
δίδυμα παλικάρια, ανίκητα στη μάχη.
Άλαλος θα είναι εκείνος που το στόμα του
δεν θ᾽ ανοίξει για να υμνήσει τον Ηρακλή
και που της Δίρκης τα νερά πάντα δεν μνημονεύει
που θρέψανε κι αυτόν και τον Ιφικλή·
σ᾽ αυτούς το εγκώμιο θα πλέξω,
γιατί το καλό που ευχήθηκα έγινε και το είδα.
89αΆμποτε των γλυκόφωνων Χαρίτων το καθάριο φέγγος
90να μην μου λείψει. Και τρεις φορές, λέω, δόξασες
την πόλη τούτη στην Αίγινα και στον λόφο του Νίσου
και με τον μόχθο σου ξέφυγες την άγονη σιωπή.

Γι᾽ αυτό κι ο συμπολίτης σου, εχθρός είναι ή φίλος, [επωδ. δ]
ό,τι καλό για όλους έχει γίνει ας μην το σκεπάζει με σιωπή,
τη συμβουλή του θαλασσινού γέροντα παρακούοντας.
Με την καρδιά μας όλη, εκείνος έλεγε, και με δικαιοσύνη τον έπαινο
95να δίνουμε και στον εχθρό ακόμα που κάτι καλό έχει κάνει.
Πολλές φορές, με του καιρού το γύρισμα,
στης Παλλάδας τις γιορτές σε είδαν να νικάς
—κάθε παρθένα μυστικά ευχόταν αγαπημένο να σ᾽ είχε άντρα
100ή γιο, Τελεσικράτη—