Έζησε και πρωτύτερα ο Αντίλοχος [στρ. δ]
ο αντρειωμένος που φρόνημα είχε παρόμοιο.
30Αυτός για τον πατέρα του σκοτώθηκε,
σαν αντιτάχθηκε στον Μέμνονα τον αντροφονιά,
των Αιθιόπων τον στρατηλάτη.
Γιατί ένα απ᾽ τα άτια του Νέστορα το λάβωσαν
του Πάρη οι σαΐτες, και το άρμα κρατούσε ακίνητο,
34/35ενώ ο Μέμνονας εκράδαινε το τρομερό κοντάρι.
Τότε ο νους του Πύλιου γέροντα ταράχτηκε
και φώναξε του γιου του.

Και η κραυγή δεν πήγε στα χαμένα· [στρ. ε]
ο ισόθεος άντρας πίσω δεν έκανε
και με τον θάνατό του πλήρωσε τη σωτηρία του πατέρα·
40εφάνηκε έτσι ανάμεσα στους νέους του παλιού καιρού,
για το τρανό που έκανε έργο,
πως ήταν για τους γονιούς του το πιο ενάρετο παιδί.
Αλλά αυτά είναι πια περασμένα· νά όμως και τώρα
που κι ο Θρασύβουλος ακολουθεί πιστά
45της πατρικής της προσδοκίας τον δρόμο

και σ᾽ όλη του την αρχοντιά στου θειου του πάει τα χνάρια. [στρ. Ϛ]
Ξέρει να κυβερνά με σύνεση τον πλούτο.
Με άδικες και αλαζονικές πράξεις το άνθος της νιότης του
δεν δρέπει· στων Πιεριδών τους μυχούς τη γνώση του γυρεύει·
50και δείχνει σέβας ξέχωρο σε σένα, γαιοσείστη Ποσειδώνα,
που τους ιππικούς ορίζεις τους αγώνες.
52/53Οι τρόποι του είναι γλυκιοί και μες στις συντροφιές των συμποτών
των μελισσών ξεπερνάει την τρυπητή κερήθρα.