Γι᾽ αυτόν ο Ιέρωνας την έχτισε [στρ. δ]
την πόλη εκείνη, να την κυβερνά
με τη θεόφαντη τη λευτεριά
και με τους νόμους ταιριασμένους
στου Ύλλου τη στάφνη· γιατί θέλουνε
του Πάμφυλου οι απόγονοι και των Ηρακλειδών,
που κάτω απ᾽ του Ταΰγετου τους λόφους κατοικούν,
πάντα πιστοί στου Αιγιμιού να μένουν τους θεσμούς,
σαν Δωριείς, που από τον Πίνδο ξεκινήσαν
65και στις Αμύκλες ρίζωσαν
μες σ᾽ όλα τ᾽ αγαθά των,
των λευκοπώλων γείτονες Τυνδαριδών
κι άνθισε η δόξα των βαθιά
κι η φήμη της αντρειάς των.

Ω τέλειε Δία, τέτοια μοίρα πάντοτε [αντ. δ]
ας ξεχωρίζει αληθινός του κόσμου ο λόγος
πλάι στου Αμένα τα νερά
για το λαό και για τους άρχοντές του·
κι είθε με τη βοήθεια σου
70κι επίτροπο το γιο του ο Κυβερνήτης
τιμώντας του λαού τα δικαιώματα
σε ειρήνη μονιασμένη να καλοστρατίζει.
Κρονίδη, δέομαί σου, ευδόκησε
ήσυχος σπίτι ο Φοίνικας να μένει
κι ο αλαλητός των Τυρρηνών,
αφού την έπαρσή του είδε μπρος
στην Κύμη καραβοπνιγμένη.

Και πάθανε όσα πάθανε απ᾽ το βασιλιά [επωδ. δ]
το Συρακούσιο δαμασμένοι,
που το άνθος έριξε της νιότης των
στον πόντο απ᾽ τα γοργόδρομα καράβια,
75γλιτώνοντας απ᾽ τη βαριά
σκλαβιά των την Ελλάδα.
Των Αθηναίων την εύνοια
για πληρωμή της Σαλαμίνας θα ζητήσω,
μέσα στη Σπάρτη τους πολέμους της
κάτ᾽ απ᾽ τον Κιθαιρώνα θενα υμνήσω,
που οι Μήδοι οι καμπυλότοξοι αφανίστηκαν
και μπρος στις ασημόνερες ακτές του Ιμέρα
στου Δεινομένη τα παιδιά
του ύμνου το χρέος θα εξοφλήσω,
80που αξιώθηκαν για τη φθορά
που πάθανε οι εχθροί των.