ΧΟΡ. ΓΕΡ. Θα σας πω ένα παραμύθι [στρ.]
όπου τ᾽ άκουσα παιδί.
Ήταν ένα παλικάρι, Μελανίων,
κι από σιχαμάρα της γυναίκας
πήε στην ερημιά να ζήσει.
Σε βουνά και σε λαγκάδια
790με τα δίχτυα κι ένα σκύλο
κυνηγούσε τους λαγούς.
Και δεν ξαναγύρισε στον κόσμο.
Τόσο σας σιχάθηκε όλες,
όσο εμείς οι μυαλωμένοι!
ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ (Σε μια γριά)
Μου ᾽ρχεται να σε φιλήσω!
ΓΡΙΑ
Αν γυρεύεις τον μπελά σου.
ΓΕΡ. (Σηκώνει το πόδι)
Κι έναν κλότσο να σου δώσω.
800ΓΡΙ. Ρε τί μαύρη φούντα βλέπω!
ΓΕΡ. Πιο πολλά ᾽χε ο Μυρωνίδης,
ο μαυρόκωλος. Οι οχτροί,
όντας είδαν τόσες τρίχες,
φοβηθήκανε. Όμοιος ήταν
κι ο Φορμίων ο καπετάνιος.

ΧΟΡ. ΓΥΝ. Τώρα ακούστε και το δικό μου [αντ.]
παραμύθι μυθικό.
Ήταν ένας Τίμωνας, παλιομαγκούφης,
810άσπιτος, λερός κι αγκαθογένης
ίδιο απόβγαλμα Ερινύων.
Το λοιπόν αυτός ο Τίμων
καταράστηκε τους άντρες
τους κακούς και πονηρούς.
Και δεν ξαναγύρισε στον κόσμο.
Τόσο σας πολυμισούσε
820όσο αγάπαε τις γυναίκες!
ΜΙΑ ΓΡΙΑ (Σ᾽ ένα γέρο)
Θες τα μούτρα να σου σπάσω;
ΓΕΡ. Μπα! Τα χέρια τα φοβούμαι.
ΓΡΙ. Τότες κλότσο να σου δώσω.
ΓΕΡ. Θα φανεί σου η μαύρη φούντα.
ΓΡΙ. Όχι δα! Και μην ελπίζεις.
Όσο να ᾽μαι γερασμένη
κι είν᾽ ετούτο μου φλοκάτο!
Το αποτρίχωσα στο λύχνο.