ΧΟΡ. Ήμουν τότε τρομερός,
δε φοβόμουν τίποτα·
ώς τη χώρα των εχθρών
με πολεμοκάραβα
πήγα και τους νίκησα.
Και να ξέρετε γιατί·
τότε δεν κοιτάζαμε
ποιός δυο φράσεις στη σειρά
θ᾽ απαγγείλει τεχνικά
ή θα χώσει μια σπιουνιά·
ένα λογαριάζαμε,
ποιός τραβά γερό κουπί.
Κι αφού πήραμε πολλές
πόλεις περσικές, γι᾽ αυτό
1100φόροι εισπράττονται πολλοί,
που τους κλέβουν τώρα οι νιοι.

ΚΟΡ. Αν σκεφτείς και το ξετάσεις, θά᾽ βρεις ότι σε όλα εμείς,
στις συνήθειες και στη γνώμη, σφήκες είμαστε σωστές.
Πρώτα πρώτα, δεν υπάρχει ζωντανό πιο αράθυμο,
μόλις πας και το ξαγγρίσεις, πιο τσινιάρικο από μας·
αλλά οι τρόποι μας και σε όλα τ᾽ άλλα είναι όμοιοι των σφηκών.
Μαζεμένοι σμάρια σμάρια, σάμπως σε σφηκοφωλιές,
πάνε και δικάζουν όπου ο άρχοντας, παν άλλοι εκεί
που ᾽ναι οι έντεκα, ή στο Ωδείο· στριμωγμένοι και σκυφτοί
1110άλλοι κολλητά στα τείχη, δύσκολα σαλεύοντας,
όμοιοι με σφηκών σκουλήκια στης φωλιάς τους τα κελιά.
Κι όσο για συντήρησή μας, τα βολεύουμε εύκολα·
δίνουμε κεντιές αράδα κι έτσι βγαίνει το ψωμί.
Δυστυχώς, ανάμεσά μας μερικοί, χωρίς κεντρί,
κάθονται όμοιοι με κηφήνες· άνεργοι, ξεκούραστοι,
τρων τους φόρους μας, που ιδρώτας χρειάστηκε να μαζευτούν.
Μα ο μεγάλος πόνος είναι το μισθό να μας ρουφούν
κάποιοι που γι᾽ αυτό τον τόπο δε στρατεύτηκαν ποτέ,
χέρια αρόζιαστα, που λόγχη δεν αγγίξανε ή κουπί.
1120Με δυο λόγια νά η δική μας γνώμη ποιά είναι: όποιος κεντρί
Αθηναίος δεν έχει βγάλει, να μην παίρνει τριώβολο.