Και ως ωμοφάγοι λέοντες ορμούσαν προς τα πλοία
οι Τρώες και τους ορισμούς τελούσαν του Κρονίδη,
που σφόδρα εμψύχωνεν αυτούς και εμάργωνε το πνεύμα
595των Αχαιών, να στερηθούν την νίκην και την δόξαν,
ότ᾽ ήθελε του Έκτορος να δώσει αυτός την νίκην,
ώστε φωτιάν αδάμαστην να βάλει στα καράβια,
όλ᾽ η ευχή της Θέτιδος να γίν᾽ η διεστραμμένη·
διότι εκείνο ανάμενεν ο πάνσοφος Κρονίδης,
600μιας πρύμνης που να καίεται να πρωτοϊδεί την λάμψιν·
ότι κατόπιν θα ᾽καμνεν να φύγουν προς την Τροίαν
οπίσω οι Τρώες κι οι Αχαιοί να δοξασθούν στην νίκην.
Με αυτό στον νουν έσπρωχνε ο Ζευς επάνω στα καράβια
τον Πριαμίδην Έκτορα που εμάνιζε και μόνος
605ελύσσ᾽ αυτός όσο λυσσά ο λογχοσείστης Άρης,
ή σ᾽ όρος μεγαλόδενδρον φλόγα κακή θεριεύει·
αφροκοπά το στόμα του, κάτω από τ᾽ άγρια φρύδια
τα μάτια του λαμποκοπούν, και, όπως πολεμούσε,
τρομακτικό στους μήλιγγες το κράνος εσειόνταν·
610είχε βοηθόν τον ίδιον Κρονίδη απ᾽ τον αιθέρα,
οπού από τόσους ήρωες εδόξαζε κι ετίμα
εκείνον ότι λιγοστές είχε να ζήσ᾽ ημέρες.
Ότ᾽ ήδη εσήκων᾽ η Αθηνά την σκοτεινήν ημέραν
επάνω του απ᾽ την δύναμιν να πέσει του Αχιλλέως.
615Και όπ᾽ έβλεπε πυκνότερες τες καλοαρματωμένες
τάξες ανδρών δοκίμαζεν εδώ κι εκεί να σπάσει·
αλλά δεν το κατόρθωνεν μ᾽ όσην και αν είχε λύσσαν
ότι βαστούσαν πυργωτοί σαν πήκτρα μορφωμένοι,
σαν βράχος που σ᾽ ακρογιαλιά την κορυφήν του υψώνει,
620άσειστος μένει στες ορμές των σφυρικτών ανέμων
και στα μεγάλα κύματα που επάνω του ξερνούνται.
Ομοίως άσειστ᾽ οι Αχαιοί εδέχοντο τους Τρώας.
Και όλος ζωσμένος αστραπές έπεσε μες στο πλήθος
μ᾽ όσην ορμήν τα κύματα μες στο καράβι πέφτουν
625σφοδρά θρεμμένα άνεμον, που εγέννησαν τα νέφη·
σκεπάζετ᾽ όλο απ᾽ τους αφρούς, ανέμου λύσσα τρίζει
εις τα πανιά και των ναυτών τρέμ᾽ η καρδιά από φόβον,
τι ο θάνατος μια σπιθαμή μακριά τους είναι ακόμη·
όμοια σπαρτάριζε η καρδιά στων Αχαιών τα στήθη.
630Και ως λέοντας κακόβουλος αν πέσει σ᾽ αγελάδες
που άπειρες βόσκουν εις πλατύ ποτιστικό λιβάδι,
και τύχει ανήξερος βοσκός που δεν γνωρίζει ακόμη
να μάχεται με φονικό θεριό για τ᾽ αγελάδια,
βαδίζει με τες ύστερες, βαδίζει με τες πρώτες
635και ωστόσο αυτό στες μεσινές ορμά και τρώγει μίαν,
κι οι άλλες φεύγουν σκορπιστές· παρόμοια τους Αργείους
του Έκτορος και του Διός εκυνηγούσε ο τρόμος.
Τον Μυκηναίον φόνευσε τον Περιφήτην μόνον·
αυτόν εγέννησε ο Κοπρεύς, αυτός που του Ευρυσθέως
640έφερνε τα μηνύματα στον μέγαν Ηρακλέα·
κακού πατρός γεννήθηκεν αγόρι παινεμένο
σ᾽ όλα τα προτερήματα, φτερόποδος και ανδρείος,
και για την γνώση πρώτευε των Μυκηναίων όλων·
δόξαν τότ᾽ έδωκε λαμπρήν του Έκτορος εκείνος
645ότι ως εστράφη εκτύπησε στον γύρον της ασπίδος
οπού ως τες φτέρνες έφθανε προφυλακή στα βέλη·
εμπλέχθη και ανασκέλησε· και ως έπεσε στο χώμα
τρομαχτικά στους μήλιγγες εκρότησε το κράνος.
Τον είδ᾽ ο Έκτωρ κι έδραμε και του ᾽μπηξε την λόγχην
650στο στήθος και τον φόνευσε στα μάτια των συντρόφων,
κι εκείνοι, αν και περίλυποι, τον φίλον δεν βοηθήσαν,
ότι τον θείον Έκτορα ετρόμαζε η ψυχή τους.
Στα πλοία αντίκρυ εβρέθηκαν, κι εμπήκαν εις τον κύκλον
των ακρινών κατάγιαλα, κατόπι τους και οι Τρώες.
655Και από τα πρώτα να συρθούν τους έφερεν η ανάγκη,
και στες σκηνές τους στάθηκαν αυτού συναθροισμένοι,
δεν εσκορπίσαν στον στρατόν, απ᾽ εντροπήν και φόβον,
ως με ακατάπαυστην βοήν αντιπαρακινούντο,
και μάλιστα των Αχαιών το στήριγμα, ο Νηλείδης,
660στ᾽ όνομα των γονέων τους παρακαλούσεν όλους:
«Άνδρες δειχθείτε, ω φίλοι μου, και των λοιπών ανθρώπων
μέσα σας λάβετ᾽ εντροπήν ας θυμηθεί καθείς σας
τα τέκνα, την γυναίκα του, το κτήμα, τους γονείς του,
είτ᾽ είναι ακόμη στην ζωήν είτ᾽ είναι πεθαμένοι.
665Γι᾽ αυτούς που λείπουν, ιδού εγώ κλητός σάς εξορκίζω,
ανδράγαθα σταθείτε αυτού μη στρέφετε τα νώτα».