[227] Έπειτα, καταφεύγει σε σοφιστείες και υποστηρίζει ότι πρέπει να αγνοήσετε τη γνώμη που είχατε για μένα και τον Αισχίνη, όταν ήρθατε από τα σπίτια σας· και, όπως ακριβώς όταν διενεργείτε έλεγχο σε κάποιον για διαχείριση χρημάτων πιστεύοντας ότι έχει περίσσευμα, δέχεστε το αποτέλεσμα, αν το άθροισμα είναι καθαρό, έστω και αν ακόμη δεν υπάρχει περίσσευμα, έτσι και τώρα να βασιστείτε στα όσα γίνονται φανερά με τον λόγο. Προσέξτε τώρα πόσο σαθρό είναι, προφανώς, από τη φύση του καθετί που δεν έχει γίνει σύμφωνα με το δίκαιο. [228] Με αυτό δηλαδή το σοφό παράδειγμα έχει παραδεχτεί τώρα ότι εμείς οι δυο τουλάχιστον είμαστε αποφασισμένοι εκ προοιμίου, εγώ να υπερασπίζομαι τα συμφέροντα της πατρίδας μου, αυτός του Φιλίππου. Γιατί, αν δεν ήταν αυτή η γνώμη που έχετε για τον καθένα από μας τους δυο, δεν θα προσπαθούσε να σας μεταπείσει. [229] Επίσης, το ότι η αξίωσή του να αλλάξετε αυτή τη γνώμη είναι αδικαιολόγητη, εύκολα θα σας το εξηγήσω, όχι βέβαια μετρώντας κουκιά (γιατί δεν είναι αυτός τρόπος να αξιολογήσει κανείς τα πολιτικά πράγματα), αλλά υπενθυμίζοντάς σας εν συντομία το καθένα χωριστά και συνάμα επικαλούμενος ως ελεγκτές και μάρτυρες εσάς που με ακούτε. Η δική μου λοιπόν πολιτική, που αυτός κατηγορεί, πέτυχε ώστε, αντί να εισβάλουν οι Θηβαίοι μαζί με τον Φίλιππο στη χώρα μας, πράγμα που όλοι πίστευαν, να τον εμποδίσουν αγωνιζόμενοι στο πλευρό μας· [230] αντί να διεξάγεται ο πόλεμος στην Αττική, να γίνει στα σύνορα της Βοιωτίας, εφτακόσια στάδια μακριά από την πόλη μας· αντί οι πειρατές να κάνουν ληστρικές επιδρομές από την Εύβοια, να είναι η Αττική ασφαλής από τη θάλασσα σε όλη τη διάρκεια του πολέμου· τέλος, αντί να έχει ο Φίλιππος υπό τον έλεγχό του τον Ελλήσποντο καταλαμβάνοντας το Βυζάντιο, να πολεμήσουν οι Βυζάντιοι στο πλευρό μας εναντίον του Φιλίππου. [231] Άραγε, Αισχίνη, υπάρχει, κατά τη γνώμη σου, κάποια ομοιότητα ανάμεσα στον απολογισμό των πράξεων και στον τρόπο του δικού σου υπολογισμού με κουκιά; Ή πρέπει να διαγράψουμε αυτά (: κέρδη και ζημίες) αντί να εξετάσουμε με ποιό τρόπο δεν θα ξεχαστούν ποτέ; Δεν θα προσθέσω ότι την ωμότητα, που μπορεί να δει κανείς σε μερικές πόλεις στις οποίες ο Φίλιππος έγινε απόλυτος κύριος, έτυχε να τη δοκιμάσουν άλλοι, ενώ εσείς έχετε αποκομίσει, και καλά κάνατε, τους καρπούς της φιλανθρωπίας του, που εκείνος έδειχνε υποκριτικά, αποβλέποντας στο μέλλον. Αλλά τα αφήνω αυτά.
[232] Δεν θα διστάσω επίσης να πω και τούτο, ότι αυτός που θα ήθελε να θέσει δίκαια υπό δοκιμασία έναν πολιτικό και όχι να τον συκοφαντήσει, δεν θα απηύθυνε εναντίον του τέτοιες κατηγορίες σαν και αυτές που μόλις τώρα εσύ αράδιαζες, επινοώντας σχετικά παραδείγματα και μιμούμενος τον τρόπο ομιλίας και τις χειρονομίες μου (γιατί, δεν το βλέπεις; από κάτι τέτοια εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό η τύχη των ελληνικών πραγμάτων, από το αν δηλαδή εγώ είπα αυτή τη λέξη ή την άλλη, ή από το αν κούνησα το χέρι μου προς τα εδώ και όχι προς τα εκεί)! [233] Αντίθετα, στηριζόμενος στα ίδια τα γεγονότα θα εξέταζε ποιούς πόρους και ποιές στρατιωτικές δυνάμεις διέθετε η πόλη, όταν εγώ άρχισα να ασχολούμαι με την πολιτική, και ποιούς πόρους και ποιές δυνάμεις συγκέντρωσα εγώ για χάρη της αργότερα, όταν μπήκα επικεφαλής, και ακόμη ποιά ήταν η κατάσταση των αντιπάλων. Εξάλλου, αν είχα μειώσει τις δυνάμεις της πόλης, θα αποδείκνυε ότι το σφάλμα ήταν δικό μου· αν πάλι τις είχα αυξήσει σημαντικά, δεν θα με συκοφαντούσε. Και επειδή εσύ, Αισχίνη, απέφυγες να κάνεις αυτό τον έλεγχο, θα τον κάνω εγώ· εσείς από τη μεριά σας να κρίνετε αν τα όσα θα πω είναι δίκαια.