ΘΗΣ. Τί ᾽ν᾽ αυτ᾽ η βοή, τί τρέχει; κι από ποιό σας φόβο εσείς
μ᾽ αναγκάσατε ν᾽ αφήσω τη θυσία, που στους βωμούς
πρόσφερα του άγιου προστάτη αυτού εδώ του Κολωνού,
του θαλάσσιου Ποσειδώνα; Πέστε μου να ξέρω αυτό
που για χάρη του πετώντας ήρθα πιο γοργά παρ᾽ όσο
890θ᾽ άρεσε στα πόδια μου!
ΟΙΔ. Ω φίλτατέ μου —γιατ᾽ απ᾽ τη φωνή σου
σε γνώρισα— έχω πάθει εδώ από τούτον
πράματα φοβερά τώρα προ ολίγου.
ΘΗΣ. Ποιά είν᾽ αυτά; λέγε· ποιός σ᾽ έχει πειράξει;
ΟΙΔ. Αυτός ο Κρέων που βλέπεις, μ᾽ άρπαξε
και πάει τα δυο που μὄμειναν παιδιά μου.
ΘΗΣ. Πώς είπες; ΟΙΔ. Άκουσες το τί έχω πάθει.
ΘΗΣ. Δεν τρέχει ευτύς, κι όσο πιο γρήγορα, ένας
από τους ακολούθους μου, να πάει
σε κείνους τους βωμούς και να βιάσει
όλο το λαό, πεζούς κι αλογολάτες,
ν᾽ αφήσουν τις θυσίες και να χυθούνε
900στα τέσσερα, ακριβώς εκεί που σμίγουν
σ᾽ έναν οι δυο πεζόδρομοι, μην τύχει
κι οι κόρες προσπεράσουνε και γίνω
περίγελο στον ξένο αυτό, αν θα μἔχαν
νικήσει με τη δύναμη; Πετάξου
κι όπως πρόσταξα, ευτύς. Όσο για τούτον,
αν άφηνα να μ᾽ έπαιρνε ο θυμός μου
που του άξιζε, δε θα ᾽βγαινε ποτέ του
γερός από τα χέρια μου· μα τώρα
με τους νόμους που μπήκ᾽ εδώ να φέρει,
μ᾽ αυτούς κι όχι άλλους θα κριθεί κι ο ίδιος.
Λοιπόν, μη φανταστείς ποτέ πως θά ᾽βγεις
απ᾽ τη χώρα μου αυτή, αν πρώτα εκείνες
910εδώ, μπροστά στα μάτια μου, δε φέρεις
να τις αφήσεις· γιατί φέρθηκες
όπως δεν ήταν άξιο ούτε για σένα
ούτε γι᾽ αυτούς που σε γεννούσαν, ούτε
για την πατρίδα σου, που ενώ ηρθες μέσα
σε πόλη που όλο με το δίκιο πάει
και τίποτε δεν κάνει έξω απ᾽ το νόμο,
εσύ αψηφώντας όσα εδώ έχουν κύρος,
ρίχνεσαι μέσα, αρπάς ό,τι σ᾽ αρέσει
και το κάνεις δικό σου με τη βία.
Θα φαντάστηκες, φαίνεται, πως έρμη
από άντρες είναι η πόλη, ή καμιά σκλάβα,
και μένα για ένα τίποτα· αν και η Θήβα
κακό δε θα σ᾽ ανάθρεψε, γιατί
920δεν αγαπά να θρέφει άδικους άντρες,
ούτε θα σε παινούσε αν ήθε μάθει
πως ληστεύεις εμένα και τα θεία,
όταν άθλιους αρπάς με βία ικέτες.
Όμως εγώ ποτέ μου, αν ήθελα έμπει
στη χώρα σου, κι ας είχα όλα τα δίκια,
δε θ᾽ άρπαζα, δε θα ᾽παιρνα κανένα
χωρίς την άδεια του άρχοντα, όποιος να ᾽ταν,
της χώρας, μα θα γνώριζα πώς πρέπει
να φέρνεται ένας ξένος στους πολίτες.
Μα εσύ ντροπιάζεις ο ίδιος τη δική σου
930την πόλη, που δεν τα ᾽ξιζε· κι ο χρόνος,
που απάνω σου πληθαίνει, δε σε κάνει
γέροντα μόνο, μα και δίχως κρίση.
Λοιπόν σού ειπα και πριν, σ᾽ το λέω και πάλι,
να πάει να φέρει κάποιος τώρα αμέσως
τις κόρες, αν δε θες εδώ να μείνεις
για πάντα με τη βία, θέλεις δε θέλεις.
Αυτά είναι που όμοια σκέπτομαι και λέγω.
ΧΟΡ. Βλέπεις πού φτάνεις, ξένε; ενώ η γενιά σου
σε δείχνει δίκιον άνθρωπο, όμως τα έργα
που κάνεις για κακό σε φανερώνουν.

ΘΗΣ. Τί είναι τάχα οι φωνές τούτες; τί έχει γίνει; από φόβο
τάχα ποιόν με σταματήστε μες στην ώρα που ᾽χ᾽ αρχίσει
τη θυσία στον Ποσειδώνα, που του Κολωνού είν᾽ προστάτης;
Πέτε μου, να μάθω θέλω για ποιό λόγο εδώ πέρα
890ήλθα πιο γοργά παρ᾽ όσο το πόδ᾽ ήθελε να τρέξει;
ΟΙΔ. Αγαπημένε μου, —γιατί γνώρισα τη φωνή σου—
από τον άνθρωπον αυτόν κακόπαθα προλίγου.
ΘΗΣ. Σαν τί έπαθες; Και ποιός αυτός που σ᾽ έχει βλάψει; λέγε.
ΟΙΔ. Αυτός ο Κρέοντας, που θωρείς, φεύγει μακριά, αφού πρώτα
απ᾽ τα παιδιά μου μ᾽ άρπαξε το μοναχό ζευγάρι.
ΘΗΣ. Πώς είπες; ΟΙΔ. Κείνα που ᾽παθα τ᾽ άκουσες όλα τώρα.
ΘΗΣ. Από τους δούλους στους βωμούς λοιπόν ας πάει κάποιος
όσο μπορεί γοργότερα κι όλους ας αναγκάσει
πεζούς και καβαλάρηδες ν᾽ αφήσουν τη θυσία
900και προσβολή να τρέξουνε στο μέρος, όπου σμίγουν
των στρατοκόπων οι διπλοί δρόμοι, για να εμποδίσουν
οι κόρες να περάσουνε, κι εγώ σ᾽ αυτόν το φίλο,
ότι με βία νικήθηκα, ντροπή μου να μην το ᾽χω.
Γλήγορα, καθώς πρόσταξα πηγαίνετε. Και τούτον
ανίσως εγώ εθύμωνα, όσο του αξίζει τώρα,
δε θα είχ᾽ αφήσει απλήγωτον απ᾽ το δικό μου χέρι.
Και μ᾽ όποιους νόμους τώρ᾽ αυτός μας ήλθεν εδώ πέρα,
με τέτοιους κι όχι μ᾽ αλλουνούς κι εμείς θα του φερθούμε·
ποτέ δε θά ᾽βγεις δηλαδή από τη χώρα τούτη,
910αν κείνες δε μου φέρεις πριν κι εμπρός μου εδώ τις στήσεις.
Γιατί εσύ πολιτεύτηκες με τρόπο, που δε στέκει
σ᾽ εμέ και στην πατρίδα σου και σ᾽ όλη τη γενιά σου,
σε πολιτεία μπαίνοντας, που προσκυνάει το δίκιο
και δίχως νόμο τίποτα δεν κάνει, και της χώρας
αυτής μη λογαριάζοντας τους νόμους, εδώ εχύθης
και τα όσα σου χρειάζουνται αρπάζεις και σκλαβώνεις
με το έτσι θέλω· νόμισες, πως είν᾽ η χώρα μου έρμη
απ᾽ άντρες, ή την πέρασες σαν κάποια σκλαβωμένη,
κι εμέ ίσιο με το τίποτα. Κι όμως εσένα η Θήβα
920πρόστυχο δε σ᾽ ανάθρεψε· γιατί κι αυτή δε θέλει
να θρέφει άντρες παράνομους, κι ούτε θα σε παινούσε,
ανίσως και το μάθαινε πως τα δικά μου αρπάζεις
και των θεώνε, παίρνοντας με βια παρακλητάδες
κακότυχους. Μα αν τύχαινε στη χώρα σου να μπαίνω,
κι αν είχα με το μέρος μου το πιο μεγάλο δίκιο,
χωρίς να θέλει ο βασιλιάς, όποιος κι αν ήταν, έξω
δε θα ᾽σερνα, ούτε θ᾽ άρπαζα, μα θα ᾽ξερα πώς πρέπει
ξένος εγώ να φέρνουμαι μπροστά στους χωραΐτες.
Μα εσύ την πολιτεία σου, κι αν δεν τ᾽ αξίζει, ο ίδιος
930τηνε ντροπιάζεις, κι ο καιρός, όσο περνάει, σε κάνει
γέροντα κι άμυαλο μαζί. Λοιπόν έχω δοσμένη
τη διαταγή μου κι από πριν και τώρα ξαναλέω,
κάποιος το γληγορότερο να φέρει εδώ τις κόρες,
αν δεν το θέλεις κάτοικος της χώρας τούτης να ᾽σαι
με το στανιό κι αθέλητα· και τούτα, όπως στο νου μου
τα κλείνω, έτσι απαράλλαχτα σ᾽ τα λέω και με τη γλώσσα.
ΧΟΡ. Βλέπεις, ω ξένε, πού έφτασες; απ᾽ τη γενιά σου δίκιος
φαίνεσαι· μα αποδείχνεσαι κακός με τα όσα κάνεις.