1500ΘΗΣ. Τί ᾽ναι αυτές πάλιν οι φωνές που απ᾽ όλους
εσάς μαζί χτυπούν τ᾽ αυτιά μου; ακούω
και τις φωνές σας καθαρά των ντόπιων,
καθαρά και του ξένου. Να ᾽χει πέσει
κανένας κεραυνός μ᾽ αυτή τη μπόρα
ή πετροχάλαζο; γιατί όταν κάνει
τέτοια ο Θεός κακοκαιριά, όλα πρέπει
κανείς να τα φαντάζεται. ΟΙΔ. Ω Θησέα,
μου ήρθες στην ώρα που σ᾽ αποζητούσαν
οι πόθοι μου, και για καλή σου τύχη
σ᾽ έβαλ᾽ ένας θεός σ᾽ αυτό το δρόμο.
ΘΗΣ. Τί νέο να τρέχει, γιε του Λάιου, πάλι;
ΟΙΔ. Το τέλος μου ήρθε και πρι να πεθάνω
την υπόσχεση θέλω να κρατήσω
που είχα δώσει σε σένα και στην πόλη.
1510ΘΗΣ. Και ποιά έχεις του θανάτου σου σημάδια;
ΟΙΔ. Κήρυκες οι ίδιοι οι θεοί μού το μηνούνε,
που αλήθεια όλα τα σημεία των βγαίνουν,
καθώς μου τα ᾽χουν από πρι ορισμένα.
ΘΗΣ. Και τί λες, γέροντα, να φανερώνει
αυτή των την απόφαση; ΟΙΔ. Οι πολλές
κι απανωτές βροντές κι αστροπελέκια
που απ᾽ τ᾽ ανίκητο ξάστραψαν το χέρι.
ΘΗΣ. Σε πιστεύω· γιατί βλέπω προλέγεις
κι άλλα πολλά που ψέματα δε βγαίνουν.
Λέγε λοιπόν, τί πρέπει εγώ να κάμω.
ΟΙΔ. Αυτό που θα σου πω, Θησέα, θα μένει
αγέραστο καλό γι᾽ αυτή την πόλη.
1520Στον τόπο ευτύς θα σ᾽ οδηγήσω ο ίδιος,
δίχως να με κρατεί οδηγός, που πρέπει
ν᾽ αποθάνω. Και συ ποτέ σου ανθρώπου
να μην τον φανερώσεις, ούτε πού ᾽ναι
κρυμμένος, ούτε σε ποιά κατατόπια,
για να σου δίνει αυτός βοήθεια πάντα
πιο σίγουρη κι από πολλές ασπίδες
κι από γειτόνων ξώφερτο κοντάρι.
Μα όσα ᾽ναι απόκρυφα κι όσα δεν πρέπει
να πιάνονται στο στόμα, θα τα μάθεις
όταν εκεί θα ᾽ρθεις, εσύ μονάχος.
Γιατί ούτε σε κανένα απ᾽ τους πολίτες
αυτούς θα τα φανέρωνα, μα κι ούτε
στις ίδιες μου τις θυγατέρες, μ᾽ όλη
τη στοργή που των έχω. Μα εσύ πάντα
1530μυστικά φύλαγέ τα, κι όταν φτάσεις
στο τέλος της ζωής φανέρωσέ τα
στο διάδοχό σου μόνο κι αυτός πάλι
σ᾽ εκείνον πὄρχεται κατόπι πάντα.
Κι έτσι φόβο δε θα ᾽χεις να χαλάσουν
την πόλη σου ποτέ οι Δρακοσπαρμένοι.
Συχνά κι οι πιο καλοκυβερνημένες
οι πολιτείες απάνω τους το παίρνουν·
μα οι θεοί όσο και ν᾽ αργούν, καλά όμως βλέπουν
όταν κανείς το θείο τους νόμο αφήνει
και το γυρνά στην τρέλα — που είθε συ,
τέκνο του Αιγέα, ποτέ να μην το πάθεις.
Μα κάθομαι τα τέτοια να διδάσκω
σ᾽ έναν που τα γνωρίζει· ας ξεκινούμε
1540τώρα πια για τον τόπο, γιατί βιάζει
το μήνυμα του Θεού κι ας μην αργούμε.
Κόρες μου, εδώ, ακλουθάτε με, και νά με
που στη σειρά μου γίνομαι κι εγώ ένας
νέος οδηγός για σας, όπως ως τώρα
για μένα εσείς. Εμπρός μη με κρατάτε
κι αφήστε με να πάω μονάχος νά᾽ βρω
το άγιο το μέρος, όπου θέλει η Μοίρα
να ταφεί στη γη τούτη το κορμί μου.
Απ᾽ εδώ, έτσι — απ᾽ εδώ προχωρείτε,
γιατ᾽ απ᾽ εδώ ο ψυχοπομπός ο Ερμής
μ᾽ οδηγάει κι η θεά του Κάτω κόσμου.
Ω φως για μέναν᾽ άφεγγο, πριν ήσουν
δικό μου ακόμα, τώρα για στερνή
1550φορά σ᾽ αγγίζει το κορμί μου· τώρα
σέρνομαι πια να κρύψω μες στον Άδη
τη ζωή μου που τελειώνει. Μα, ω μες σ᾽ όλους
πιο αγαπημένε μου, είθε να ᾽χεις πάντα
και συ κι αυτή σου η χώρα κι ο λαός σου
την ευλογία του Θεού· και μέσα
στις ευτυχίες σας, που είθ᾽ αιώνιες να ᾽ναι,
να θυμάστε και μένα σαν πεθάνω.

1500ΘΗΣ. Τί είναι οι καινούριες οι φωνές, που βγάνετε και πάλι,
κι εσείς κι ο ξένος φανερά; Μήπως κακό κανένα
σας έκαμε το φοβερό του Δία αστροπελέκι
ή το χαλάζι που ᾽πεσεν; όλα να τα φοβάται
πρέπει κανείς, άμα ο θεός σηκώνει τρικυμία.
ΟΙΔ. Καθώς ποθούσα, βασιλιά, εμπρός μου ήλθες και κάποιος
θεός τον ερχομό σου αυτόν σου ᾽καμ᾽ ευτυχισμένο.
ΘΗΣ. Παιδί του Λάιου, σαν τί καινούριο είναι και πάλι;
ΟΙΔ. Στο τέλος είμαι της ζωής· και θέλω να πεθάνω
χωρίς για όσα υποσχέθηκα στη χώρα και σ᾽ εσένα
1510ψεύτης να βγω. ΘΗΣ. Κι απόδειξη ποιά του θανάτου σου έχεις;
ΟΙΔ. Ίδιοι οι θεοί μού το μηνάν και μου το παραγγέλνουν,
κάνοντας ν᾽ αληθεύουνε τα όσα σημάδια ορίσαν.
ΘΗΣ. Πώς είπες ότι δείχνουνται, γέροντα, τα σημάδια;
ΟΙΔ. Με τις αδιάκοπες βροντές και με τ᾽ αστροπελέκια,
που αμέτρητα το δυνατό χέρι του Δία τα ρίχνει.
ΘΗΣ. Με πείθεις, επειδή πολλά βλέπω να προφητεύεις
κι όχι ψευτόλογα· και τί πρέπει να κάμω, λέγε.
ΟΙΔ. Παιδί του Αιγέα, θενα σου ειπώ εγώ όσα θενα κάμουν
τούτη την πολιτεία σου για πάντα ευτυχισμένη.
1520Μόνος μου, δίχως οδηγό, θενα σου δείξω αμέσως
τον τόπο όπου πρέπει εγώ τα μάτια μου να κλείσω.
Κι αυτόν τον τόπο μη τον πεις ποτέ σου σε κανένα,
μήτε πού κρύβεται, μηδέ σε ποιό βρίσκεται μέρος
για να σου δίνει πάντ᾽ αυτός βοήθεια όσην οι ξένοι
μισθοφόροι σου και πολύς στρατός δε θα σου δίνουν.
Κι εκείνα, που δε λέγουνται και πρέπει να κρατιούνται
κρυφά, σαν έλθεις μόνος σου εκεί, θενα τα μάθεις·
γιατί δεν πρέπει να τα ειπώ μήτε σ᾽ άλλον κανένα,
μήτε και στα παιδιά μου αυτά, μόσο κι αν τ᾽ αγαπάω.
1530Μα πάντα μόνος ξέρε τα, κι όταν στο τέλος φτάσεις
της ζήσης σου, στον πιο τρανό της χώρας μόνο ειπέ τα
κι εκείνος πάλιν ας τα λέει στο διάδοχό του πάντα.
Κι έτσι την πολιτεία σου ανίκητη θα κάμεις
απ᾽ τους Θηβαίους· κι οι πολλές οι πολιτείες, κι αν έχει
καλή κυβέρνηση καμιά, εύκολ᾽ αυθαδιάζουν.
Μα όταν η τρέλα κανενός φτάσει ώσπου τα θεία
να λησμονάει, πάντα οι θεοί προσέχουν κι ας αργούνε·
μη θέλεις τούτο εσύ, παιδί του Αιγέα, να το πάθεις.
Αυτά όμως, που ορμηνεύω σε, πολύ καλά τα ξέρεις.
1540Μα τώρα πια ας πηγαίνουμε στον τόπο, ας μην αργούμε,
γιατί πολύ με βιάζουνε τα θεϊκά σημάδια.
Παιδιά μου, ακολουθάτε με. Γιατί οδηγός σας τώρα
γίνουμ᾽ εγώ, καθώς εσείς είσαστε του πατέρα.
Εμπρός· και μη μ᾽ εγγίζετε, παρά αφήστε με νά ᾽βρω
μονάχος μου τον ιερό τον τάφον, όπου η μοίρα
μου ᾽χει ορισμένο να κρυφτώ κάτω απ᾽ το χώμα τούτο.
Εδώθ᾽ εδώ βαδίζετε· γιατί απ᾽ εδώ με φέρνει
ο Ερμής ο ψυχοδηγητής κι η θεά του κάτω κόσμου.
Ω φως αθώρητο! ήσουνα κάποτε πριν δικό μου
1550και τώρα για στερνή φορά σ᾽ εγγίζει το κορμί μου.
Γιατί τώρα τον υστερνό παίρνω της ζήσης δρόμο
και πάω στον Άδη να κρυφτώ. Μα, αγαπημένε φίλε,
κι εσύ και τούτη η χώρα σου κι οι άνθρωποί σου πάντα
ευτυχισμένοι να είσαστε, και να θυμάστε κάπου
μέσα στην ευτυχία σας κι εμέ τον πεθαμένο.