ΠΛΟ. Πρώτα τον ήλιο προσκυνώ, κατόπι
της Αθηνάς την ξακουσμένη πόλη
κι ολόβολη του Κέκροπα τη χώρα,
που μ᾽ εδέχτη. Και ντρέπομαι που ως τώρα
κατά λάθος επήγαινα με ανάξιους
κι όσοι καλοί τη συντροφιά μου αξίζαν,
τους έφευγα, χωρίς να ξέρω ο δόλιος.
Δεν ήτανε σωστά το ᾽να και τ᾽ άλλο.
Μα εδώ κι ομπρός θ᾽ αναποδογυρίσω
τα πράματα να δείξω όλου του κόσμου780
πως άθελα στους πονηρούς δινόμουν.
ΧΡΕ. Στ᾽ ανάθεμα! Τί βάσανον οι φίλοι,
που μονομιάς φυτρώνουν, άμα τύχει
να πλουτίσεις. Τσιμπάνε και πληγώνουν
τις άντζες σου ζητώντας κάποια χάρη.
Και ποιός δε με χαιρέτησεν εμένα
και τί πλήθος γερόντοι δε μου φόρεσαν
στην αγορά στεφάνια στο κεφάλι!
ΓΥΝ. (Χαιρετάει έναν έναν τον Πλούτο, τον Χρεμύλο και τον Βλεψίδημο)
Πανάκριβέ μου, μα και συ και συ
χαίρετε! (στον Πλούτο) Στάσου να σε περεχύσω
με καλούδια — η συνήθεια έτσι το θέλει.790
ΠΛΟ. Όχι. Αφού πρωτομπαίνω εγώ στο σπίτι
και πρωτοβλέπω, δεν ταιριάζει τίποτα
να βγάζεις όξω, μα να μπάζεις μέσα.
ΓΥΝ. Έτσι λοιπόν αρνιέσαι τα καλούδια μου;
ΠΛΟ. Μέσα, μπροστά στο τζάκι, ως συνηθίζεται.
Ναι θα γλιτώσουμ᾽ έτσι το περίγελο.
Δεν ταιριάζει στης κωμωδίας το δάσκαλο
στους θεατές να ρίχνει συκοκάρυδα
το γέλιο τους μ᾽ αυτά να ξαγοράζει.
ΓΥΝ. Πολύ σωστά μιλάς. Και νά, ο Δεξίνικος800
σηκώθη κιόλας για ν᾽ αρπάξει σύκα.

ΧΟΡΟΣ
(Ο Χορός απασχολεί τη σκηνή χορεύοντας, όσο να θυσιάσει μέσα ο Χρεμύλος.)