και σένα, ω Αίγινα, φέρνοντας [στρ. γ]
στο νησί της Οινοπιας μαζί σου κοιμόνταν·
και κει του θεού του βαρύβροντου γέννησες
τον θεϊκόν Αιακό, που κανένας
σαν κι αυτόν δε γεννήθηκε κι άλλος στη γη,
που ως κι αυτών των θεών εξεδιάλυνε δίκες.
25Κι έτσι ισόθεοι γιοι του και παιδιών του παιδιά
ξεχωρίζαν απ᾽ όλους, μ᾽ αντρεία πολεμόχαρη
να κυβερνούνε χαλκόβροντες
πολυστέναχτες μάχες
και μαζί ᾽χανε γνώση και φρόνηση νου.
Όλ᾽ αυτά των μακάρων θυμόνταν η Σύναξη,
όταν ο Δίας κι ο λαμπρός Ποσειδώνας
για το γάμο της Θέτιδας μάλωσαν,
που κι οι δυο των την ήθελαν,
δαμασμένοι απ᾽ τον έρωτα,
να την έχουν ωραία των γυναίκα.
30Μα δεν τους αφήσανε οι αθάνατες
βουλές των θεών να τελειώσουν το γάμο,

όταν ακούσαν τα θέσφατα [στρ. δ]
που τους είπε η βαθύβουλη Θέμη στη μέση:
Πως ήταν γραμμένο
άρχοντα γιο να γεννήσει του πόντου η Θεά
κι απ᾽ τον πατέρα του ακόμα καλύτερο,
που θα τινάζει το χέρι του βέλος τρανύτερο
κι από τον κεραυνό
35κι από την τεράστια την τρίαινα,
αν κοιμηθεί με το Δία
ή με κανένα του Δία αδερφό.
«Μα παύσετε αυτά· και κρεβάτι ας της λάχει θνητού
και το γιο της να δει σκοτωμένο σε μάχη,
γιο, που δεύτερος Άρης θενά ᾽ναι στα χέρια
κι αστραπή στα γοργά του τα πόδια.
Είναι η γνώμη μου εμένα, στον Πηλέα την τιμή
του θεοχάριστου αυτού γάμου να κάμουμε,
40στον Πηλέα του Αιακού, που η χώρα, όπως λέγουν,
της Ιωλκώς ευσεβέστατο θρέφει.