ΠΕΝ. Και τολμάτε, καθάρματα, να γρούζετε,
που στα φόρα σάς έπιασα να κάνετε
έγκλημα φοβερότατο; ΧΡΕ. Και συ
τί ᾽ρθες εδώ, που κακό χρόνο να ᾽χεις,
και μας βρίζεις χωρίς να σ᾽ αδικήσουμε;
ΠΕΝ. Κι είναι μικρή αδικία, μά τους θεούς,
να ζητάτε να δώσετε στον Πλούτο
ξανά το φως του; ΧΡΕ. Τί σε βλάφτει εσένα,460
αν κάνουμε καλό στην ανθρωπότη;
ΠΕΝ. Και ποιό ᾽ναι το καλό σας; ΧΡΕ. Ποιό; Νά! εσένα
θα σε διώξουμε απ᾽ την Ελλάδ᾽ αμέσως.
ΠΕΝ. Θα με διώξετ᾽ εμένα; Τότε ποιό
είν᾽ άλλο μεγαλύτερο κακό
που μπορείτε να κάνετε στον κόσμο;
ΧΡΕ. Ποιό; Να μην κάνουμε ό,τι αποφασίσαμε.
ΠΕΝ. Λοιπόν γι᾽ αυτό θα σας μιλήσω πρώτα.
Κι αν αποδείξω πως εγώ ᾽μαι η μόνη
αιτία κάθε καλού και πως τη ζήση
σε μένα τη χρωστάτε, πάει καλά.470
Αν όχι, πράξετε ό,τι σας καπνίσει.
ΧΡΕ. Και τολμάς τέτοια πράματα να λέγεις,
σιχαμερή; ΠΕΝ. Ναι. Κι άνοιξε τ᾽ αυτιά σου.
Θα σου αποδείξω εγώ πως είναι σφάλμα
μεγάλο να πιστεύεις πως θα κάνεις
τους δίκιους να πλουτίσουν. ΧΡΕ. Ω στειλιάρια
και ζεύγλες για το σβέρκο της, βοηθάτε!
ΠΕΝ. Μην ξεφωνάς και σκούζεις πριν μ᾽ ακούσεις.
ΧΡΕ. Και ποιός μπορεί να μην φωνάζει: ου! ου!
ακούοντας τέτοιες μπούρδες; ΠΕΝ. Πὄχει νου.
ΧΡΕ. Και τί ποινή λες να σου βάλω, αν άξαφνα480
τη δίκη χάσεις; ΠΕΝ. Ό,τι θες. ΧΡΕ. Καλά.
ΠΕΝ. Μα αν χάσετε, και σεις θα πάθετε όμοια.
ΧΡΕ. Λοιπόν, σου φτάνουν είκοσι θάνατοι;
ΒΛΕ. Για κείνηνε. Για μας και δυο περσεύουν.
ΠΕΝ. Λοιπόν ετοιμαστείτε να πεθάνετε.
Και καμιά δε χωράει αντιλογία.