και πλάγιασαν μαζί τους. [στρ. ιβ]
Και τότε σε χωράφια ξένα
255δέχτηκε μια μέρα ή μια νύχτα απ᾽ το γραφτό ορισμένη
με ευτυχία το σπέρμα της δικής σας δόξας·
γιατί τότε φυτεύτηκε η γενιά του Ευφήμου
και από τότε πάντα ζει
με των Λακεδαιμονίων τα ήθη ζυμωμένη·
αποίκισαν με τον καιρό τη νήσο
που τότε ονομαζότανε Καλλίστη.
Από εκεί της Λητώς ο γιος σάς έδωσε
της Λιβύης τον κάμπο για να τον κάνετε πλούσιο,
260με των θεών τη χάρη, και της θεϊκής χρυσόθρονης Κυρήνης
την πολιτεία για να την κυβερνάτε

με νου στοχαστικό κι ορθοφροσύνη. [αντ. ιβ]
Και τώρα δείξε συ του Οιδίποδα τη γνώση·
γιατί αν κανείς με κοφτερό πελέκι
από μεγάλη δρυ τους κλώνους κόψει
και την πανώρια όψη της ντροπιάσει,
265όσο κι αν της απολείψουν οι καρποί,
ακόμη την αξία της μαρτυράει,
είτε στη χειμωνιάτικη φωτιά πάει να τελειώσει
είτε πάνω σε ορθόστητες αρχοντικού κολόνες
τον δυσβάσταχτο σηκώνει μόχθο σε ξένη γη,
έρμον αφήνοντας τον τόπο τον δικό της.

270Συ όμως είσαι ο πιο σωστός γιατρός, [επωδ. ιβ]
και ο Παιάν τιμώντας σε τη δύναμη της λύτρωσης σου χάρισε.
Πρέπει με χέρι απαλό
τη μολεμένη πληγή να γιάνεις·
γιατί είναι εύκολο και σ᾽ έναν τιποτένιο
την πόλη να κλονίσει,
να την αναστυλώσει όμως δύσκολο είναι έργο,
αν κυβερνήτης ξαφνικά δεν γίνει ένας θεός στους ηγεμόνες·
275για σένα κάποιος τώρα υφαίνει αυτή τη χάρη.
Τόλμα να βάλεις την κάθε σου φροντίδα
για την Κυρήνη την ευλογημένη.