[180] Αλήθεια, Αισχίνη, ποιόν ρόλο θέλεις να δώσω σε σένα και ποιόν στον εαυτό μου στο δράμα εκείνης της ημέρας; Θέλεις να δώσω στον εαυτό μου τον ρόλο του Βάταλου, όπως θα με αποκαλούσες χλευάζοντας και διασύροντάς με, και σε σένα όχι τον ρόλο του πρώτου τυχόντα ήρωα επί σκηνής, αλλά κάποιον από αυτούς που παίζονται στη σκηνή, του Κρεσφόντη ή του Κρέοντα ή μήπως τον ρόλο του Οινόμαου, που κάποτε στον Κολλυτό ανεπιτυχώς υποδύθηκες; Τότε λοιπόν, στην κρίσιμη εκείνη περίσταση, αποδείχτηκε ότι εγώ, ο Βάτταλος από την Παιανία, στάθηκα για την πατρίδα πιο άξιος από εσένα, τον Οινόμαο τον Κοθωκίδη. Εσύ βέβαια δεν ήσουν χρήσιμος σε τίποτε και πουθενά. Εγώ έκανα όλα όσα έπρεπε να κάνει ένας καλός πολίτης. Κάνε μου τη χάρη και διάβασε, γραμματέα, το ψήφισμα.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ
[181] [Επί άρχοντος Ναυσικλέους, με πρυτανεύουσα φυλή την Αιαντίδα, τη δέκατη έκτη ημέρα του Σκιροφοριώνα, ο Δημοσθένης, ο γιος του Δημοσθένη από την Παιανία, πρότεινε: επειδή και στο παρελθόν έχει αποδειχτεί ότι ο Φίλιππος ο Μακεδόνας παρέβη τις συνθήκες που έχουν γίνει από αυτόν και τον Λαό των Αθηναίων, περιφρονώντας τους όρκους και τα δίκαια που αναγνωρίζονταν από όλους τους Έλληνες· προσπαθεί να οικειοποιηθεί πόλεις που δεν του ανήκουν και μάλιστα έχει καταλάβει με τα όπλα μερικές που ανήκουν στους Αθηναίους, χωρίς προηγουμένως να έχει αδικηθεί καθόλου από τον Λαό των Αθηναίων· και σήμερα ακόμη προχωρεί πολύ σε βία και αγριότητα, [182] καθόσον σε άλλες από τις ελληνικές πόλεις τοποθετεί φρουρές και ανατρέπει τα πολιτεύματα, κάποιες μάλιστα τις καταστρέφει από τα θεμέλια πουλώντας τους κατοίκους ως δούλους, σε μερικές εγκαθιστά βαρβάρους στη θέση των Ελλήνων με τρόπο που να βεβηλώνουν τα ιερά και τους τάφους, χωρίς να κάνει κάτι που δεν ταίριαζε στον τόπο καταγωγής και στον χαρακτήρα του, κάνοντας κατάχρηση της τωρινής του τύχης, ξεχνώντας ότι από μικρός και ασήμαντος έχει γίνει ανέλπιστα μεγάλος· [183] όσο καιρό ο Λαός των Αθηναίων τον έβλεπε να αρπάζει βαρβαρικές και ξένες χώρες, θεωρούσε μικρής σημασίας τα αδικήματά του· τώρα όμως, βλέποντας άλλες από τις ελληνικές πόλεις να ταπεινώνονται, άλλες να καταστρέφονται, θεωρεί ότι είναι φοβερό και ανάξιο της φήμης των προγόνων του να βλέπει με αδιαφορία τους Έλληνες να υποδουλώνονται. [184] Γι᾽ αυτό, ας αποφασίσει η Βουλή και ο Δήμος των Αθηναίων, αφού προηγουμένως προσευχηθούν και θυσιάσουν στους θεούς και στους ήρωες που έχουν υπό την προστασία τους την πόλη και τη χώρα των Αθηναίων, και λάβουν υπόψη τους την αρετή των προγόνων, οι οποίοι θεωρούσαν σπουδαιότερη την ελευθερία των Ελλήνων από την ιδιαίτερη πατρίδα τους, να καθελκύσουν στη θάλασσα διακόσια πολεμικά σκάφη, ο ναύαρχος να πλεύσει βόρεια στα στενά των Θερμοπυλών και ο στρατηγός και ο ίππαρχος να βγάλουν το πεζικό και το ιππικό στην Ελευσίνα· να στείλουν επίσης πρέσβεις στους άλλους Έλληνες, αλλά πρώτα από όλους στους Θηβαίους, γιατί ο Φίλιππος βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στη χώρα εκείνων, [185] και να τους παροτρύνουν να υπερασπιστούν την ελευθερία τη δική τους καθώς και των άλλων Ελλήνων, χωρίς να τρομοκρατηθούν από τον Φίλιππο, διαβεβαιώνοντάς τους ότι ο Λαός των Αθηναίων, χωρίς να κρατάει κακία για τυχόν έχθρα που υπήρξε στο παρελθόν μεταξύ των δύο πόλεων, θα τους βοηθήσει και με στρατό και με χρήματα και με πολεμοφόδια και με όπλα, επειδή γνωρίζει καλά ότι είναι ωραίο πράγμα να φιλονικούν Αθηναίοι και Θηβαίοι ως Έλληνες μεταξύ τους για την ηγεμονία, αλλά το να εξουσιάζονται από έναν άνθρωπο άλλης φυλής και να στερούνται από αυτόν αυτή την ηγεμονία είναι ανάξιο και της φήμης των Ελλήνων και της αρετής των προγόνων τους. [186] Ακόμη ο Λαός των Αθηναίων δεν θεωρεί τον Θηβαϊκό Λαό ξένο ούτε ως προς τη συγγένεια ούτε ως προς τη φυλή. Θυμάται και τις ευεργεσίες των προγόνων του προς τους προγόνους των Θηβαίων. Πράγματι, όταν τα παιδιά του Ηρακλή στερήθηκαν την πατρική εξουσία από τους Πελοποννησίους, οι πρόγονοί μας τους επανέφεραν στη γη τους νικώντας σε ένοπλη σύγκρουση αυτούς που προσπαθούσαν να αντιταχθούν στους απογόνους του Ηρακλή. Εμείς επίσης παρείχαμε άσυλο στον Οιδίποδα και στην οικογένειά του όταν εξορίστηκαν, αλλά και άλλες φιλάνθρωπες και άξιες λόγου πράξεις έχουμε κάνει προς τους Θηβαίους. [187] Γι᾽ αυτό, ούτε και τώρα ο Λαός των Αθηναίων θα μείνει μακριά από τα συμφέροντα των Θηβαίων και των άλλων Ελλήνων. Τέλος, να συνάψουν συμμαχία με αυτούς, να παραχωρήσουν δικαιώματα επιγαμίας και να ανταλλάξουν όρκους. Πρέσβεις ορίζονται ο Δημοσθένης του Δημοσθένη από την Παιανία, ο Υπερείδης του Κλεάνδρου ο Σφήττιος, ο Μνησθείδης του Αντιφάνη ο Φρεάρριος, ο Δημοκράτης του Σωφίλου ο Φλυέας και ο Κάλλαισχρος ο Διοτίμου ο Κοθωκίδης].