ΚΑΔΜΟΣ
Παιδί μου, πόσο φοβερό το κακό που μας βρήκε όλους,
εσένα την άμοιρη, τις αδελφές σου
και εμένα το δύσμοιρο.
Θα πάω και θα ζήσω με βαρβάρους,
ξένος και γέροντας.
1355Είναι γραφτό μου ακόμη
να φέρω στην Ελλάδα στίφη βαρβάρων.
Και την κόρη του Άρη την Αρμονία, τη γυναίκα μου,
μεταμορφωμένη σε άγριο φίδι, φίδι ο ίδιος,
θα την οδηγήσω επάνω σε βωμούς ελληνικούς και τάφους,
αρχηγός λογχοφόρων.
1360Τα πάθη μου δεν έχουν τέλος.
Ακόμη και όταν ταξιδέψω στον Αχέροντα,
που κατεβάζει στον Άδη,
δεν θα γνωρίσω τη γαλήνη.
ΑΓΑΥΗ
Πατέρα, εγώ θα ζήσω εξόριστη, χωρίς εσένα.
ΚΑΔΜΟΣ
Άμοιρη κόρη μου, γιατί με κλείνεις στην αγκαλιά σου,
1365όπως ο κύκνος τον άχρηστο γερο-κύκνο με τα κάτασπρα φτερά;
ΑΓΑΥΗ
Πού να πάω διωγμένη από την πατρίδα μου;
ΚΑΔΜΟΣ
Δεν ξέρω, παιδί μου. Αδύναμος βοηθός ο πατέρας σου.
ΑΓΑΥΗ
Χαίρε, σπίτι μου.
Χαίρε και συ, πόλη των πατέρων μου.
Σε αποχωρίζομαι δυστυχισμένη.
1370Εξορίζομαι από το ίδιο μου το σπίτι.
ΚΑΔΜΟΣ
Πήγαινε, κόρη μου, στου Αρισταίου ...
ΑΓΑΥΗ
Οδύρομαι για σένα, πατέρα.
ΚΑΔΜΟΣ
Κι εγώ, παιδί μου, κλαίω για σένα και τις αδελφές σου.
ΑΓΑΥΗ
1375Με τρόπο φοβερό ο μέγας Διόνυσος
έφερε στο σπίτι σου αυτή τη φρίκη.
ΚΑΔΜΟΣ
Φοβερά ήσαν και όσα έπαθε από σας·
έμενε ατίμητο το όνομά του στη Θήβα.
ΑΓΑΥΗ
Χαίρε, πατέρα.
ΚΑΔΜΟΣ
1380Χαίρε, πονεμένη μου κόρη,
αν και τόσο δύσκολο να φθάσεις εκεί που σου εύχομαι.
ΑΓΑΥΗ
Πηγαίνετέ με, φίλες,
να πάρω μαζί μου —θλιβερές συνεξόριστες— τις αδελφές μου.
Και ας πάω εκεί
όπου δεν θα με βλέπει ο μιαρός Κιθαιρώνας
1385ούτε θα βλέπω εγώ τον Κιθαιρώνα με τα μάτια μου
και όπου κανένας αφιερωμένος θύρσος
δεν θα μου τα θυμίζει.
Ας φροντίσουν γι᾽ αυτά άλλες βάκχες.

ΧΟΡΟΣ
Πολλές μορφές παίρνουν τα θεία.
Πολλά οι θεοί τελούν ανέλπιστα.
1390Όσα προσδοκήσαμε δεν εκπληρώθηκαν·
στο απροσδόκητο βρίσκουν διέξοδο οι θεοί.
Τέτοιο τέλος έλαβε αυτό που επράχθη.