[4.3.13] Αμέσως λοιπόν ο Ξενοφώντας ο ίδιος έκαμε σπονδή και πρόσταξε να γεμίσουν τα ποτήρια των νέων με κρασί και να προσευχηθούν στους θεούς, που φανέρωσαν τα όνειρα και το πέραμα, να δώσουν και στα άλλα ένα καλό τέλος. Όταν τελείωσε τη σπονδή, πήρε τους νεαρούς και τους παρουσίασε στο Χειρίσοφο, και διηγούνται και σ᾽ αυτόν τα ίδια. Στο άκουσμά τους ο Χειρίσοφος έκανε κι αυτός σπονδές. [4.3.14] Μόλις τις τέλειωσαν, έδωσαν διαταγή στους στρατιώτες να ετοιμάζουν τις αποσκευές. Ύστερα συγκέντρωσαν τους στρατηγούς και σκέπτονταν ποιός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να περάσουν τον ποταμό, και παράλληλα να εξουδετερώνουν όσους εχθρούς θα συναντούσαν μπροστά τους και να μην παθαίνουν κανένα κακό από κείνους που θα τους ακολουθούσαν. [4.3.15] Τέλος πήραν την απόφαση να πηγαίνει μπροστά ο Χειρίσοφος με το μισό στρατό και να περνάει απέναντι, ο Ξενοφώντας με τον άλλο μισό να μένει πίσω, κι ανάμεσά τους να περνούν τα υποζύγια και το άμαχο πλήθος. [4.3.16] Όταν τακτοποιήθηκαν αυτά, άρχισαν να προχωρούν έχοντας προς τ᾽ αριστερά τον ποταμό και με οδηγούς τους δυο νεαρούς. Η απόσταση, ως το μέρος απ᾽ όπου θα περνούσαν, ήταν πάνω κάτω τέσσερα στάδια. [4.3.17] Μα την ώρα που προχωρούσαν αυτοί, βάδιζε παράλληλα στην απέναντι μεριά και το εχθρικό ιππικό. Γι᾽ αυτό πήγαν απέναντι στους βράχους που έφταναν ως το ποτάμι, σταμάτησαν κι έστησαν τα όπλα. Πρώτος ο Χειρίσοφος γδύθηκε, φόρεσε στο κεφάλι του στεφάνι κι έπιασε τα όπλα του, κι ύστερα πρόσταξε όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Κατόπιν έδωσε διαταγή στους λοχαγούς να οδηγούν τους άντρες παραταγμένους σε μεγάλο βάθος και μικρό μέτωπο, άλλους προς τ᾽ αριστερά και άλλους προς τα δεξιά του. Τότε οι μάντεις έκαναν θυσίες στον ποταμό, [4.3.18] ενώ οι εχθροί άρχισαν να χτυπούν με τα τόξα και με τις σφεντόνες. Δεν έφταναν όμως τα βέλη κι οι πέτρες ως εκεί που ήταν οι στρατιώτες. [4.3.19] Οι θυσίες έδειχναν καλές, κι οι στρατιώτες όλοι άρχισαν να ψέλνουν τον παιάνα και να φωνάζουν δυνατά, {και μαζί τους ένωναν τις κραυγές τους και οι γυναίκες — γιατί υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός γυναικών στο στράτευμα.}
[4.3.20] Σε λίγο ο Χειρίσοφος με το στρατό του έμπαινε στον ποταμό, ενώ ο Ξενοφώντας πήρε τους πιο ελαφρά οπλισμένους από την οπισθοφυλακή κι έτρεχε με όλη του τη δύναμη προς το πέραμα που έβγαζε στο δρόμο που οδηγούσε στα βουνά της Αρμενίας, θέλοντας να δώσει την εντύπωση πως θα αποκλείσει το εχθρικό ιππικό που ήταν κοντά στον ποταμό, όταν περάσει απέναντι. [4.3.21] Οι εχθροί λοιπόν βλέποντας τους στρατιώτες του Χειρίσοφου να περνούν εύκολα το νερό και τον Ξενοφώντα με τους δικούς του να τρέχουν προς τα πίσω, φοβήθηκαν μήπως κυκλωθούν και γι᾽ αυτό το βάζουν στα πόδια και πηγαίνουν προς το δρόμο που ήταν πάνω από τον ποταμό. Κι όταν έφτασαν εκεί, τράβηξαν τον ανήφορο προς το βουνό. [4.3.22] Στο μεταξύ ο Λύκιος, που διοικούσε τους ιππείς, κι ο Αισχίνης, που ήταν επικεφαλής των πελταστών στο στρατό του Χειρίσοφου, βλέποντας τους εχθρούς να φεύγουν με όλες τις δυνάμεις τους, άρχισαν να τους κυνηγούν. Οι στρατιώτες όμως τους φώναζαν να μην τους αφήνουν πίσω, αλλά μαζί να ανεβαίνουν προς το βουνό. [4.3.23] Ο Χειρίσοφος πάλι όταν πέρασε, δεν κυνηγούσε τους ιππείς, αλλά μονομιάς πήγε προς τα υψώματα, που κατέβαιναν ως τον ποταμό, και ορμούσε ενάντια στους εχθρούς και ήταν ψηλότερα από το ιππικό. Κι εκείνοι, βλέποντας τους δικούς τους ιππείς να το βάζουν στα πόδια και βαριά οπλισμένους εχθρούς να πηγαίνουν καταπάνω τους, αφήνουν τα υψώματα που ήταν πάνω από τον ποταμό.